De Jacht - Metersnoek 24

De afgelopen sessies doodaasvissen vonden allemaal bij dezelfde zandafgraving plaats. Het is heerlijk vissen daar, maar ik wil niet al mijn pijlen op hetzelfde doel richten. Al maanden heb ik een ander water in gedachten. Een water met een totaal ander karakter. Het water ligt meer in de bewoonde wereld, maar is wel omringd door bomen en geeft daardoor het gevoel alsof je midden in het bos bent. Deze visplas wordt in de zomermaanden fanatiek bevist door voornamelijk karpervissers. Fanatiek bevist, maar ook fanatiek bevoerd. Het bestand aan karper is niet bijzonder groot te noemen, maar er zwemmen wel een paar prachtige exemplaren rond. Het voer belandt natuurlijk niet alleen in de karperbekken. De witvis gedijt er, mede door het voeren, ook prima. En tja, dan kan de snoek niet ver achter blijven! 
 

De Jacht - Metersnoek 23

Het is woensdagavond en ik sta bij de pinautomaat in mijn dorp. Achter me stopt een auto. Als de man uitstapt spreekt hij mij aan. “Ik weet waar jij naartoe gaat!”, zegt hij. “Vispas!”, zeg ik. Allebei moeten we lachen, want er zullen toch niet veel mensen zijn waarvan andere mensen precies weten wat ze gaan doen als ze aan het pinnen zijn. Ik pin dan ook eigenlijk nooit in het dorp, behalve in december. Dan staat er altijd een aankondiging in het plaatselijke krantje, genaamd: Oes eig’n kraantien. Met vetgedrukte letters is te lezen:  Let op “Vissers” Let op – Uitgifte Visvergunningen van de Vrolijke Vissers. Ik houd er wel van. De kneuterigheid van een dorp. Ik sluit aan in de rij van voornamelijk oude mannetjes. Er gebeurt iets in het dorp. We krijgen een nieuwe vispas!

Een dagje freewheelen…

In het vorige verslag, De Jacht – Metersnoek 22, gaf ik aan dat ik behoefte had aan even iets anders. In dat verslag bedoelde ik doodazen bij een nieuw water, maar dat heb ik niet gedaan.
Achterin mijn stationcar legde ik mijn spinhengeltje, één karperhengel voor het statisch vissen en mijn penhengel. Wat was het plan? Dit vraag je je misschien af… nou dat was er dus niet! De hele werkweek had ik lopen nadenken over wat ik zou gaan doen in het aankomende weekend, maar mijn hoofd bleef leeg. Gebrek aan motivatie? Te druk gehad misschien? Het kan ermee te maken hebben. In ieder geval moet de boog niet altijd gespannen zijn. Deze visdag knipte ik het koord door. Het terugveren van de boog voelde goed. Vandaag zou ik gaan freewheelen… een beetje van alles wat… lekker een dagje prutsen…

 

De Jacht - Metersnoek 22

Bijna thuis...

Steeds vaker krijg ik mailtjes met vragen over hoe en waarmee ik vis. Sommige vragen zijn simpel te beantwoorden. Op andere vragen kan ik wel een antwoord bedenken maar weet ik zelf het antwoord (nog) niet. Want tja, we hebben het wel over vissen! Het is heel verleidelijk om veilig thuis achter de computer een technisch verhaal te typen. Zo op papier lijkt het dan allemaal te kloppen, maar in de praktijk zijn de antwoorden die je vindt (als je ze al vindt) vaak net even anders dan verwacht. Wat mij betreft moet je voordat je antwoord geeft eerst de theorie uitgebreid in de praktijk hebben getest. Of als dit niet is gedaan, geef dan aan dat het een theorie is en niet meer dan dat. Overigens zeg ik dit niet door negatieve ervaringen met mailcontacten. Juist niet, want de mensen waarmee ik de afgelopen week heb gemaild waren nuchtere vissers. Ze bleken open te staan voor het toepassen van nieuwe  technieken, maar beseften volgens mij heel goed dat binnen de sportvisserij een pasklaar antwoord bijna nooit gegeven kan worden.
 

De Jacht - Metersnoek 21

Bij mijn plaatselijke visboer kan ik goed aan sardines en haring komen. Het is er niet duur, maar de kwaliteit is wisselend. Soms zijn de sardines klein, dan weer groot. De haring wordt in grote zakken geleverd, maar veel van deze vissen zijn kapot.  Zo kapot dat er niet mee gevist kan worden. Voor voeren zijn ze overigens wel uitstekend te gebruiken.  Bij mijn plaatselijke visboer zal ik dan ook vis blijven kopen, maar als ik betere kwaliteit wil hebben en/of andere vissoorten dan komt doodaaskopen.nl om de hoek kijken.

Op deze site vind je allerlei zoet- en zoutwatervissen die geschikt zijn voor het doodaasvissen. Ik heb de ervaring dat de vissen van uitstekende kwaliteit zijn. Naast het aas biedt de site ook materialen aan ten behoeve van het doodaasvissen. Oja, en de door mij zo geliefde zalmolie is er ook verkrijgbaar. Dus, heb je vis, materialen en/of olie voor het doodaasvissen nodig… ik kan je doodaaskopen.nl van harte aanbevelen. 

Prima kwaliteit!

En dan nu het verslag! Want er is weer gevist en niet zonder succes!

 

De Jacht - Metersnoek 20

Ik sloot het vorige verhaal af met de vraag waar de monsters zitten. Veel sneller dan verwacht weet ik het antwoord.

Ik had niet het plan te gaan vissen.  Alleen eventjes voeren. Maar voor alleen voeren is het een lange rit naar het water. Heen en terug, met het wandelen van en naar de stek erbij, ben ik toch snel twee uurtjes van huis. Op zich geen probleem. Heb ik twee uurtjes ‘over’ dan besteed ik die tijd graag aan het aanvoeren van de hoek, maar deze keer had ik niet twee uurtjes over… ik had vier uurtjes over!

De Jacht - Metersnoek 19

De grote zandafgraving heeft mij in de greep. De eerste sessie had ik er na het wandelen en peilwerk niet meer dan een uurtje vistijd over. Inmiddels heb ik er een tweede sessie opzitten waarin ik vijf uren daadwerkelijk heb gevist. En niet zonder succes! Ik ben niet zomaar begonnen aan de tweede sessie. Het nodige voorbereidend werk is eraan voorafgegaan. Wie het vorige verslag aandachtig heeft gelezen kan hebben gedacht dat ik het water systematisch zou gaan uitpeilen en bevissen. En daarmee bedoel ik telkens een stukje opschuiven totdat ik een hotspot gevonden zou hebben.  Tja, deze manier zou uiteindelijk een hotspot kunnen opleveren. En dit dan dankzij het hebben van een lange adem en veel doorzettingsvermogen. Maar goed, een beetje je verstand gebruiken voegt ook wel iets toe aan de hobby en is waarschijnlijk een stukje efficiënter. Dus, stapje voor stapje peil ik het water uit, maar wanneer ik welke stapjes neem, en waar ik de stapjes neem, hangt af van allerlei factoren. Denk bijvoorbeeld aan: observaties, informatie van collega-vissers, weersomstandigheden en mijn gevoel.

De Jacht - Metersnoek 18

Ik laat alle visspullen, op mijn peilhengel na, in de auto liggen. Ik struin door de bosjes richting een oude zandafgraving. Ik ben er nog nooit eerder geweest, maar op google maps zag het er veelbelovend uit.

 

 

Ik wurm mij door de dichte begroeiing die een groot deel van de zandafgraving omsluit. De wind beukt op de kant en laat het water klotsen. Een rilling gaat door mij heen. Niet van de kou maar van opwinding. Het water maakt indruk op mij. Het is groot, ruig en waarschijnlijk ook diep. Ik besluit eerst een wandeling om de  plas te gaan maken. Het water is zo groot dat ik daar zeker een uur mee bezig zal zijn. De peilhengel verstop ik tussen de bosjes, hoewel ik dit waarschijnlijk niet hoef te doen. Veel mensen zullen hier niet komen.

De Jacht - Metersnoek 17

Na een lange periode van voornamelijk karpervissen vind ik het heerlijk om weer te jagen op de prachtige imposante vissoort genaamd Esox Lucius, beter bekend als snoek.

 

Als opwarmertje ben ik gaan vissen op een voor mij bekende stek. Een stek die ik een paar jaar geleden zag als een uitdaging. Het waterstelsel is indrukwekkend groot. Waar moet ik in hemelsnaam beginnen? Dat was mijn gedachte toen! Nu ken ik daar de onderwaterwereld zo goed dat ik, bij wijze van spreken, verbaasd ben als ik tijdens een sessie geen aanbeet krijg. Het is duidelijk, de uitdaging vind ik niet meer bij dit water. Deze winter ben ik dan ook van plan me meer te gaan richten op nieuwe wateren. De verleiding naar het bekende en de ‘vangstgarantie’ zal ik moeten overwinnen. Het kan gaan betekenen dat ik veel minder ga vangen dan het vorige seizoen, maar als ik wat vang zal het weer goed voelen. En als het dan een meter is zelfs fantastisch!

Lekker slapen...

Ik heb een verhaal getypt waarin ik uitleg waarom ik ben gestopt met mijn studie. In een reactie aan Hans (zie vorige verslag) gaf ik al aan dat ik om bureaucratische problemen misschien moet stoppen. Ik heb het verhaal niet meteen geplaatst omdat ik twijfelde over de inhoud. Nou ja, ik twijfelde niet over de inhoud, maar wel over of ik dit zomaar op het internet kon gaan zetten. Ik heb het even een paar dagen laten rusten om het vervolgens opnieuw door te lezen. De conclusie is nu dat ik in het verhaal rationeel ben gebleven, maar het komt er wel op neer dat ik bepaalde mensen binnen bepaalde organisaties het een en ander verwijt. Om problemen te voorkomen ga ik het dus maar niet plaatsen. Het zou in de toekomst wel eens in mijn nadeel kunnen gaan werken. Helaas, zo zit de wereld soms in elkaar. Hoe dan ook, het mag duidelijk zijn dat ik er flink van baal! Even lekker pennen heeft me geholpen het een en ander los te kunnen laten.
In de schuur, ergens in een donker stoffig hoekje, lag nog een zak 30 mm boilies. Keiharde knikkers, niet geschikt om mee te pennen, maar wel om mee te voeren als ik ze stuk zou knippen. Drie dagen  heb ik er, i.c.m. een paar blikjes maïs, mee gevoerd. Binnen vijf minuten na het inleggen van de montage had ik een voorzichtige aanbeet. Ik sloeg snel aan, het puntje van de pen was nog geen cm onder. Boeggolven van wegspurtende karpers schoten vanaf de voerplek alle kanten op. Eén karper bleef onvrijwillig achter, strijdend tegen een visser. Een blije visser die even alles los kon laten. Al het gedoe van de afgelopen weken. Piekeren, daar is tijdens een dril geen ruimte voor in de hersenpan van een visser. Na het landen en het maken van wat foto’s merkte ik dat ik eigenlijk veel te moe was. Ik probeerde nog wel even door te vissen, maar zag het pennetje telkens als een wazig rood stipje. Het focussen lukte niet meer. De afgelopen weken hebben erin gehakt en het gepeins is me niet in de kouwe kleren gaan zitten. Ik ben naar huis gegaan. Op de bank, terwijl mijn kinderen bovenop mij lagen, keken we een film. Vijf minuten hield ik het vol voordat ik in een diepe slaap wegzonk. ´k Heb lang niet zo lekker geslapen…

Bachelor Biologie (gaat dit samen met vissen?)

Ik heb al heel wat opleidingen gedaan in mijn leven, maar ben nu van plan biologie te gaan studeren. Hier zal veel tijd in gaan zitten en of dit ten koste zal gaan van mijn blog kan ik nu nog niet zeggen. Ik kan mijn tijd altijd goed managen, maar het houdt natuurlijk ergens op… zeker met een gezin en een volle baan. Maar goed, alleen door te proberen zal ik erachter komen. Zin heb ik er in ieder geval wel in. Als ik bijvoorbeeld denk aan mijn kijk op bepaalde dingen binnen de sportvisserij en dat dit misschien door de studie zal veranderen, of juist bevestigd zal worden, dan kan dit mij motiveren. Misschien leuk om dit af en toe met jullie te delen op dit blog. En als ik denk aan de module diergedrag, gekoppeld aan het gedrag van onze geliefde sportvis de karper, dan kan ik me zo voorstellen dat dit mijn inzicht m.b.t. het (karper)vissen zal verruimen. Ook kan ik natuurlijk al mijn praktijkervaringen van de sportvisserij en de daaraan gekoppelde belevenissen in de natuur meenemen naar de studie. Misschien vult het elkaar wel heel mooi aan. Of wat dacht je van de module genetica! Ik weet er al best wat van, maar ik heb even in mijn studieboeken gespiekt en in deze opleiding gaat het allemaal toch net even een stapje verder/dieper. En wat is er allemaal wel niet geschreven/beweerd over boilies en de voedingswaarde + de manier van verteren etc. Misschien word ik door mijn studie daar ook nog wel wat wijzer van. Heel veel theorie uit de studie zal ook niets te maken hebben met vissen. Dat geeft niks. Daarvoor is de studie natuurlijk ook niet bedoeld.  Gelukkig is mijn interesse niet alleen beperkt tot het vissen.
 

Zo'n 1400 blz. leesvoer. Niet bepaald een pocketboek.
Of je moet wel een hele grote zak hebben...

Ik zal wel zien hoe het gaat. Vissen blijf ik sowieso doen, al is het even een uurtje een frisse neus halen met de spinhengel… ik blijf vissen! Als ik dan ook nog ergens tijdens een pauze even een verhaaltje voor dit blog kan typen, dan blijft dit blog bestaan. De komende maand is alles nieuw voor mij dus of ik dan aan bloggen toekom betwijfel ik. Is het een tijdje stil op koenverweij.blogspot.com dan weet je nu waarom. Hopelijk tot snel…

 

Groet,

 

Koen.

PS Niet zo sip kijken ;) Er ligt stiekem alweer een verslagje klaar hoor. Ik kan het denk ik toch niet laten :)

Terug van vakantie (film: La Semois)

De vakantie zit er weer op voor mij. Ik ben twee keer een week weg geweest. Eerst naar België. Lekker vissen in de Semois en later naar Texel. Texel heb ik zonder hengels mogen ervaren. Ik heb veel gelezen, me gedragen als echte vogelaar, maar vooral heb ik veel leuke dingen met mijn kinderen gedaan zoals schelpen zoeken en vliegeren.

 

Weer eens iets anders dan hengelen...

Het vissen in de rivier La Semois was weer prachtig. Vorig jaar heb ik er ook twee keer gevist. Zie de verslagen La Semois deel 1 en  La Semois deel 2. Dit jaar zag ik bij aankomst meteen dat het water erg hoog stond (hoewel het nog veel hoger kon... zo zou blijken na een fikse regenbui...). Ook zag ik in de buurt van de camping, in tegensteling tot vorig jaar, geen grote barbelen en snepen rondzwemmen. Gelukkig wel genoeg kopvoorns en forellen. Ook leuk! Waar ik dit jaar vooral van heb genoten was de manier waarop mijn middelste dochtertje Emi het vissen beleefde. Ze ving ontzettend veel verschillende soorten vissen. Eerst onder begeleiding van mij en later min of meer zelfstandig. En dan heb ik het over maden op de haak zetten t/m het onthaken en terugzetten van de vissen aan toe. Hieronder toon ik jullie een filmpje over de rivier. Het meeste heb ik dit jaar gefilmd, maar er zitten ook wat beelden van vorig jaar in verwerkt.

 

Terug naar de recreatieplas (samen met Tim)

Shot-on-the-hook rigjes

Op een recreatieplas waar ik vorig jaar twee mooie karpers ving (zie: Een nacht vol actie) koos ik een mooie, maar ter voet lastig te bereiken visplek. Drie dragen heb ik er flink gevoerd. De eerste voerdag heb ik zo ruim mogelijk gevoerd. Ik heb het dan over een gebied van ruim 200 bij 200 meter. De tweede dag voerde ik geconcentreerder op twee stekken van 10 bij 10 meter die zeker honderd meter uit elkaar lagen. Tussen de twee voerstekken maakte ik een 'pad' van boilies. De derde voerdag bevoerde ik alleen de twee stekken. Het boiliepad tussen de twee stekken liet ik achterwege. Een van de stekken lag midden in het water op ongeveer vier meter diepte. Hier zou ik met twee hengels gaan vissen. De tweede stek, Tim's stek, lag op een geleidelijk aflopend talud. Vooral van deze stek verwachtte ik veel.

17 kg netto! Puur gras...

De supertorpedo-stek heeft weer een torpedo opgeleverd. In het vorige verslag noemde ik al het feit dat er op deze stek bijna geen graskarpers zwemmen. Bijna geen… dus wel een paar! En daar ben ik de afgelopen sessie weer achter gekomen.

 

Bij de boerenbrug werd het aantal graskarpers in vergelijking tot het magere aantal schubkarpers op een gegeven moment vervelend (zie de boerenbrugverhalen). Zoals brasems soms verrekte irritant kunnen zijn, waren de graskarpers dat daar ook!

Geschikt voor op een zachte bodem...

Deze ochtend was er niks irritant aan mijn gevangen vis. Ook al was het een graskarper. Op de zachte bodem viste ik deze keer met een helicopter-rig en een pup-up, in balans gebracht door een shot-on-the-hook. Dit systeem heeft mij vaak karper opgeleverd en deze keer leverde het een kapitale graskarper op. Mijn 110cm lange onthaakmat werd volledig gevuld en mijn unster gaf netto 17 kg aan! Van zo’n graskarper word ik wel blij… heel blij zelfs!

Zo gaat-ie goed… zo gaat-ie beter… alweer een…

Na de vangst van de brute vis die ik gebombardeerd heb tot supertorpedo, heb ik dagelijks op die stek gevoerd. ’s Ochtends een halve kilo boilies en ’s avonds weer een halve kilo. Het lange kanaal is dit jaar een zeer lastig water gebleken en nu ik eindelijk de vis gevonden heb wil ik ze niet meer kwijtraken. Vandaar het twee maal per dag voeren. Op deze manier hoop ik dat de karpers in de buurt van de stek blijven en er geregeld zullen azen.

Deze avond kon ik vroeg bij het water zijn. Nog voor het avondeten lagen de hengels in. De montages had ik verpakt in PVA-zakjes, waar nog voldoende lucht in zat, zodat het geheel rustig naar de bodem zou zweven. Zo kon ik met korte onderlijnen en inline lood op de zachte bodem vissen, zonder dat het geheel te ver weg zou zakken.

Vroeg aan het water arriveren betekent ook koken aan het water. Als ik er de tijd voor heb geniet ik enorm van dit soort momenten. Op vakantie dicht bij huis zeg maar. Het recept van deze avond was: runderreepjes, oosterse wokgroente en heel veel sambal! Lekker!

Supertorpedo!

Nadat ik meerdere dagen gevoerd had met boilies hoopte ik op een succesvol nachtje. Ik had een stek uitgekozen waar een luie karpervisser niet graag zit. Een hoge wal en brede rietkragen zouden het landen van een karper, vooral ’s nachts, niet makkelijk maken. Weinig kans op een stekkenpezer dus. En zo kon ik de afgelopen nacht mijn ding doen op ‘mijn’ voorgevoerde stek.

's Ochtends in het zonnetje laten drogen... een duidelijk signaal van een succesvolle nacht. Oppassen voor stekkenpezers!

Nadat ik mijn montages netjes had ingelegd, een onder het eigen kantje vlak achter een plompenveld en de ander in het midden van het kanaal op de zachte bodem, kon ik onder het genot van een vers gezet kopje thee naar de visactiviteit kijken. Ik zag kringen, bellen, deiningen… overal signalen die zouden kunnen duiden op de aanwezigheid van karpers. Helemaal zeker van mijn zaak was ik niet, totdat ik achter het riet een enorme klap op het water hoorde. Karper! Precies op de stek! Deze nacht moest het gaan lukken…

Penvissen met Dale

In een mailwisseling stelde Dale de, volgens hem misschien wel wat brutale, vraag of we niet eens een keer samen konden gaan vissen. Nu ben ik best wel gesteld op de uurtjes die ik alleen kan vissen. In mijn ‘normale’ leven ben ik continu onder de mensen en het alleen vissen brengt zeg maar een beetje balans in het geheel. Toch twijfelde ik niet met ja te antwoorden op de vraag van Dale.  Ik had de verwachting dat Dale zo iemand is waarbij je helemaal jezelf kan zijn.  Waar je praat als je zin hebt in praten en waar je stil kunt zijn zonder dat het pijnlijk wordt. Heerlijk zulk soort mensen!

Als gastheer wilde ik het Dale zo goed mogelijk naar de zin maken. Ik had de te bevissen stekken dan ook zorgvuldig uitgekozen en gedurende een week aangevoerd. Niets moest aan het toeval worden overgelaten.  Wil je weten hoe de dag is verlopen, check dan het verslag geschreven door Dale:

http://metdepenopkarper.blogspot.nl/

Wil je ook een fotoverslag van de dag zien? Kijk snel verder:

Het geheime water 3

Nadat ik gevoerd had bij het geheime water was er geen weg meer terug. Zo werkt dat bij mij. Beslis ik ergens te voeren dan sluit ik als het ware een psychisch contract met mezelf af. Ik zal er in ieder geval één keer moeten gaan vissen.  Wat was dat toch gisteren? Wie reed met een noodgang achteruit het pad af? Een jager? Of toch een stroper? Terwijl ik naar de stek rijd laat deze gedachte me maar niet los. Een jager heeft helemaal geen reden voor dit rare gehaaste gedrag. Een stroper des te meer. Misschien had hij mij gezien, en wilde hij niet herkend worden? Of hij was bang dat ik het nummerbord kon lezen. Ik heb het de hele tijd over een hij, misschien was het wel een vrouw! Een stroopster. Klinkt ineens een stuk chiquer. Niet geheel ontspannen rijd ik het doodlopende weggetje in. Ik parkeer de auto aan het einde van het weggetje en speur naar bandensporen anders dan die van mijn auto. De profielen die ik bij mijn parkeerplek kan zien zijn allemaal van mij. Gelukkig. Dit stelt mij enigszins gerust. Uit je kop zetten Koen! Lekker vissen, niet denken, gewoon doen…

Het geheime water 2

Het geheime water ligt in een mooi natuurgebied. Het is te ver rijden om er dagelijks te kunnen voeren, maar voordat ik er zou gaan vissen wilde ik er i.v.m. aasherkenning wat van mijn ‘heerlijk’ geurende gekookte deegballen deponeren. Om mezelf niet helemaal voor gek te hoeven verklaren koppelde ik er een flinke natuurwandeling aan vast. Alleen maar voor een voerbeurt twee uur in de auto zitten gaat wel erg ver. Aan de andere kant, als een voerbeurt het verschil tussen blanken en vangen kan maken, dan kijk ik ineens heel anders tegen de lange rit aan.  Voor de zekerheid toch maar die voettocht…

Vannacht deed ik iets goed…

Het is alweer vier jaar geleden dat ik mijn eerste dertig-ponder ving. Wat was ik blij met die vis! Inmiddels heb ik al heel wat dertigers gevangen en zelfs al een machtige schub van ruim boven de 20 kilo, en ook nog eens van openbaar water in Nederland! Ik mag niet klagen over de laatste visjaren, maar dit jaar gaat het allemaal wat stroef. Er is in de laatste winter en in het vroege voorjaar nogal wat karpersterfte geweest op een paar van mijn favoriete wateren. Er wordt op die wateren dan ook slecht gevangen. Op de wateren waar, voor zover ik weet, geen sterfte is geweest vallen de vangsten ook tegen. Niet alleen van mij, maar collega-vissers vangen ook slecht. Het zit niet in mijn aard om te klagen. Zo moet je het bovenstaande ook niet lezen. Het zijn nu eenmaal de feiten van dit moment. Ik geniet volop van het vissen, of ik nu blank of niet. Niet dat ik genoegen neem met een blank. Dat zeker niet! Ik probeer, ik zoek, ik pas aan, ik speur, ik vecht, ik droom, ik reflecteer, ik informeer, ik… ik doe alles wat ik kan. En vannacht deed ik blijkbaar iets goed. Ik ving een monster, een varken, een buffel. Er is niks sierlijks te vinden aan deze vis. Ze is lekker zwaar, dikke buik, grote bek. Een zwijn dus. En weet je wat nu het leuke is? Na vier jaar vissen heb ik mijn eerste dertig-ponder weer teruggevangen. Kan het nog mooier?

Ik was helemaal tevreden over het behaalde resultaat, maar werd in de vroege ochtend verrast door nog een keiharde fluiter. Geen zwijn deze keer, maar een mooie stevige schub. Het type vis waar ik van houd. Toch is een zwijn op de mat af en toe ook best lekker moet ik zeggen…

Vaderdagcadeau Shimano baitrunner DL 4000FA

Ik ben blij met mijn nieuwe molen, maar de tekeningen en knutselwerkjes die ik deze ochtend van mijn drie dochtertjes heb gekregen betekenen nog veel meer voor mij. Ik kan er hier uitgebreid een verhaal over gaan schrijven, maar ik denk niet dat ik jullie daar een plezier mee doe. 
Ting, ting, ting... de heldere klanken van de slip klinken als muziek in mijn oren. Het schubkarpertje levert een laatste krachtinspanning voordat het omsloten wordt door het voor deze vis overdreven grote net. Genieten zeg... zo'n mooi vaderdagcadeau. Bedankt meisjes! 

Mijn nieuwe molen...

De heldere klanken van de slip klinken
als muziek in mijn oren...

Het geheime water

Het afgelopen vroege voorjaar, het project boerenbrug was al opgestart, kreeg ik een mail. De persoon in kwestie wil liever niet bij naam genoemd worden. Hij is nogal gesteld op zijn privéleven en wil daar graag de controle over houden. Verstandig, want alles wat je op het internet zet geef je als het ware een beetje uit handen. De persoon, ik noem hem voor het gemak even Johan, heeft zelf veel gevist. Door omstandigheden is dit nu helaas niet meer mogelijk. Een door hem opgestart project heeft hij niet met voldoening kunnen afronden. Het leek hem leuk dat ik zijn project zou gaan afronden. Hij kan dan vanuit zijn (niet zelfgekozen) luie stoel meegenieten.

De boerenbrug 14 (onderwaterbeelden)

Bij de start van dit project had ik meer karpervangsten verwacht. Ik hoopte op af en toe een zeelt als bijvangst. Precies het omgekeerde is gebeurd. Erg vind ik dit niet want wat is zeelt een mooie vis. De stugge vechtstijl, de mooie rode ogen, de kleur, alles is mooi. Ze zouden alleen wat groter moeten worden, maar met niet al te zwaar visgerei is het een geduchte tegenstander. Met mijn onderwatercamera heb ik beelden kunnen vastleggen. Het water was niet optimaal helder, maar ik vind het resultaat de moeite waard. Ik hoop jij ook...

De boerenbrug 13 (nachtje in de openlucht)

Ik loop een beetje achter met updaten. Werk en gezin hadden even mijn prioriteit. Het is nu zondagmiddag en ik bekijk de foto's die ik de laatste tijd heb gemaakt. Met name het bekijken van de foto's die ik een weekje geleden maakte tijdens een nachtje vissen bij de boerenbrug geven mij een goed gevoel. Ik kon die nacht zonder tentje slapen. Het was warm, bijna windstil en grotendeels onbewolkt. Het was op en top vakantiegevoel. Beter kan gewoon niet. Nou ja, de vangst van een karper had het nachtje nog mooier kunnen maken...

De boerenbrug 12 (filmpje: penvissen op zeelt)

Zoals beloofd toon ik jullie een filmpje van een fantastische zeeltsessie bij de boerenbrug. Ik kan een heel verhaal gaan schrijven, maar waarom zou ik. Het staat allemaal op film. Veel kijkplezier!

De boerenbrug 11 (stukje completer)

Eigenlijk sla ik w.b. de verslaggeving nu één sessie boerenbrug over. Ik heb namelijk met de penhengel gericht op zeelt gevist en met een fantastisch resultaat! De volgende boerenbrug update zal ik jullie een filmpje tonen van die sessie. Nu wil ik graag iets anders met jullie delen.

De boerenbrug 10 (een sfeerimpressie)

Vanaf de boerenbrug loop ik een stukje het veld in. Ik heb er zin in. Lekker vissen en genieten van de omgeving. Er is onweer en regen voorspeld, maar volgens buienradar zou dit net niet over de boerenbrug trekken. De foto’s die ik tot nu heb geplaatst bij de boerenbrugverhalen laten niet veel van de omgeving zien. De mensen die mijn verhalen volgen zullen zich vast wel een beeld hebben gevormd van ‘mijn’ prachtige stek. Vandaag toon ik jullie een filmpje zonder veel prijs te geven van de omgeving, net als bij de foto’s. I.v.m. stekkenpezers moet ik op deze manier te werk gaan. Het voordeel is wel dat ik het een en ander aan jullie fantasie overlaat. Het filmpje is niet alleen bestemd voor de visueel ingestelde mensen. Des te meer voor de auditief ingestelde mensen. Misschien heb je een hectische dag achter de rug. Kun je de rust nog niet vinden. Ik beloof je, als je er tenminste voor openstaat, dit filmpje werkt therapeutisch. Kijk, maar vooral luister, en ontspan. Tip! Doe een koptelefoon op en de deur op slot. Niemand mag je storen ;)

De boerenbrug 9 (volle fluiter)

Ik ben lekker een avondje aan het rommelen. Ik doe wat spelletjes met de kinderen, ondertussen luister ik radio, drink een kop koffie, check even mijn mail, pak mijn visspullen in en breng daarna om de beurt de kinderen naar bed. Het naar bed brengen gaat heel goed. Ze liggen er zo in, maar slapen ho maar!  Na wat heen en weer geloop is het dan eindelijk stil boven. Ik plof op de bank en staar een uurtje naar de televisie. Geen idee waar ik naar kijk. Mijn gedachten zijn bij het vissen. Ondertussen is Audrey, mijn partner, ook weer thuis na het doen van de nodige boodschappen. Samen drinken we buiten, het is lekker mild weer,  nog een kop koffie. “Het begint al wat schemerig te worden. Ik ga vroeg naar bed vanavond”, zeg ik tegen Audrey. “Succes, tot morgen”, is het antwoord dat ik krijg. Audrey en ik hebben het goed samen. Hééééél goed! We zijn graag samen, maar Audrey kan gelukkig ook goed alleen zijn en begrijpt mijn passie. Ik had het niet beter kunnen treffen. En zo rijd ik een paar minuten later richting boerenbrug. Mijn bedje heb ik bij me…

De boerenbrug 8 (twijfel)

De boerenbrug… het leek een goed plan, maar ik voel twijfel. De stand tot nu toe: één schubkarper op de mat, één grote karper verspeeld en een paar karpers gespot. Overheersend zijn de graskarpers. Een groot deel van mijn voer is beland in deze veelvraten. De bonusvis in de vorm van een prachtige zeelt maakte veel goed.

De boerenbrug 7 (Goud aan het einde van de regenboog)

De karper die ik de vorige boerenbrugsessie heb verspeeld zit nog steeds in mijn hoofd. Gaat er ook niet meer uit. Om goud te vinden moet ik doorzetten…  en dat doe ik…

De boerenbrug 6

Wie al stiekem naar beneden heeft gescrold heeft gezien dat ik heb gevangen. Het was nog voor Koninginnedag. Bij de boerenbrug. Geen graskarper, maar een schub. Wat was ik gelukkig… toen…
Tja, want nu een paar dagen na Koninginnedag heb ik nog steeds een kater. Niet van de drank, maar van een knal! Een knal van een knappende lijn.

Statisch tegen semi-statisch (score: 0-2)

Om één uur ’s middags laat ik mijn auto in zijn vrij uitrollen naar een parkeerplaats. De overgang is groot. Een kwartier geleden had ik mijn gedachte nog helemaal niet bij het vissen. Ik was nog aan het werk. Michiel staat al op mij te wachten. Hij zit duidelijk al in de vismodus  en heeft binnen no time zijn visspullen gereed. “Komt er nog wat van?” roept hij. Michiel heeft gelijk, ik ben hier om te vissen en het werk komt morgen wel weer…

De boerenbrug 5 (een muur van graskarpers)

Ik ben klaar met werken. Ik loop naar mijn auto en zie dat deze door meerdere vogels als toilet is gebruikt. Zo te zien hebben ze hun billen afgeveegd met stokjes. Het dak ligt er vol mee. Ik kijk omhoog en zie een slordig nest. De boom waar ik de auto onder heb geparkeerd is het nieuwe huis van een koppeltje houtduiven. Valt me mee dat er geen kapot ei op mijn auto ligt. Ik kan gewoon dwars door het nest naar de helderblauwe lucht kijken. De bouwkunsten van houtduiven zijn echt verschrikkelijk. Dat deze beesten nog niet uitgestorven zijn verbaast me. Thuisgekomen zit bovenin de boom een fatsoenlijk vogeltje te zingen. Het vogeltje wil gebruik gaan maken van mijn nestkastje. Slim, want dat is een stuk prettiger broeden dan op het takkenhuis van die duiven. Het pimpelmeesje maakt me vrolijk. Voorjaar!

De boerenbrug 4 (geen weg terug)

Ik zit aan het water. Mijn laptop op schoot. Gisteren zat ik ook aan het water. Bij de boerenbrug zat ik. Even een paar uurtjes proberen. Nu zit ik bij een ander water. Een gesloten water. Het water is klein maar prachtig en bezit een paar kapitale vissen. Zeker de moeite waard om er een nachtje te zitten. Op dit moment gaat de zon onder. Het water voor me kabbelt een beetje. Kringen van witvis geven me hoop. Ik voel een heerlijke spanning…

Penvissen, maar dan anders…

De bloemen geven een bijna zomers gevoel,
maar het water is nog koud…

Even niet vissen bij de boerenbrug. Het was weer tijd voor mijn onderwatercamera. Ik wilde proberen een aanbeet onder water vast te leggen. Met mijn waadpak aan kon ik de camera nauwkeurig op de bodem van het ondiepe water plaatsen.  Het water voelde nog ijskoud aan, maar op deze plek hoefde dat niet te betekenen dat de karpers niet zouden azen.

De boerenbrug 3 (een winderig avondje)

Begin maart ben ik begonnen met voeren bij de boerenbrug. Ik had gehoopt dat het inmiddels wat warmer zou zijn. De karpers die dit water i.v.m. de paai gaan bezoeken zijn er nog niet. De karpers die het gehele jaar hier verblijven natuurlijk wel. Of ik er één kon gaan vangen tijdens een paar uurtjes pennen betwijfelde ik onder de winderige en koude omstandigheden deze avond. Maar ja, niet gaan was ook geen optie…

De grote karper

De grote karper die ik gespot heb gaat niet meer uit mijn hoofd. Meestal vis ik mijn nachtjes in de weekenden, maar ik kon niet wachten… tegen beter weten in…

Over penvissen, kikkers en een grote karper

Misschien hadden jullie wel weer een verslagje verwacht van De Boerenbrug. Ik in ieder geval wel, maar helaas heb ik weinig te melden. Ik voer er nog steeds iedere dag en heb er na het vorige verslag nog één keer gevist. Nog steeds zit er vis want ik had één korte felle aanbeet. Jammer genoeg loste de vis de haak voordat ik bij de hengel was. Tijdens het voeren heb ik ook flinke golven gezien. De moed heb ik dus niet opgegeven. Die vangsten komen wel een keer…

Grote karper gespot

Vandaag lekker met het pennetje gevist. Binnenkort een verslagje. Na het penvissen stekken gecheckt. Ik zag weinig activiteit van karper. Paaiende snoeken zorgden voor wat vermaak. Plotseling zag ik een rugvin uit het water steken. Wat een beest...

Eerste nacht vissen 2012

Samen met Michiel heb ik een nachtje gevist. We kozen een ondiep klein putje. In dit jaargetijde zullen dit soort watertjes het eerst op gang komen. Door alle vogelgeluiden, de lammetjes in de wei en de stijgende temperaturen hadden we het voorjaar goed in onze bol. Verwachtingsvol reden we naar het putje, maar daar aangekomen zag het er allemaal toch wel erg winters uit. Ik bedoel natuurlijk niet winters qua sneeuw en ijs, maar winters qua grauwheid. Er was weinig leven te bespeuren. Of keken we niet goed genoeg…

Terugblik Snoekseizoen 2011-2012

Geen lang verhaal. Een filmpje, of beter gezegd een diaserie, toont mijn vangsten van het afgelopen seizoen doodaasvissen. Ik moet de niet-rockers wel even waarschuwen. Het filmpje wordt namelijk begeleid door een dynamisch rockende drummer, een stevig potje gitaarwerk ondersteund door een denderende baspartij. De zanger zingt niet over snoeken. Luister dus maar niet naar de tekst. Ben jij echt antirock, zet dan het geluid van je pc uit en zet je eigen radio aan, of doe je raam open en luister naar de flirtende vogelgeluiden. Smaken verschillen ;)

De boerenbrug 2 (eerste keer vissen)

Na een ruime week voeren vond ik het tijd worden om de stek bij de boerenbrug te gaan bevissen. Ik was benieuwd naar de aanwezigheid (of afwezigheid) van vis op de stek. Of dit nu karper, brasem of grote voorn is maakt mij in deze fase niet uit. In het vorige verhaaltje over de boerenbrug gaf ik al aan dat ik geduld heb. Ik hoef niet meteen een grote karper te vangen. Eerst moet ik maar eens gaan ontdekken of er überhaupt vis op de stek zit.

De boerenbrug (een voorzichtige start)

Bij een boerenbrug heb ik een mooie stek gevonden. In dit water zwemmen blijvertjes. Dit zijn de karpers die het gehele jaar in deze sloot verblijven. Vaak zijn dit karpers die het niet van de ponden moeten hebben, maar vangen doe ik ze heel graag. Het zijn namelijk krachtige, brute, slanke, karpers. Een goede reden dus om deze stek te bevissen, maar dit is niet de enige reden…

De Jacht - Metersnoek 16

Het is weer maart. De eerste kieviten zijn alweer in ons land. Voor mij het signaal om te stoppen met snoeken en de overstap te maken naar het karpervissen. Zo reed ik eind februari voor de laatste keer van dit snoekseizoen naar een water om nog één keer kans te maken op een grote metersnoek. Ik had de dag ervoor samen met mijn jongste dochtertje voorgevoerd. Wat sardientjes en grote brokken makreel zouden de grote snoeken gelokt moeten hebben. Aan de ene hengel bevestigde ik een stuk makreel, aan de andere hengel een sardine. Ik had hier dus ook mee voorgevoerd en mogelijk zou een oude, door schade en schande wijs geworden, snoek geen argwaan meer hebben tegenover dit aas. Zo mooi als het seizoen gestart was met een snoek van 112 cm, zo mooi wilde ik natuurlijk ook wel afsluiten. Aan mijn voorbereiding lag het niet en daarom zou ik vanavond sowieso met een opgeheven hoofd het strijdtoneel kunnen verlaten. 

Onderwaterbeelden winterkarper

Met mijn onderwatercameraatje ben ik op zoek gegaan naar winterkarpers. Ik was benieuwd naar het gedrag. Liggen ze stil op de bodem? Eten ze?  Mengen de verschillende vissoorten zich met elkaar of liggen deze meer in scholen, soort bij soort? Veel vragen die ik graag beantwoord zou willen zien. Ik heb heel wat uren gefilmd. Meestal zag ik alleen het troebele water, maar af en toe kwam er uit de duisternis een schim opdoemen of zag ik plotseling een flits van een staart. Later dit jaar hoop ik in helder water mooie beelden te maken, maar dit heeft ook wel wat. Wat betreft het water waarin ik gefilmd heb kon ik een aantal van de bovenstaande vragen beantwoorden. Deze antwoorden zet ik hier niet op een rijtje. Bovendien blijft het natuurlijk een momentopname en kunnen de antwoorden veranderen. Het gedrag 's nachts weet ik bijvoorbeeld niet en wat gebeurt er als het ijs helemaal weg is? Interessant is het allemaal in ieder geval wel. Kijk zelf maar en geniet…

Vissen met de dropshotmontage (deel 2)

Het zat me niet lekker dat ik de vorige keer niets had gevangen tijdens het dropshotten. Inmiddels zou het ijs wel weg zijn onder het viaduct en dus reed ik afgelopen zaterdag vol goede moed richting de stek.

Vissen met de dropshotmontage

Een paar jaar geleden... gevangen
met de dropshotmontage.

Een paar jaar geleden heb ik dit een tijdje fanatiek gedaan.  Een leuke techniek die mij behoorlijk wat mooie vissen heeft opgeleverd. Ik zal het even kort uitleggen. Op een fluorcarbonlijn van ongeveer een meter lengte plaats ik in een hoek van 90 graden een haak (dit kan m.b.v. verschillende knopen. Er zijn genoeg instructiefilms/foto’s te vinden op het internet). Daaraan bevestig ik een shadje, of alleen de afgeknipte staart van een shadje. De shadjes die als het ware een beetje zweven in het water zijn er erg geschikt voor. Vanaf de haak loopt er nog zo’n 30 cm fluorcarbon door naar beneden. Hieraan bevestig ik een loodje. Het beste kun je de dropshotloodjes gebruiken. Aan deze loodjes zit een taps toelopend oogje. Je knoopt deze loodjes niet vast maar trekt de lijn klem in het taps toelopende oogje. Voordeel is dat je tijdens het vissen de afstand van het loodje tot de haak eenvoudig kunt veranderen. Ook is het een voordeel als het loodje vast blijft zitten aan een obstakel. Je trekt dan het loodje los en zo knapt de lijn niet boven je haakmontage. Wel zo prettig. Overigens blijven de langwerpige loodjes niet vaak vastzitten is mijn ervaring. Vanaf de haak naar boven heb je nog zo’n 70 cm fluorcarbon. Hieraan maak je een lus. Deze lus kan weer bevestigd worden aan de gevlochten hoofdlijn. Het gebruik van een gevlochten hoofdlijn is heel belangrijk. Deze is namelijk rekloos en geeft de trillingen vanaf het loodje goed door naar de hengel. Zo kun je de bodem secuur afvissen en voel je ieder hobbeltje, gaatje, taludje, grindplaatje etc. Laat je nu het loodje over de bodem stuiteren, dan zal het shadje dat in het water horizontaal ‘zweeft’, natuurlijke bewegingen maken. Geregeld laat je het shadje rustig naar de bodem zakken. De lijn tussen het loodje en de haak is daarbij tijdelijk slap. Juist op dit soort momenten zal een snoekbaars toeslaan. De snoekbaarzen die ik heb gevangen hadden het shadje volledig naar binnen gezogen. Een staartdregje, zoals vaak gebruikt wordt bij het verticalen, is dan ook niet nodig en kan zelfs problemen opleveren bij het onthaken. Nog even terugkomen op het laten stuiteren en afzakken naar de bodem: de bewegingen die je daarbij maakt moeten zeer beheerst en langzaam zijn. Hoe langzamer hoe beter. Maar goed, een expert durf ik mezelf niet te noemen. Toch heb ik mijn vissen wel zo gevangen, en dus doe ik ergens iets goed :)

De dropshotmontage.

Deze langzame visserij is ook geschikt voor het koudere jaargetijde waarin de vissen vaak trager reageren. Ideaal dropshotweer de afgelopen weken, en dus de hoogste tijd om vroegere dropshotavonturen te laten herleven…
Bijna al het water lag het afgelopen weekend nog dicht, maar ik kende een viaduct waar het water eigenlijk nooit onder bevriest. Gewapend met mijn dropshothengeltje ben ik ernaartoe gereden. Er aangekomen moest ik toch even flink achter mijn oren krabben. Zelfs onder dit viaduct lag alles dicht! De moed gaf ik niet op en zo maakte ik met een sterke paal een stuk of 10 gaten in het ijs. Dit maakte een geweldig lawaai onder het viaduct, maar ik had nu eenmaal niet iets bij me waarmee het subtieler kon. Na het slaan van de gaten heb ik de stek eventjes wat rust gegund in de hoop dat de, vermoedelijk,  geschrokken vissen weer een beetje kleur op hun ‘gezicht’ hadden gekregen. Stuk voor stuk heb ik ze afgevist, maar helaas geen actie. Ach, het was leuk om te doen en een frisse neus halen kan sowieso geen kwaad. Volgende keer beter…

Zelfs onder het viaduct lag alles dicht.

Toch wil ik jullie graag het praktische bewijs laten zien van mijn hierboven beschreven theorie. Bij deze wat foto’s uit de oude doos van verschillende soorten vissen, gevangen met de dropshotmontage:

Een grote snoek kon de verleiding niet weerstaan...

Een machtige snoekbaars leverde onder de top een krachtige dril.

Deze baars zoog de grote dropshothaak met gemak naar binnen...

Ik ving op deze manier heel wat snoeken...

Mijn eerste snoekbaars gevangen met de dropshotmontage...

Winterkarper

Na mijn fanatieke schaatsperiode heb ik alweer twee keer gevist. De eerste keer ben ik gaan dropshotvissen. Het verslag daarvan is al klaar en wilde ik vandaag gaan plaatsen, maar helaas... ik heb een karper gevangen ;)

Winterplezier 2012 weer voorbij

Het is weer voorbij. Tijd om te gaan vissen. Daar heb ik echt weer zin in gekregen, maar ik moet zeggen dat het schaatsen me ook erg goed is bevallen. Ik heb het vissen de afgelopen vorstperiode dan ook niet zo gemist. Vreemd zou je misschien kunnen zeggen, toch is het dat niet. De hoofdreden van mijn manier van vissen is het buiten zijn, genieten van de natuur en mijn kop leegmaken van de dagelijkse 'sleur'. Wat dat betreft is schaatsen niet zoveel anders dan vissen. Toch is er wel een verschil. Schaatsen levert mij een continu geluksgevoel op. Erg lekker, maar vissen is meer dynamisch. Denk hierbij aan de voorbereidingen in de schuur. Het uitdenken van een plannetje. Het onverwachtse van een aanbeet. De adrenaline tijdens een dril en het succesgevoel als de vis geland is. Of juist een glimp van het monster opvangen, vlak voordat het haakje losschiet. Pieken en dalen dus...

In de verte zag ik het huis...

Ik heb veel geschaatst de afgelopen week. Alleen, met mijn kinderen en het afgelopen weekend met Audrey, mijn partner. We hadden oppas kunnen regelen en samen konden we een middag en avond gaan genieten van de prachtige omgeving van "Hollands Venetië", oftewel Giethoorn. We schaatsten het meer 'De Bovenwijde' op en meteen kwam er een jeugdherinnering naar boven. In de verte zag ik het huis waar ik als kind een familieweekend heb gehad. Het leuke is ook dat de foto die ik gebruikt heb op de pagina 'Over mij' daar genomen is.

 

Jeugdherinnering...

Samen hebben we een flinke tocht gemaakt over prachtige meren en tussen rietkragen door. Geregeld konden we bij een koek-en-zopie-kraampje even iets warms nuttigen om vervolgens weer verder te gaan. Een continu geluksgevoel...

Audrey in het paars...

Terug in Giethoorn pakten we nog een terrasje. Eventjes schaatsers, in alle soorten en maten, observeren. Prima vermaak.

Prachtig hè?, die bruggetjes in Giethoorn...

Tijdens het observeren walmden de heerlijkste geuren in onze richting. Bleek dat we een terrasje hadden gekozen van een pizzeria. De boterhammen met pindakaas, die we voor onderweg hadden meegenomen, moesten thuis maar als kippenvoer gaan dienen. Een half uur later zaten we binnen te genieten van een heerlijke pizza. Een mooie afsluiting van een prachtige dag. Morgen weer vissen...

Een mooie afsluiting van een prachtige dag.