Het geheime water 3

Nadat ik gevoerd had bij het geheime water was er geen weg meer terug. Zo werkt dat bij mij. Beslis ik ergens te voeren dan sluit ik als het ware een psychisch contract met mezelf af. Ik zal er in ieder geval één keer moeten gaan vissen.  Wat was dat toch gisteren? Wie reed met een noodgang achteruit het pad af? Een jager? Of toch een stroper? Terwijl ik naar de stek rijd laat deze gedachte me maar niet los. Een jager heeft helemaal geen reden voor dit rare gehaaste gedrag. Een stroper des te meer. Misschien had hij mij gezien, en wilde hij niet herkend worden? Of hij was bang dat ik het nummerbord kon lezen. Ik heb het de hele tijd over een hij, misschien was het wel een vrouw! Een stroopster. Klinkt ineens een stuk chiquer. Niet geheel ontspannen rijd ik het doodlopende weggetje in. Ik parkeer de auto aan het einde van het weggetje en speur naar bandensporen anders dan die van mijn auto. De profielen die ik bij mijn parkeerplek kan zien zijn allemaal van mij. Gelukkig. Dit stelt mij enigszins gerust. Uit je kop zetten Koen! Lekker vissen, niet denken, gewoon doen…

Het geheime water 2

Het geheime water ligt in een mooi natuurgebied. Het is te ver rijden om er dagelijks te kunnen voeren, maar voordat ik er zou gaan vissen wilde ik er i.v.m. aasherkenning wat van mijn ‘heerlijk’ geurende gekookte deegballen deponeren. Om mezelf niet helemaal voor gek te hoeven verklaren koppelde ik er een flinke natuurwandeling aan vast. Alleen maar voor een voerbeurt twee uur in de auto zitten gaat wel erg ver. Aan de andere kant, als een voerbeurt het verschil tussen blanken en vangen kan maken, dan kijk ik ineens heel anders tegen de lange rit aan.  Voor de zekerheid toch maar die voettocht…

Het geheime water

Het afgelopen vroege voorjaar, het project boerenbrug was al opgestart, kreeg ik een mail. De persoon in kwestie wil liever niet bij naam genoemd worden. Hij is nogal gesteld op zijn privéleven en wil daar graag de controle over houden. Verstandig, want alles wat je op het internet zet geef je als het ware een beetje uit handen. De persoon, ik noem hem voor het gemak even Johan, heeft zelf veel gevist. Door omstandigheden is dit nu helaas niet meer mogelijk. Een door hem opgestart project heeft hij niet met voldoening kunnen afronden. Het leek hem leuk dat ik zijn project zou gaan afronden. Hij kan dan vanuit zijn (niet zelfgekozen) luie stoel meegenieten.