maandag 28 maart 2011

Een blij mens…

Zoals ik in mijn vorige update al vermeldde konden jullie voorlopig even geen nieuw visverslag verwachten op dit blog. Toch vind ik het leuk om nu alweer even een verhaaltje te schrijven. Deze keer geen verhaal over vistechnieken, nachtjes slapen op een stretcher, aanbeten, drillen, vangsten, etc. Nee, gewoon een simpel verslagje van een blije man die weer naar buiten mocht. Het is nu een week geleden dat ik geopereerd ben aan een liesbreuk. Langzamerhand kan ik steeds meer, maar ik moet nog wel voorzichtig doen. Dit betekent dus geen zware vismaterialen tillen, geen onverwachte bewegingen maken en al helemaal geen nachtje karperen. Stel je voor, ik lig op de stretcher te slapen en één van mijn beetmelders begint te fluiten. Vervolgens heb ik dan te maken met een Pavlov reflex, wat betekent dat ik als een gek vanaf mijn stretcher spring en naar mijn hengel ren. Op zo’n moment werkt mijn verstand niet en sta ik echt niet rustig op, rekening houdend met mijn herstel. Niet doen dus Koen! Maar ja, na een week thuis visboeken lezen, visvideo’s kijken en internet afspeuren naar interessante artikelen, wilde ik toch ook wel weer even het ‘echte’ leven voelen. Gisteren ging ik daarom samen met Audrey (mijn partner) op safaritocht door het prachtige Drenthe. Dit betekende dus rondrijden in de auto en af en toe, als er geen wilde beesten in de buurt waren, er eventjes uit om wat foto’s te maken. Heerlijk vond ik het. Ik heb gezien: een ree, een kleine bonte specht, een kleine vos (vlinder), een hommel, wilgen in bloei, buizerds cirkelend in de lucht, een haas, een ooievaar op het nest en, last but not least, een karper! Deze lag in behoorlijk donker en troebel water aan het oppervlakte te genieten van het zonnetje. Voorzichtig kon ik de karper benaderen en heb ik twee foto’s kunnen maken. Een voldaan gevoel gaf het mij. Bijna net zo leuk als vissen zelf…

maandag 21 maart 2011

Penvissen (een goede afleiding)

Deze keer geen lang verslag. Meer een mededeling. Vandaag ben ik geopereerd aan een liesbreuk. Een liesbreuk kun je o.a. krijgen door zwaar te tillen. Zou het gekomen zijn door de 43-ponder die ik vorig jaar ving? Gekheid natuurlijk, maar in theorie zou het kunnen. Nu zit ik op een matras in de woonkamer met mijn laptop op schoot even snel dit berichtje te typen. De operatie is goed gegaan, maar de komende twee weken moet ik het eventjes rustig aan doen. Op dit blog dus geen visverslagen de komende twee weken. Wees niet getreurd, want als ik me weer goed voel ga ik zo snel mogelijk weer vissen en verslagen schrijven. Afgelopen weekend heb ik nog wel even gevist, met als resultaat een leuk karpertje. Een goede afleiding was dat, want zin had ik natuurlijk niet in de liesbreukoperatie. Ik ben blij dat het nu achter de rug is en hoop dat de chirurg haar werk goed heeft gedaan en ik snel weer dikke karpers kan tillen!
Even met de penhengel mijn zinnen verzetten.
Wat een mooie hobby hebben we toch!

maandag 14 maart 2011

Karperen met Jens.

Jens en ik, wij hebben al heel wat uurtjes samen aan de waterkant doorgebracht. Ik kan mij nog herinneren dat ik hem voor het eerst zag bij onze plaatselijke visvijver. Samen met een vriend was hij daarnaartoe gereden op de fiets met daarachter een heuse viskar! Van een afstandje kon ik al zien dat hij, ondanks zijn jonge leeftijd, een serieuze visser was. Ik ben even gaan kijken bij de jongens en vol trots lieten ze mij wat visfoto’s zien op hun camera’s. Nergens een greintje arrogantie te bekennen hoor, maar wel bleek dat Jens in de vijver waar ik al heel wat uurtjes had gevist een voor mij onbekende 32-ponder had weten te vangen. Potverdorie, ik gunde het die jongen natuurlijk wel, maar ik kon niet  verbloemen dat ik die vis toch ook wel erg graag een keer in mijn handen zou willen hebben! Je begrijpt dat ik de jacht op die vis toen heb geopend.  Om een lang verhaal kort te maken heb ik, nadat een andere vismaat in mijn bijzijn die 32-ponder eerst nog een keer ving, uiteindelijk deze vis ook gevangen. Mijn eerste 30-ponder was het. Gevangen onder een heldere sterrenhemel, mijn hengels op de kant met de lijnen in de knoop doordat deze vis een andere route had genomen dan mijn bedoeling was. Nagenietend zat ik daar, alleen, in het gras, met een glas wijn, op mijn manier een feestje te vieren. Zulke momenten vergeet je nooit… Nu, jaren later, vis ik geregeld samen met Jens. Bijna nooit meer in de visvijver, maar meestal op kilometers lange kanalen, waar het iedere keer weer een verrassing is wat je vangt.

donderdag 10 maart 2011

Karperen: de eerste koude nacht.

Wat zullen er veel mensen,  die  mij aan de waterkant gezien hebben, zichzelf de volgende  vraag  gesteld hebben: “Waarom in hemelsnaam???”. Tja, dat kan ik wel gaan uitleggen, maar er zijn maar weinig mensen die het echt begrijpen. Het is een gevoel, een drang, een instinct, een… een, ja wat is het? Ik weet het zelf eigenlijk niet. Wel weet ik dat ik mij prettig voel aan het water in een tentje wachtend op die gillende beetmelder. Een heel goede reden voor mij om telkens weer die nachtjes te vissen. Deze keer was het wel een beetje anders dan anders. Het was namelijk koud, zeg maar gerust ijskoud! Als ik een polis had willen afsluiten voor vangstgarantie had niemand die willen geven. Ik maakte een kans van, naar schatting, hooguit één procent.

maandag 7 maart 2011

Penvissen (nieuw slootje)

Ik had eventjes een paar uurtjes over en wat kun je dan doen op sportvisgebied? Juist, penvissen! Deze keer niet naar dezelfde sloot als waar ik in januari tijdens het penvissen twee mooie schubjes ving. Ik wilde eventjes naar een andere omgeving. In de zomer struin ik geregeld door het veld en op die manier ontdek ik nog wel eens slootjes waar je op het eerste gezicht geen vis, en al helemaal geen karpers, zou verwachten. Ik kon mij nog zo’n zomerslootje herinneren waar ik een paar karpertjes had gespot en wilde daar deze keer het geluk gaan vinden.
Het was fris, maar het zonnetje scheen en was al een stuk warmer dan tijdens het penvissen in januari. Wandelend naar het slootje genoot ik met volle teugen van dit weer. Bij de stek aangekomen zie ik een mannetjesfazant en maak er even snel een foto van. Wat hebben die beesten een prachtige kleuren. Ik kan altijd zeer intens genieten van dit soort momenten. Overigens heb ik een tijdje veel gevist met een vriend met wie ik, uit de gein, een bijgeloof had opgebouwd. Telkens als wij een fazant zagen vingen we namelijk ook karper. De volgende spreuk ontstond dan ook: een fazant die ons begluurt, dan zijn er ook zeker karpers in de buurt! Ik weet het, niet echt een sterke tekst, zelfs niet voor op een tegeltje, maar wij vonden het samen leuk. Deze middag bleek de spreuk weer te kloppen, want ik ving een prachtig karpertje.

donderdag 3 maart 2011

Filmpje snoeken/doodaasvissen.

Klik op onderstaande afbeelding om het filmpje te bekijken.


Ook wil ik nog even terugkomen op mijn vorige verslag snoeken (zie Snoeken (verslag 5: slot)) waarin ik vertelde dat je van 1 maart t/m 30 juni niet meer doelgericht op snoek mag vissen. Nadat ik dit verslag had geschreven las ik op de site van Sportvisserij Nederland het volgende:

Voor sommige vissoorten geldt een gesloten periode. Dit betekent dat je die vissoort in die periode niet in bezit mag hebben. Anders gezegd, vissen van deze soorten moeten na eventuele vangst in de betreffende periode altijd direct in hetzelfde water worden teruggezet.

Let op: bij de gesloten tijden voor vissoorten is dus geen sprake van een verbod om in de betreffende periode gericht op die soort te vissen. Zo'n verbod zou ook niet zijn te handhaven want dit zou eenvoudig zijn te ontduiken door te zeggen dat je op een andere vissoort vist. Ook zou een visser bij zo’n verbod het risico lopen bekeurd te worden als hij per ongeluk zo’n soort in die periode vangt. De gesloten periodes voor vissoorten zijn daarom geformuleerd in de vorm van een directe terugzetplicht voor die soort in een bepaalde periode.

Deze uitleg is te vinden op de volgende pagina van Sportvisserij Nederland: klik hier.