De lange adem - deel 5

Na de vorige sessie, waarin ik een karper loste, was de drang naar het vangen van een karper gestegen tot grote hoogte. Ik heb stevig doorgevoerd, wat betekende dat ik mij iedere dag door de bramenstruiken moest worstelen. Ik moet wel zeggen dat dit steeds makkelijker ging.  Inmiddels zitten de meeste doorns namelijk niet meer aan de struiken, maar in mijn broek en jas.

 

 

Rustig zit ik voor mijn paraplu en kijk over het water uit. Schuin tegenover mij zit ook een karpervisser. Een aardige gast die, zoals ik later van hem hoorde,  zes dagen achter elkaar zou gaan nachtvissen op de plas. En niet voor niets! Want de twee zware karpers die hij in die tijd ving zou ik graag op mijn lijstje bijschrijven. Misschien zweeft er nu een vraagteken boven je hoofd. Zo van… “twee karpers in zes dagen?” Ja, ja, op deze plas is het vaker niets dan iets! Tenminste, dat is mijn ervaring tot nu toe en ook de ervaringen van een aantal andere karpervissers die deze plas bevissen. Toch vissen deze mensen, en ik ook, graag op deze plas. Ik moet misschien niet te veel voor anderen gaan invullen. Daarom spreek ik nu even voor mezelf. Iedere vis van deze plas die ik op mijn mat krijg zal in mijn geheugen gegrift staan. Groot of klein, het doet me iets. En eerlijk gezegd heb ik dit niet (meer) bij ieder water. Hier voel ik nog de uitdaging. Iets wat ik toch moet blijven opzoeken zodat ik mijn hobby fris houd.

 

De lange adem - deel 4

De zomer vliegt voorbij... en ik heb nog steeds geen karper van de plas!

Na de moeizame start in het voorjaar was het tijd voor een nieuwe poging.  Het zou me toch niet gebeuren dat ik dit jaar niet één karper van de plas op de mat zou krijgen! Vastberaden liep ik een observatieronde om de plas. Op meerdere plekken zag ik de sporen van vissers. Gelukkig geen rommel. Gewoon versleten grasplekken, gaten in de grond van banksticks en dergelijke. De visplas was blijkbaar nog steeds populair. Ik liep verder op zoek naar minder voor de hand liggende stekjes. Aanschuiven in de rij, dat is niks voor mij.  Wat ik hoopte te vinden vond ik uiteindelijk ook. Het is een stek die vroeger veel bevist werd, maar inmiddels zijn de struiken bosjes geworden en de bosjes bomen. En wat me nog het meest aanstaat zijn de vele bramenstruiken die hier overvloedig groeien. Een zeer lastig te bereiken stek. Een stek waar ik flink durf te voeren. Want ik ben natuurlijk de enige die zo gek is hier te gaan vissen…

Hoppen aan het kanaal – deel 4

In de maand mei plaatste ik mijn laatste verslag over het kanaal dat ik dit jaar voor het eerst bevis (voor meer info check Het plan – karpervissen 2013). Tijdens mijn vakantie in de Vogezen was het dit water dat geregeld in mijn gedachten opkwam. Het is prachtig in de Vogezen, maar uiteindelijk gaat er wat mij betreft niets boven een oeroud Hollands kanaal.
 

Dit maakt mij gelukkig...

Vissen in de Vogezen

Het bergmeertje op 700 meter hoogte.

Het is de eerste ochtend op de camping. Donker heeft plaatsgemaakt voor schemer. Mijn visspullen had ik de avond van tevoren al in de voortent klaargezet. Zo zachtjes mogelijk rits ik de tent open. De camping ligt nog in een diepe slaap en dit wil ik niet verstoren. Met mijn visspullen manoeuvreer ik door de lappen tentdoek. Ik vervolg mijn route over het grindpad naar het bergmeertje en neem plaats op een stek tegenover de camping.  De avond tevoren had ik er gevoerd en aan de aasbellen te zien kon het niet lang gaan duren voordat de rust over zou gaan in actie, namelijk het drillen van een typische Franse spiegel.