Na de vorige sessie, waarin ik een karper loste, was de
drang naar het vangen van een karper gestegen tot grote hoogte. Ik heb stevig
doorgevoerd, wat betekende dat ik mij iedere dag door de bramenstruiken moest
worstelen. Ik moet wel zeggen dat dit steeds makkelijker ging.Inmiddels zitten de meeste doorns namelijk
niet meer aan de struiken, maar in mijn broek en jas.
Rustig zit ik voor mijn paraplu en kijk over het water uit.
Schuin tegenover mij zit ook een karpervisser. Een aardige gast die, zoals ik
later van hem hoorde,zes dagen achter
elkaar zou gaan nachtvissen op de plas. En niet voor niets! Want de twee zware
karpers die hij in die tijd ving zou ik graag op mijn lijstje bijschrijven.
Misschien zweeft er nu een vraagteken boven je hoofd. Zo van… “twee karpers in
zes dagen?” Ja, ja, op deze plas is het vaker niets dan iets! Tenminste, dat is
mijn ervaring tot nu toe en ook de ervaringen van een aantal andere
karpervissers die deze plas bevissen. Toch vissen deze mensen, en ik ook, graag
op deze plas. Ik moet misschien niet te veel voor anderen gaan invullen. Daarom
spreek ik nu even voor mezelf. Iedere vis van deze plas die ik op mijn mat
krijg zal in mijn geheugen gegrift staan. Groot of klein, het doet me iets. En
eerlijk gezegd heb ik dit niet (meer) bij ieder water. Hier voel ik nog de
uitdaging. Iets wat ik toch moet blijven opzoeken zodat ik mijn hobby fris
houd.
De zomer vliegt voorbij... en ik heb nog steeds geen karper van de plas!
Na de moeizame start in het voorjaar was het tijd voor een
nieuwe poging.Het zou me toch niet
gebeuren dat ik dit jaar niet één karper van de plas op de mat zou krijgen!
Vastberaden liep ik een observatieronde om de plas. Op meerdere plekken zag ik
de sporen van vissers. Gelukkig geen rommel. Gewoon versleten grasplekken,
gaten in de grond van banksticks en dergelijke. De visplas was blijkbaar nog
steeds populair. Ik liep verder op zoek naar minder voor de hand liggende stekjes.
Aanschuiven in de rij, dat is niks voor mij.Wat ik hoopte te vinden vond ik uiteindelijk ook. Het is een stek die
vroeger veel bevist werd, maar inmiddels zijn de struiken bosjes geworden en de
bosjes bomen. En wat me nog het meest aanstaat zijn de vele bramenstruiken die
hier overvloedig groeien. Een zeer lastig te bereiken stek. Een stek waar ik
flink durf te voeren. Want ik ben natuurlijk de enige die zo gek is hier te
gaan vissen…
Ik ben dit karperseizoen begonnen met drie projecten,
namelijk: de sloot, de lange adem en hoppen aan het kanaal. De afgelopen
periode heb ik weinig geschreven over deze projecten. En toch heb ik wel veel
gevist. Helaas waren dit sessies zonder succes. Althans, ik ving geen karpers. Maar
dit is niet de reden dat ik weinig geschreven heb. Genieten deed ik zoals
altijd volop en daar schrijf ik normaal gesproken graag over. Dat ik dit niet
heb gedaan heeft te maken met het stellen van prioriteiten. Daarover zo meer…
eerst heb ik nog iets negatiefs te melden.Ik word namelijk knettergek van onze te populaire hobby. Voerplannen
maken? Vergeet het maar! Het normaal gesproken zo rustige water van de lange
adem is nog steeds drukbevist. Of nee, drukbevoerd! Er wordt namelijk meer
gevoerd dan gevist, laat staan gevangen! Bij het hoppen aan het kanaalproject
ben ik ook al meerdere keren teleurgesteld toen bleek dat de stek die ik op het
oog had bezet was. Dit gedoe heb ik gelukkig allemaal niet meegemaakt bij de
sloot. Ik heb daar lange tijd dagelijks gevoerd en heb met mijn
onderwatercamera (het water werd wat helderder) gekeken naar de vissen die op
mijn voerplek rondzwommen. Het miegelt er van de voorns, dikke brasems tot naar
schatting 60 cm en af en toe zag ik een zeelt. Op de camera heb ik geen karper
kunnen vastleggen. Opvallend was dat de grote boilies overdag niet gegeten
werden, maar de volgende dag wel weg bleken te zijn. Ik vermoedde dan ook dat
de karpers ’s nachts aan het azen waren en heb daarom het penvissen overdag
gestaakt en ben er een nachtje gaan vissen. Resultaat: twee dikke brasems! Geen
karper!Pech gehad? Ik denk het wel,
want met de onderwatercamera kon ik zien dat de boilies juist deze nacht niet
waren opgegeten. Waarom dan niet? Tja! Eigenlijk heb ik geen idee. Misschien
moet ik nog maar eens een poging wagen… Samengevat kan ik concluderen dat het
voorjaar van 2013 bij lange na niet mijn meest succesvolle voorjaar is geweest.
Ben ik hier rouwig om? Helemaal niet! Ik heb gekozen voor nieuwe stekken en heb
mijn oude, min of meer vangstgaranderende, stekken even achter me gelaten. Achteraf
bekeken had ik qua vangsten succesvoller kunnen zijn als ik had gekozen voor
het bekende, maar had me dat de voldoening gegeven waar ik naar op zoek ben? Ik
denk het niet!
Zo vrolijk wil ik mijn kinderen graag houden. Tijd voor een beetje extra aandacht...
De titel van dit verhaal luidt Kalm an. En dat is precies
wat ik ga doen. Even pas op de plaats. Niet alleen voor mijzelf, maar ook voor
mijn gezin. Zo aan het eind van het schooljaar merk ik dat mijn kinderen een
beetje extra aandacht nodig hebben. Er wordt veel van ze gevraagd op school,
veel meer dan van mij vroeger. Dit betekent niet dat ik niet meer ga vissen,
maar het kan zo lopen dat ik de komende tijd wat minder ga bloggen en ik
misschien ook minder reageer op de verhalen van andere bloggers. Mocht het zo
lopen, geen zorgen! Het gaat prima met mij! Tot later…
PS. Ondanks de weinige vangsten heb ik veel mooie dingen
gezien. Eén van die mooie dingen kun je zien in het volgende filmpje:
Bevind jij je ook wel eens in deze situatie? Druk, druk,
druk! En dan heb ik het niet over werk… nééééjjj, tuurlijk niet! Ik heb het dan
over vissen. Zoveel mooie stekken, zoveel ideeën, maar je kan maar
op één plek tegelijk zijn. Van tevoren maak je een weloverwogen
beslissing.Je gaat naar de stek waarvan
je denkt dat je er op dat moment moet zijn (als dit geen goedlopende zin is…).
Maar als je er dan bent, en het wil niet, dan ga je piekeren over de andere
stekken. Misschien had ik toch beter… bla, bla, bla… Als je niet nuchter genoeg
bent kun je jezelf onzeker denken. Het overkwam mij bijna…
De vorige sessie sloot ik af met het bevoeren van een nieuw
plekje. Overhangende takken, diep water, ondiep water, eilandjes en een
doorgang naar een aansluitend groot water. Een nieuwe kans op het vangen van
een karper uit deze grote plas.
Alvorens er weer een poging te wagen heb ik er dagelijks met mate gevoerd.
Tijdens deze voersessies heb ik helaas vijf andere karpervissers in de omgeving
van deze nieuwe stek gezien. Ik ken het water al langer en nog nooit is het zo
populair geweest. Inmiddels heb ik er één middag gevist met als resultaat een
60 cm lange brasem.
Deze vis ving ik vanaf de voerplek en gaf me de moed,
ondanks de activiteit van andere karpervissers, om er een nachtje te gaan
vissen. Het was een heerlijke nacht. Volop genieten, maar geen karper. ’s
Ochtends merkte ik pas dat vlak naast mij, op nog geen dertig meter afstand,
een collega-karpervisser was aangeschoven. Zijn (of haar) groene tentje stond
redelijk onbeschut opgesteld. Mijn pluutje was niet te zien voor die karpervisser. Bij het binnenhalen van de lijnen, de
andere karpervisser sliep nog, was ik blij dat onze lijnen niet over elkaar
lagen. Stilletjes heb ik ingepakt en ben ik weggegaan. Ik ben bang dat de
andere karpervissers elkaar de komende tijd alleen maar in de weg zullen zitten
en dat er weinig gevangen zal worden. Dit weet ik niet zeker want ik zal er
niet bij zijn. Ik moet namelijk even op adem komen. ‘k Ga eerst verder met
andere projectjes. Over een poosje pak ik de lange adem weer op. Ik verwacht dus
niet dat de karpervissers die er nu bezig zijn veel succes zullen hebben en het
grootste deel geeft de moed waarschijnlijk binnenkort op. Op een enkele
collega-karpervisser na zal het water dan weer rustig zijn en kan ik weer
mijn ding doen.Voor nu sluit ik af met
een fotoverslagje van een, ondanks de blank, heerlijke sessie. Klik verder voor
de foto’s.
Normaal gesproken vis ik, buiten de vakantieperiodes, door
de week niet vaak een nachtje. ’s Ochtends drie kinderen gereed maken voor een
nieuwe schooldag en zelf ook fatsoenlijk op mijn werk verschijnen is niet
bepaald relaxed na een nachtje vissen. Soms doe ik het toch en vaak heeft dit
met het weer te maken. Ook deze keer. Het is donderdagavond 25 april en deze doordeweekse
nacht zal één van de warmere nachten zijn in de aankomende periode. Hèt moment
om mijn aangevoerde stek te testen. De afgelopen sessie ving ik er niks, maar toen
was het met een oostelijke wind ook erg koud. De blank van toen kan daar het gevolg van zijn. Vang ik deze warmere nacht weer niks, dan is het tijd om te gaan twijfelen
over of ik wel moet blijven voeren op deze plek. Het betreffende water is wel
een zogenaamd voerwater. Zonder voorvoeren heb ik hier nog nooit succes gehad.
Met voeren wel, maar dat was allemaal na de paaiperiode.
De blank die je wist dat zou komen... bron: koningslied ;)
Waar zit de vis nu? Dat
is de vraag! Als ik het wist zou het allemaal een stuk makkelijker zijn. En
misschien zou ik dan zelfs zonder voeren wel succesvol kunnen zijn. Erachter
komen waar de vis zit is eigenlijk geen doen op dit water. Het water heeft een
grillige vorm, veel ondiepe inhammen, stranden, eilanden etc. Het is zo groot dat
surfers en zeilers er hun hart kunnen ophalen. Het water is troebel. Karpers
springen er zelden. Per iedere twee hectare zwemt gemiddeld misschien maar één
karper rond. Kortom, geen makkelijk te klaren klus! En dat is nu juist ook
meteen de charme van dit water…
In het plan – karpervissen 2013 sprak ik over het project De lange adem: Het water waar ik al een
serie mooie karpers wist te vangen, maar waar ik nog lang niet uitgevist ben.
In verhouding tot de oppervlakte zit er weinig karper. Mijn tactiek is op
papier simpel. Voeren, voeren, voeren… heel veel voeren en af en toe vissen. In
vergelijking met mijn andere gevonden stekken is deze stek qua natuur niet zo
mooi. Ik zal er dan ook vooral in het donker vissen…
Afgelopen weekend was het zover. Na meerdere weken dagelijks
voeren wilde ik mijn eerste nacht op de stek gaan vissen. Het was de week
voorafgaand aan het weekend mooi weer geweest, maar helaas zou het deze nacht
sterk afkoelen tot temperaturen rondom het nulpunt. Een oostelijke wind zou
deze nacht ook de kop op gaan steken. Niet echt gunstig allemaal, maar ik kan
nu eenmaal niet altijd bepalen wanneer ik nachtjes kan gaan vissen. Er bestaat
namelijk ook nog zoiets als werk en gezin. Kan ik wel een nachtje vissen, maar
zijn de omstandigheden niet ideaal, dan ga ik vaak toch! Niet gaan betekent
sowieso niks vangen en bovendien vis ik niet alleen om te vangen.
De maand maart heb ik besteed aan het opruimen van mijn
schuur, het in orde maken van de tuin en het zoeken naar nieuwe visgronden. Wat
zou ik graag gedetailleerd ingaan op mijn gevonden stekken. Er is zoveel over
te vertellen, maar als ik dat doe weet iedereen waar ik bezig ben en dat wil ik
niet!
Beversporen...
Toch kan ik wel iets over de stekken vertellen. Je krijgt
een indruk van waar ik vis, waarom ik daar visen hoe ik er zal gaan vissen. Ik vind het leuk om dit aan jullie te
vertellen en het volgen van mijn verslagen wordt op deze manier ook leuker.
Want tja, ik zou alleen kunnen gaan schrijven over rigjes, flitsende aanbeten,
keiharde drils en een heleboel ponden karpervlees, maar dan zou ik een heel
stuk van mijn visbeleving overslaan. Ik vertel juist graag over de ‘kleine’
dingen die het vissen zo groot maken. De geur van vers gemaaid gras, een langs
vliegende ijsvogel, het in het voorjaar nog niet dichtgegroeide bladerdek en de
zonnestraal die er doorheen priemt… dat soort dingen. Vissen hoeft niet stoer
te zijn, zelfs niet als je met drie hengels op een rodpod vist…
