zaterdag 25 oktober 2014

Dikke vis op de pen...

In het vorige verslag - Penvissen met Björn in de polder - schreef ik over het vissen met de broodvlok. Als het in de polder werkt dan moet het ook hier in Drenthe werken, is mijn gedachte. Tussen duim en wijsvinger pluk ik een stukje witbrood uit een sneetje en vouw het om een haakje maatje 8. Even licht aanknijpen en klaar. Langzaam zakt de broodvlok naar de bodem. Het water voor de duiker is anderhalve meter diep. Een stuk dieper dan veel wateren in de polder, bovendien is de bodem hard. Het grootste verschil met het vissen in de polder is dat de karpers hier bijna nooit te zien zijn. Ook het ontbreken van aasbellen zegt hier niets. Toch biedt de duiker mij houvast... als ik een karper zou zijn zou ik daar gaan liggen...
 

vrijdag 17 oktober 2014

Penvissen in de polder met Björn

Het stond al een lange tijd op mijn wensenlijst… penvissen in de polder. Eindelijk is het zover, ik ga samen met mijn persoonlijke gids Björn vissen in de polder. Supergaaf dat hij mij mee wil nemen naar ‘zijn’ stekken! Overigens is het niet de eerste keer dat ik met hem ga vissen. Afgelopen zomer heeft hij namelijk bij mij in Drenthe gevist. Björn heeft daar een leuk verslag van gemaakt. Check: Land van Koen…
Maar goed, wat geweest is is geweest, terug naar de polder… of nee, op weg naar de polder! Ik zit al een dik uur in de auto en rijd net de afsluitdijk op als ik een  appje van Björn krijg, “rustig op de weg?”.  Ik besluit maar niet terug te appen, straks rijd ik nog het IJsselmeer in!
Na een autorit van ruim twee uur draai ik de hoek om. Achter een boerderij midden in het polderse landschap hebben we afgesproken.  Björn staat bij zijn auto en is zijn hengel aan het optuigen. Mijn hengel ligt achterin de auto ook klaar voor actie! We zouden meteen aan de slag kunnen gaan, maar na elkaar de hand geschud te hebben nemen we eerst de tijd om lekker bij te kletsen onder het genot van een heerlijke bak koffie.
Ondertussen kan ik het niet laten continu om mij heen te kijken. Aan beide kanten van onze parkeerplek ligt een sloot die verbonden is door een duiker. Ik zie rietstengels heen en weer wiegen, water deinen en aasbellen komen bovendrijven. Björn vertelt bescheiden over de wateren waar wij naar kijken, wateren waar naar mijn mening niet bescheiden over gesproken hoeft te worden. Ik vind het allemaal geweldig! Dit soort sloten, waar de karpers zo goed gedijen, zich kunnen voortplanten en volgens de verhalen echte polderkracht hebben spreken mij enorm aan!
Een kwartiertje later is het dan zover. We struinen behoedzaam langs de sloot richting een duiker honderd meter verderop. Vanaf daar gaan we langzaam terug werken naar de parkeerplek. Aangekomen bij de duiker pak ik de rechterkant en Björn de linker. Ik vis op aanraden van Björn met een broodvlok. Deze dwarrelt mooi naar beneden en landt bovenop de zachte bodem waartegen deze lekker afsteekt. Het duurt niet lang voordat ik een kolk in het water zie. Waarschijnlijk een zwiepende staart die de oppervlakte net niet haalt. Vol spanning tuur ik naar mijn pen.

Eventjes wordt de pen opzij geslagen. Even later loopt de pen zelfs een stukje weg. Ik wacht met aanslaan want het kan ook een lijnzwemmer zijn. De pen komt weer tot stilstand. Weer een kolk. Dertig cm vanaf mijn pen. Als de karper in de goede richting aast kan het niet lang meer duren. De pen loopt weer weg en nu langer dan de eerste keer. Ik waag een poging en sla aan! Raak! “Björn, karper!”,  schreeuw ik. Want tja, hij zit natuurlijk wel zes meter verderop, straks hoort hij me niet en hij heeft het schepnet! Gekheid natuurlijk, maar ik reageer wel vanuit emotie! Het gaat hier wel om mijn eerste polderkarper!

zondag 5 oktober 2014

Geen poespas

Soms lees ik verslagen (en soms doe ik er zelf aan mee...) waarin vissen beschreven wordt alsof het hogere wiskunde is.
Soms is het leuk om onze hobby op deze manier te benaderen, maar soms is vissen ook gewoon vissen. Vissen moeten eten en als je een beetje eten aan een haakje hangt en de vis probeert dat eten naar binnen te werken dan prikt het haakje met een beetje geluk in de lippen van de vis.
De vis is eventjes iets minder blij maar komt er wel weer bovenop.
De visser heeft plezier voor tien.
Filosofisch benaderd... de visser leeft even in het moment, kan de dagelijkse sleur en/of stress loslaten, wat meehelpt bij het bereiken of vasthouden van een goed en gelukkig leven...
  
Zo'n avondje beleefde ik kort geleden...