donderdag 25 augustus 2011

Een brasem biedt troost.

Veel karpervissers zullen zich helemaal het leplazarus schrikken als ze deze titel lezen. Ik kan het uitleggen. Mijn moeder heeft een hartinfarct gehad. Gelukkig was de ambulance snel ter plekke. Inmiddels, na meerdere keren dotteren, gaat het weer redelijk met haar. Verdere revalidatie zal moeten gaan uitwijzen hoe fit ze uiteindelijk weer zal worden. De laatste dagen heb ik veel tijd doorgebracht in het ziekenhuis. Nu ben ik niet een stressgevoelig persoon, maar ook ik heb grenzen en was toe aan ontspanning. Juist op dit soort momenten ga ik vissen. Met mijn penhengel liep ik zover mogelijk het veld in. Niemand komt daar. Er zijn geen wegen of paden. Ik had er al een keer gesnoekt en zag toen dikke golven. Was het karper, graskarper of grote brasem. Ik had geen idee. Het maakte mij ook niet uit. Ik kwam hier voor mijn rust. Alleen geluiden uit de natuur en het rode puntje van mijn dobber. Het werd schemerig en ik wandelde terug naar mijn auto. Een SMS-je: de cardioloog is weer langsgeweest. Hij is tevreden. Naar omstandigheden functioneert het hart weer redelijk. Gelukkig! Dat geeft moed…



woensdag 24 augustus 2011

La Semois (deel 2)

Twee maanden geleden was ik met Audrey in de Belgische Ardennen. Het was een geweldige belevenis – zie verslag: La Semois - en vooral het wadend vissen in de rivier was erg leuk. Deze keer gingen we met het hele gezin naar dezelfde plek. Met drie kinderen zat onze stationcar behoorlijk vol, maar gelukkig was er nog wat plek voor mijn visspullen.
Het zou geen visvakantie worden, maar iedere dag een paar uurtjes vissen moest gaan lukken. Aangekomen op de camping werd de tent opgezet terwijl mijn oudste dochtertje de omgeving ging ontdekken. Nadat alles stond liep ik naar het bruggetje van een smal riviertje dat uitkomt in de Semois, vlakbij de plek waar ik de vorige keer barbelen had zien zwemmen. Ik was benieuwd of ik ze weer zag. Ik stond op het bruggetje en keek in het water, zoals ik altijd in de buurt van water doe. Een klein, beetje paniekerig, gezichtje keek mij recht in de ogen. Daar stond mijn oudste dochtertje, half verscholen onder het bruggetje. Ze had op een behoorlijk fysieke manier de omgeving ontdekt. Kletsnat was ze. Het mooie touwenparcours over het riviertje had ze niet kunnen weerstaan. In het diepere gedeelte van de rivier bleek dat ze niet genoeg kracht in haar handen had. De touwen glipten uit haar vingers. Kopje-onder was ze gegaan. Toen ze merkte dat ik er heel hard om moest lachen veranderde haar bijeengeknepen kleine mondje langzaam naar de bekende brede lach. “Tijd om je zwembroek aan te doen meisje!”, riep ik. Daar was ze het mee eens en snel rende ze naar de tent. Ik liep verder naar de bewuste barbeelplek. Ze zwommen er nog!

maandag 8 augustus 2011

Vissen met Art

Samen met zeeman Art heb ik een nachtje gevist op een putje. Het was als vanouds bijzonder gezellig. Tot diep in de nacht hebben we zitten bijkletsen. We hebben ontzettend veel gelachen en ondertussen ook nog serieus gevist. Ben je benieuwd of we iets gevangen hebben? Kijk snel naar het filmpje!

Vissen met Art


Het terugzetten van de eerste karper ging niet helemaal zoals het hoort te gaan. Kijk hieronder naar de  ongecensureerde versie. Lachen!

De Steiger


vrijdag 5 augustus 2011

Oppervlaktevissen (deel 3)

Ik heb lang nagedacht over hoe ik de lastige karpers aan de oppervlakte kon gaan vangen. De vorige sessie - zie verslag: Oppervlaktevissen (deel 2) - wilden de karpers alleen kattenbrokjes eten, geen brood. Het vissen met kattenbrokjes was toen een logische keuze, maar helaas hadden de karpers het spelletje door. Alle kattenbrokjes werden gegeten, behalve die waar een haakje in zat.
Deze keer wilde ik ze te slim af zijn. Ik bedacht een plan. Vanaf de Kruiser Surface Controller 10 gram van Korda, maakte ik een onderlijn gecamoufleerd met een waterplant. Misschien zou dit de truc zijn!
Mijn waterplantcreatie.