zaterdag 26 november 2011

Voor de liefhebber

Het onderstaande filmpje zal niet iedere visser aanspreken. Sommige vissers zullen zich misschien afvragen of ik een vogelaar ben geworden. Een vogelaar ben ik niet, maar als ik aan vissen denk, denk ik aan de natuur. In mijn geval is dit onlosmakelijk met elkaar verbonden. Voor mij staat vissen niet synoniem voor vangen, eerder voor beleven. Geldt dit ook voor jou, geniet dan van het filmpje!

dinsdag 22 november 2011

De Jacht - Metersnoek 4

Gehinderd door de mist...
In deze tijd van het jaar rijd ik ’s morgens in het donker naar mijn werk en ’s avonds kom ik in het donker weer thuis. Normaal gesproken heb ik door de week één vrije middag waarin ik ook het daglicht zie. Meestal ga ik dan even vissen. De afgelopen week kon dit helaas niet. Nu is het zondag en rijd ik naar hetzelfde zandgat waar ik vorig weekend twee mooie snoeken ving. Ik hoop weer wat te vangen, maar kijk het meest uit naar het inademen van de frisse lucht plus het zien en voelen van de zon.
Ik begin op dezelfde stek waar ik de vorige week ook zat. De zon probeert me vandaag te helpen, maar wordt gehinderd door de mist. Deze keer zie ik dan ook helemaal geen activiteit van visjes. Een slecht teken. Na een paar uur houd ik het op deze stek voor gezien. Snel grijp ik mijn materialen bij elkaar en kan ik m.b.v. mijn kruiwagentje snel verkassen. Ik kies een stek waar vanaf de kant het water meteen erg diep wordt. Misschien zit vandaag de witvis, samen met de snoeken, in het diepere water. Mijn hengels heb ik opgetuigd vervoerd en liggen binnen een paar minuten er weer netjes in. Eén aasvis op een diepte van zeven meter en één aasvis op acht meter. Het duurt een paar minuten. Ik ben net bezig een mok koffie in te schenken als ik vanuit mijn ooghoeken de lijn van de zeven meter hengel weg zie lopen. Vervolgens klikt de drop-arm-indicator los en begint het gepiep van mijn beetmelder. Ik sla meteen aan. Eventjes voel ik weerstand, maar al snel haal ik de sardine boven die nog net in de staart vast zit aan één van de dreggen. Op de kop van de sardine zitten duidelijk sporen van tanden. Waarschijnlijk een kleinere snoek. Hoopvol maak ik de hengel weer klaar. Misschien heb ik de hotspot van deze dag wel gevonden! Ondertussen heeft de zon het toch van de mist gewonnen.

Daarachter... in de mist... het zandgat...
Stug blijf ik nog een paar uur doorvissen in het diepere water, ondertussen twijfelend of ik niet beter terug kan gaan naar de eerste relatief ondiepere stek. De zon zou ervoor kunnen zorgen dat de vissen daar wel actief zijn. Als rond drie uur de mist weer terug is en ik niks gevangen heb op deze diepere plek besluit ik te stoppen met vissen. Achteraf had ik misschien beter op de eerste stek kunnen blijven vissen. Maar goed, ik moet niet zeuren. Ik ga investeren in de toekomst. Met de peilhengel ‘bekijk’ ik grote delen van het zandgat. Ik vind mooie ondiepe platen, steile taluds, geleidelijk aflopende taluds, onderwater ‘eilandjes’, nog intacte wierbedden met aansluitend keiharde bodems. Alles staat genoteerd. Ik begin steeds meer gevoel te krijgen met dit water. Inmiddels wordt het donker. Tijd om te stoppen. Ik heb geblankt, maar het geeft niet. In de slootjes en kanaaltjes bij mij in de buurt kan ik met mijn spinhengel relatief makkelijk veel snoek vangen, maar ik wil niet altijd makkelijk. Ik wil een grote diepwatersnoek. Dit zandgat is nog niet klaar met mij. Ergens in dit prachtige water zwemt mijn monster…

maandag 14 november 2011

De Jacht – Metersnoek 3

Een nieuw avontuur.
Ik had met mezelf afgesproken voorlopig te blijven  vissen op de stek waar ik in de vorige twee verslagen van De Jacht – Metersnoek 1 en 2 succesvol was geweest. Op mijn doordeweekse vrije middag loop ik  weer over het smalle paadje richting de stek. Er is mooi zonnig weer voorspeld met uit het  zuidoosten een matig windje. Als je de vorige twee verslagen hebt gelezen, weet je dat dit perfect weer is voor deze stek. Bijna ‘vangstgarantie’, is uit het verleden gebleken. Helaas klopt de weersvoorspelling tot nu toe niet.  Het windstille weer en de mist zorgen voor een sprookjesachtige atmosfeer. Prachtig gezicht maar slecht vangweer. Ik hoop op een opklaring de komende uurtjes en houd er de moed in. Aangekomen op de stek hoef ik, zoals de vorige keer, niet te zoeken naar sporen van eventuele met mij concurrerende vissers.  Ik struikel over de rommel, de zo sprookjesachtige atmosfeer die mij, op mijn vangstkansen na, zo vrolijk maakte kon hier niet tegenop. Chagrijnig word ik ervan. Hoe kun je nou eerst lekker genieten van je mooie visplekje en het vervolgens zo achterlaten! Hier kan ik met mijn verstand niet bij. Ik ruim de pakjes drinken, zak chips, en achtergelaten visdraad op. Het is weer netjes en ik probeer te doen alsof ik alleen op deze wereld ben. Zo zit ik, totdat het donker wordt, in de mist. Lekker uitgerust, zonder iets gevangen te hebben, pak ik mijn spullen weer in. Het weekend hoop ik op meer geluk. Ik ga dan naar een zandgat, erg diep, onder water een maandlandschap. Een nieuw avontuur.
 

maandag 7 november 2011

De laatste nacht


In een vorige update – zie verslag: Van karper naar snoek (de overgang) – gaf ik aan dat ik dit jaar wat moeite had met de overgang van het karpervissen naar het doodaasvissen. Ik heb daarna niet echt een keuze gemaakt en ben het allebei nog een tijdje blijven doen. Twee keer ben ik gaan doodazen en twee keer heb ik een nachtje gekarperd. Qua product is de stand inmiddels 2-0 voor het doodazen.  Qua proces is het gelijkspel. Of ik nu aan het doodazen ben of aan het karperen, ik geniet met volle teugen. Hieronder een gedachtegang die ik tijdens mijn laatste nacht karperen, seizoen 2011, heb opgeschreven.

vrijdag 4 november 2011

De Jacht - Metersnoek 2


Ik loop met mijn karretje vol doodaasmaterialen over het smalle pad richting dezelfde doodaasplek waar ik de vorige keer de snoek van 112 cm ving. Het is opnieuw helder zonnig weer met een zuidoostelijk windje. In het vorige verslag gaf ik nog aan dat ik het toch eens op een andere stek moest gaan proberen. De reden hiervoor was dat ik deze grote snoek al eerder had gevangen en ik niet nog meer snoeken wilde gaan dubbelen. Ook dacht ik dat er ergens anders op dit water misschien nog wel een grotere snoek zou zwemmen. Misschien is dit ook wel zo, maar aan de andere kant had ik het gevoel dat ik kansen zou mislopen als ik nu al op een andere stek zou gaan vissen. Stel je voor dat een andere doosaasvisser deze topstek ontdekt. Misschien wilden de kunstaasvissers die mij vorige week de grote snoek zagen vangen er wel gaan doodaasvissen! Nee, ik heb besloten dat ik me, met dit weertype, voorlopig op deze stek ga richten.