zondag 24 april 2016

Zesenvijftig centimeter zeeltpassie

Ik moet het, i.v.m. met mijn spaarzame vrije tijd, op het moment vooral hebben van de nachtvisserij. Het nachtvissen bevalt me enorm goed, maar actie overdag was wel iets waar ik naar uitkeek. Eindelijk had ik een ochtend vrij met ook nog eens mooi weer.
 

maandag 18 april 2016

Natuurbeleving - vogels, amfibieën en reptielen

Vissen betekent voor mij veel in de natuur zijn en dan zie ik geregeld prachtige dieren. Ik ken mensen die nog nooit een ijsvogeltje hebben gezien. Ik zie ze bijna ieder weekend. Meestal schieten ze in een flits voorbij... soms gaan ze vlak bij mij op een overhangende tak zitten. Nog steeds heb ik de wens hier een perfecte foto van te maken. Wie weet lukt me dat dit jaar...

Een andere wens van mij was het zien en fotograferen van een blauwborstje. In moerasachtige gebieden komt dit vogeltje steeds meer voor, maar het blijft een hele uitdaging dit diertje te spotten en vast te leggen. In dit jaargetijde verraadt het mannetje zich met zijn prachtige zang en dat maakt de zoektocht wel een stukje makkelijker. Ik hoorde de zang al in de verte en in de top van een boom zag ik het kenmerkende silhouet. Helaas kon ik niet zonder te storen dichterbij komen en vluchtte het beestje nog voordat ik een foto kon maken. Ik verstopte me vervolgens tussen de bosjes en wachtte geduldig. Meestal hebben de mannetjes een vast plekje waar ze terugkeren om te zingen. Heel stilletjes wachtte ik af. Plotseling landde het vogeltje weer precies op de plek waar ik hem verwachtte. Klick, klick en de target was gehaald! Yes!







De blauwborst fotograferen gaf een enorme kick, maar dit betekent niet dat ik van 'gewonere' vogelsoorten niet meer kan genieten.


Ook zijn de amfibieën natuurlijk weer volop actief. Onderstaande foto's in close-up laten toch maar weer eens zien hoe mooi deze beesten zijn.

Als het zonnetje tevoorschijn komt komen ook de adders zich opwarmen. Deze foto's heb ik geschoten op een van de eerste warme dagen in maart.






Tot de volgende natuurbeleving!
 

maandag 11 april 2016

Een koude nacht in april

's Avonds kon ik nog genieten van het zonnetje. Aan de oppervlakte van het water was zowaar wat leven te bekennen. Bij het inleggen van mijn rigje zag ik zelfs een kolk van een grote vis... misschien wel karper! Ik had er een goed gevoel over, maar de nacht zou koud worden. Volgens de voorspelling twee graden Celsius.

In veel delen van Drenthe mag je gerust rekenen op een aantal graden minder dan voorspeld. Deze nacht bleek dat ook maar weer eens het geval. Rond een uur of twaalf had ik een trage aanbeet. Na oppakken van de hengel voelde ik wel veel gewicht, maar weinig vechtlust. Op de blank van de hengel had zich een ijslaagje gevormd. Het was echt koud! Een karper 'vocht', alsof het nog hartje winter was, als een brasem. Binnen enkele seconden trok ik de naar schatting dikke twintigponder over het koord. 

De aanbeet kwam op de maisrig. Twee korrels kippenmais dienden als aas. De twee boilierigjes (ik viste met drie hengels deze nacht) bleven onaangeroerd.

zondag 3 april 2016

Natuurbeleving - reeën in de avond

Eigenlijk was ik niet op zoek naar reeën. Ik heb namelijk een dassenburcht bezocht. Deze dieren laten zich vooral zien in de schemering, maar deze keer helaas niet. Heel rustig, met de wind in mijn gezicht ben ik ernaartoe geslopen. I.p.v. dassen zaten er reeën rustig naast de burcht te relaxen.



Nog voordat ik een foto kon maken van dit tafereel merkte één ree mij op. Voor even hadden we rechtstreeks oogcontact. Blijkbaar keek ik niet vriendelijk genoeg, want deze zelfde ree besloot er snel vandoor te gaan. De andere reeën volgden.



Rustig ging ik op het mos zitten met een boom als rugsteun. Het was nog licht, maar dadelijk in de schemering zouden de dassen zich misschien vertonen.



Na een half uurtje, het begon al te schemeren, nog steeds geen das. Wel zag ik in de verte een van de reeën terugkomen. Niet helemaal naar de burcht, maar naast mij op de akker.
De boer van deze akker was er nog niet aan toegekomen het om te ploegen. Tussen de oude maisstoppels groeide inmiddels voldoende gras voor een prima reeënmaaltijd. 



Ik bleef rustig zitten en genoot van het uitzicht. De reeën hadden mij totaal niet in de gaten en vertoonden natuurlijk gedrag.



Voor foto's maken was het erg donker, maar met een wat hogere ISO, een niet te korte sluitertijd en een zo groot mogelijk diafragma, heb ik toch wat sfeervolle foto's kunnen schieten. Hopelijk schiet ik de volgende keer bij de burcht een das, met de camera dan hè...
 
Een paar dagen later zag ik opnieuw een aantal reeën. Deze reeën hadden mij wel degelijk gezien en dus vertoonden ze ook ander gedrag. Eerst gingen ze de sloot over om zich vervolgens te gaan verschuilen in de bosjes.
 


Het was leuk om te zien dat de reebok bij de sloot de anderen eerst voor liet gaan en ook bij de bosjes bleef hij wachten totdat ze veilig waren. 
 
Nog even keek hij me recht aan om vervolgens ook in de bosjes te verdwijnen. 
 
Rustig wandelde ik door en eigenlijk rekende ik erop dat ze in het bosje zouden blijven. Honderd meter verderop hield het bosje op en zag ik ze toch nog terug op het aangrenzende weiland. De reebok keek mij opnieuw aan, wat mij de gelegenheid gaf onderstaande foto te maken.
 
Onder leiding van de reebok rende het gezin vervolgens richting een ander bosje zo'n 500 meter verderop. Tijd om naar huis te gaan.