donderdag 1 maart 2012

De Jacht - Metersnoek 16

Het is weer maart. De eerste kieviten zijn alweer in ons land. Voor mij het signaal om te stoppen met snoeken en de overstap te maken naar het karpervissen. Zo reed ik eind februari voor de laatste keer van dit snoekseizoen naar een water om nog één keer kans te maken op een grote metersnoek. Ik had de dag ervoor samen met mijn jongste dochtertje voorgevoerd. Wat sardientjes en grote brokken makreel zouden de grote snoeken gelokt moeten hebben. Aan de ene hengel bevestigde ik een stuk makreel, aan de andere hengel een sardine. Ik had hier dus ook mee voorgevoerd en mogelijk zou een oude, door schade en schande wijs geworden, snoek geen argwaan meer hebben tegenover dit aas. Zo mooi als het seizoen gestart was met een snoek van 112 cm, zo mooi wilde ik natuurlijk ook wel afsluiten. Aan mijn voorbereiding lag het niet en daarom zou ik vanavond sowieso met een opgeheven hoofd het strijdtoneel kunnen verlaten. 

Ik zat er inmiddels alweer een paar uurtjes zonder een piepje op één van mijn beetmelders. Ook zag ik nergens het roodborstje. Misschien was dit roodborstje niet een standvogeltje maar een trekvogeltje  en  heeft het, net als ik, het voorjaar gevoeld. Misschien is ze bezig met een dappere tocht naar één van de scandinavische landen. Een mooi beeld. De cirkel is rond. Vogeltje is weg, doodaasvissen moet stoppen… maar dan… het stuk makreel is gegrepen. De drop-arm-indicator is losgeschoten en mijn beetmelder laat een constante pieptoon horen. Een snoek zwemt in een vlot tempo weg. Wachten met aanslaan is niet nodig. Een paar minuten later land ik een mooie snoek. Ook al is het niet de monstervis waar ik zo op had gehoopt, ik ben er toch blij mee. Als het de enige is van vandaag, is het een leuke vis om het seizoen mee af te sluiten.


Na deze vangst besluit ik de montage van de hengel te veranderen. De bodemmontage wordt een dobbermontage. Niet dat ik hier zoveel vertrouwen in heb op dit water, maar het in de diepte zien verdwijnen van een dobber heeft altijd iets speciaals. De laatste metersnoek ving ik op deze manier en staat in mijn geheugen gegrift. Vandaag hang ik onder de dobber een grote voorn. Na een verre worp, en m.b.v. de stroming die naar mij toe staat, laat ik de voorn tegen een talud aan drijven. Een dobber houdt mij alert.  Bij ieder golfje, stootje of windvlaagje zit ik op het puntje van mijn stoel. Na een uur gebeurt het. Tjoep, zonder aarzeling schiet de dobber onder. Meteen komt hij weer boven. Langzaam verplaatst de dobber zich en uiteindelijk verdwijnt hij voor de tweede keer in de diepte. Tijd om aan te slaan. Een driftig vechtend snoekje wordt geland middels de kieuwgreep.


De grote oma’s lieten zich vandaag niet zien. Van mij mogen ze even vakantie houden. Ik ga ze de komende tijd in ieder geval niet lastig vallen. Maar ja, nu worden de mannetjessnoeken actief. De paai komt eraan… je zal maar een vrouwelijke snoek zijn! Het is wat als je zo populair bent…
Ik heb genoten van de winter, het snoeken, de rust aan het water, maar nu heb ik weer zin in het voorjaar. De karpers ontwaken uit een diepe ‘winterslaap’. Ik heb een goed plan! Ik ga ze een ontbijtje brengen…


2 opmerkingen:

  1. Hallo Koen ,ten eerste ik geniet altijd van je visavonturen en dat komt mede doordat we de zelfde denkwijze hebben over de visbeleving in het algemeen .Niet zomaar vissen op de kant slepen zonder erbij na te denken over het welzijn van de vis ,ik heb het idee dat zulke dingen toch te vaak gebeuren bij sommige mensen die alleen maar gaan voor de "roem" en daarbij moeten bijvoorbeeld snoeken het ontgelden door onvakkundig tewerk gaan met alle nadelige gevolgen voor de vis ...het is me een doorn in het oog .Ook komt het aspect van het in de natuur zijn en genieten van alles om hun heen wat de natuur nog meer te bieden heeft op een 2de plaats .Helaas kan ik zelf maar heel sporadisch vissen momenteel door gezondheidsproblemen ,ik geniet dan des te meer van de verhalen inclusief de belevingen .Dus bedankt hiervoor ,hopelijk ben ik einde van de maand weer wat beter te been zodat ik de voorjaarskarpers op de kant mag verwelkomen .Ik kijk er naar uit en intussen hou ik een paar van jullie blogs bij ,want het soms net of ik er dan zelf bij ben .Je net goed bezig altijd ,prachtige reportages en die verder gaan dan simpelweg mooie foto`s van de vangsten te plaastsen op je blog . Groet Dennis.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Dennis,

    Fijn om te horen dat je van mijn visavonturen geniet. Ik geniet sowieso van het schrijven, maar als mijn verhalen dan ook nog eens gelezen worden door mensen met een vergelijkbare ‘visbeleving’ is dat echt helemaal geweldig. Ik ben dan ook erg blij met je reactie. Bedankt!
    Wat vervelend dat je gezondheidsproblemen hebt. Ik hoop voor je dat het over een tijdje weer wat beter met je gaat en je, omgeven door voorjaarsgeuren, -kleuren en -geluiden, prachtige karpers mag landen. Geniet tot die tijd van de verhalen en geen dank daarvoor hoor. Ik schrijf ze met plezier :)

    Groet,

    Koen.

    BeantwoordenVerwijderen