Op mijn gemak - deel 1

Het is voorjaar. De schuur ligt weer vol boilies, mijn drie big-pit molens zijn weer opgespoeld met verse lijn en ik droom over niets anders dan enorme buffels! Een beetje overdreven, maar de afgelopen jaren keek ik altijd enorm uit naar de voercampagnes, de lange nachten statisch karpervissen en de vangst van een buffel. Dit jaar ben ik daar totaal (nog) niet mee bezig. Het enige waar ik behoefte aan heb is ontspanning en die vind ik op het moment in het penvissen.

Ik heb fantastische sessies achter de rug. Qua vangsten prut, maar wat heb ik genoten! Het vroege voorjaar is een prachtige tijd. Het ene moment voel je de warmte van de zon en het andere moment word je geteisterd door een hagelbui. De elementen en het staren naar de pen zorgen ervoor dat ik vergeet. Eventjes pas op de plaats en alles loslaten. Eventjes helemaal op mijn gemak! Het enige doel dat er tijdens het vissen voor mij op dit moment werkelijk toe doet. Maar hoe komt dat nou? Ik heb er al vaker over geschreven... mijn nieuwe baan... pfoe! Wat kan werken een hoop tijd en energie kosten! Het is een pittige en tegelijkertijd uitdagende baan. Wel precies wat ik wilde, maar met gevolgen voor het vissen. Op de eerste plaats staat natuurlijk altijd mijn gezin, mijn werk staat tegenwoordig op de tweede plaats, vissen bezet nu de derde plaats. Een prioriteitenlijstje van belangrijk naar minder belangrijk. Deze volgorde is wel eens anders geweest. Is vissen dan nu ineens niet belangrijk meer voor mij? Een vraag die ik moet beantwoorden met néé! Vissen is wèl belangrijk voor mij! Zonder vissen kan ik niet, want hoe belangrijk het werk en het gezin ook is, ieder mens heeft zijn rustmomenten nodig. Momenten waarop je je helemaal op je gemak voelt. Ik vind deze momenten tijdens de mooiste hobby die er in mijn ogen bestaat... vissen!

Genoeg filosofische prietpraat! 't Was even nodig om de titel van deze reeks verslagen enigszins te verklaren, maar nu  snel terug naar de praktijk! Een spontane instant pensessie bij een sloot gelegen in een idyllische omgeving met als blikvanger een oude Saksische boerderij. De antenne van mijn pen is nog net zichtbaar. Langzaam beweegt deze opzij richting een half onder water staande buis. Ik sla met een rukje aan en haak een karper. Deze schiet verder de buis in. Ik vis met mijn centrepin en weet de karper te blokken door de druk op de pin met mijn duim te vergroten. Er onstaat een impasse. Ik hoor de echo van het klotsende water in de buis. Plotseling zwemt de karper mijn richting op de buis uit. Meteen ondervind ik het nadeel van een centrepin. De inhaalsnelheid van de lijn is bij een pin een stuk minder snel dan bij een normale molen! Eventjes verlies ik de spanning op de lijn. De karper is de buis uit en door de stand van de hengel te veranderen vind ik de spanning terug. Gelukkig! De karper hangt nog... twee tellen later schiet ze toch los...

Een mooi pennetje van Dobberrob op een bedje van brasem,
gekocht bij Karperstruinshop.nl

Nog een praktijkverhaaltje... op een andere stek voer ik al langere tijd voor. Niet met boilies, gewoon elke dag een blikje maïs. Ik zie het als mijn toekomstige zeeltstek. Misschien fietst er wel een keer een karper tussendoor, maar ik reken er niet op. Mijn doel op deze stek midden in de natuur is zoals ik al eerder aangaf het vinden van ontspanning. Door elke dag met een blikje maïs naar de stek te gaan zie ik de natuur langzaam tot leven komen. Het zien van kieviten, kikkers, reeën, paaiende snoeken en nog veel meer moois maakt het bijhouden van deze stek al de moeite waard. Inmiddels heb ik er twee keer gevist en veel gevangen! Nog geen zeelt of karper, maar wel een groot aantal brasems. Het is wachten op de eerste zeelt, maar de brasems ervaar ik niet als een straf. Want zeg nou zelf... bovenstaande brasemkop versierd met een prachtig pennetje van Dobberrob is toch ook een plaatje!