Het loopt zoals het loopt. Jullie zullen vast opgemerkt
hebben dat ik de laatste tijd minder regelmatig verhaaltjes plaats op dit blog.
Zoals altijd staat bij mij het gezin op nummer één, maar de laatste tijd heb ik
ook enorm veel energie gestoken in mijn werk. Ik heb zelfs meegedaan aan een
interne sollicitatieprocedure die voor mij goed is afgelopen. Ik mag mijzelf
binnenkort coördinator onderwijs gaan noemen. Prachtig allemaal, maar van
vissen komt het de laatste tijd weinig.
Erg is dat niet. Er is meer dan vissen in het leven, maar
helemaal niet vissen zou wel erg zijn. Vandaar ook dat ik de laatste tijd
weinig vis. Met de nadruk op weinig, dus
niet niet! Die keren dat ik wel kon
vissen genoot ik (zonder ook maar iets te vangen) voor tien!


De herfstlucht, de wind en zelfs de regen ervoer ik als een geschenk. De kleine dingen om me heen maken nog steeds indruk op mij, alsof ik nog een kind ben. De insecten die dapper doorvliegen, maar er meer gehavend uit gaan zien. De spinnen die in de herfst volwassen zijn geworden en steeds meer in het zicht zijn. Allemaal mooi!
Toch hoop ik binnenkort weer een vis te kunnen tonen.
Dus… ik plaats misschien iets minder vaak een verhaaltje. Stoppen doe ik niet! En
wie weet, na een inwerkperiode, zal de frequentie van het plaatsen van
visverslagen weer omhoog gaan.