zondag 24 april 2011

Graskarper.

Niet iedere karpervisser wil deze vis vangen. Opmerkingen als: “ze stinken”, “ze kunnen niet vechten”, heb ik al geregeld gehoord. Als ik zelf gericht aan het vissen ben op grote ‘gewone’ karpers vang ik ze ook liever niet. Je moet het zo zien: Het doel is bijvoorbeeld die ene grote schubkarper van het water te vangen. Er is een zorgvuldige voorbereiding aan vooraf gegaan. Denk hierbij aan peilen, voeren, rigjes maken etc. Vlak voor het donker wordt heb je je montage netjes op dat mooie richeltje weten te leggen waar je die monsterkarper verwacht. Je hebt zelfs al een dikke golf op het water gezien van misschien wel het monster. Het is bijna donker en tijd om de stretcher op te zoeken. Dan…piep, piep, even niks en weer een piep. Geen echte karperrun. Hardop denk je dan: “Zucht, alles lag zo mooi!”, de stek was rustig en nu moet je die graskarper gaan vangen en weer helemaal opnieuw de montage op het juiste plekje zien te krijgen. Bovendien is de stek ook nog eens verstoord en misschien is die ene grote schubkarper wel zo geschrokken dat deze nacht je kansen om haar te vangen wel erg klein zijn geworden. Vanuit dit perspectief gezien vang ook ik dus liever geen graskarper.  Toch vis ik af en toe wel gericht op de graskarper. En als het doel graskarper vangen is vang ik ze ook heel graag! Vaak vis ik op graskarper als ik niet zoveel tijd heb, maar vooral ook als ik de behoefte voel andere watertjes te bevissen. Graskarpers zitten, bij mij in de buurt, namelijk vaak op prachtige natuurplekjes waar ik tijdens mijn gewone karperavonturen eigenlijk nooit kom.

Een prachtig plekje bij mij in de buurt waar graskarper zit.

De graskarper belaag ik met de penhengel, of d.m.v. de oppervlaktevisserij, maar toch ook geregeld met het zelfhaaksysteem. Deze keer koos ik voor de laatste methode. Weinig materialen neem ik dan mee. Een onthaakmat, een net, een rugzakje met wat aas, haakjes, fotocamera en nog wat kleine spulletjes en natuurlijk een hengel met het zelfhaaksysteem. Op de hair een paar korrels maïs of ‘gewoon’ een boilie en als het hele zaakje in het water ligt leg ik de hengel op mijn schoot en wacht totdat er iets aan de andere kant van de lijn gaat trekken. Zo simpel kan het zijn. Maar let op! Graskarpers kunnen erg schuw zijn. De stek voorzichtig benaderen dus. Bij de stek aangekomen werp ik dan ook niet zomaar in. Een dikke plons van het zelfhaaksysteem, waarbij ik gebruik maak van minimaal 85 gram lood, kan de graskarper behoorlijk aan het schrikken maken. Ik laat de montage dan ook altijd rustig onder het eigen kantje in het water zakken en voer vervolgens wat boilies of maïs bij. Ook moet je natuurlijk weten waar de graskarpers zwemmen want ze moeten wel uitgezet zijn. Voortplanten kan de graskarper zich namelijk niet in onze wateren. De graskarper is een exoot en komt oorspronkelijk uit China. Graskarpers worden vaak uitgezet daar waar beplanting in en langs het water als een probleem gezien wordt. Het is dan de bedoeling dat de graskarper deze plantengroei vermindert door deze op te eten. Vooral tijdens warme zomeravonden kun je de graskarpers geregeld zien ’grazen’ aan de oppervlakte.
In dit soort slootjes
 gedijt de graskarper prima,
mits uitgezet.
Op dit soort avonden zijn ze, tenminste dit is mijn ervaring, het makkelijkste te vangen. Maar goed, ook al is het nog maar april, de ondiepe sloten zijn de afgelopen periode door het mooie weer behoorlijk opgewarmd. Ik schatte mijn kansen dan ook hoog in. Dobbertje kijken is leuk, maar dit zelfhaaksysteem geeft wel de mogelijkheid om lekker om je heen te kijken naar alles wat de natuur te bieden heeft. Rustig zat ik te genieten van een kleine bonte specht die onder wat dode boomschors op zoek was naar voedsel. Als je zo op je gemak zit komt het toch altijd weer onverwacht. De aanbeet, een ruk aan de hengel! Het gaat allemaal zo snel. Sneller dan mijn reflex om aan te slaan, want de lijn hing alweer slap. Tja, jammer, het zelfhaaksysteem had gefaald. Tenminste, dit dacht ik. Ik wilde de hengel binnendraaien en het aas verversen, maar het binnendraaien ging zwaar alsof er allemaal wier aan de lijn hing. Pas onder de top besefte ik dat het geen wier was. Graskarpers doen dit wel vaker, stilliggen nadat ze geprikt zijn door het zelfhaaksysteem. Als je een beetmelder gebruikt krijg je dan maar een paar piepjes te horen. Ook beginnen ze na aanslaan niet altijd meteen te vechten en trek je ze het eerste stuk relatief makkelijk naar je toe. Pas onder de top kwam het wier dan ook plotseling tot leven. Het gevecht barstte los en de graskarper die zich in eerste instantie gedroeg als een stuk wier, toonde nu karakter. Ze liet mij alle ‘hoeken’ van de sloot zien. Hoezo kan een graskarper niet vechten? Op een andere manier, dat wel, maar vechten kunnen ze! Zeker als het warm is. Vrij stevig loodste ik de graskarper het net in want ik wilde de dril niet te lang laten duren.


Het schijnt zo te zijn dat graskarpers niet zoveel kunnen hebben als de ‘gewone’ karper en als een dril de vis teveel energie kost, en de vis te lang op de kant gehouden wordt,  kan het wel eens het einde van het verhaal betekenen voor de graskarper. Stressgevoeligheid is ook een term die vaker genoemd wordt m.b.t. de graskarper. In dit verband kun je ze dan ook beter niet in een bewaarzak doen. Overigens kun je discussiëren of je dit bij een ‘gewone’ karper ook beter niet zou kunnen doen. Vlug nam ik een paar fotootjes en de vis mocht snel weer zwemmen. Ik zette haar rustig in het water en hield haar vast. Eventjes moest de graskarper bijkomen, maar als snel voelde ik dat ze wilde zwemmen. Ik liet los en keek de vis nog even na. Hè lekker! Helemaal weer opgeladen ging ik naar huis. Graskarpers, ik vang ze graag! Als het mij uitkomt…

Deze graskarper van meer dan een meter lang
leverde een mooie strijd.


4 opmerkingen:

  1. Koen,
    ook weer zo'n verademing als ik je Blog bezoek...
    Gewoon het plezier in vissen,romantisch,genieten...

    Mijn grootste graskarper is 1.10m Wat een feest was dat! Ik blijf je avonturen volgen...

    Groet,
    Dale

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hallo Dale,

    Leuke reactie! Jij begrijpt het helemaal…

    1.10 meter!!! Geweldig zeg :)

    Groet,

    Koen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha Koen,
    Hier in de polder schijnen ze ook te zwemmen. Altijd al voorgenomen om daar eens te gaan kijken. Helaas vind ik zoveel dingen leuk en ontbreekt het me aan tijd om daar eens een poging te wagen. Prachtig om dan hier even te kijken, Koen. Vind de foto's ook erg mooi.

    Groet,

    MarcelP

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Hoi Marcel,

    Ik herken het! Je kunt niet alles tegelijk doen hè? Zo ben ik zelf nog niet toegekomen aan het gericht vissen op zeelt, maar volg ik wel met veel plezier jouw zeeltavonturen. Bedankt voor het compliment. Doet me goed!

    Groet,

    Koen.

    BeantwoordenVerwijderen