Op mijn gemak - deel 6

Op het moment vis ik (vandaar ook de titel op mijn gemak...) voornamelijk voor de ontspanning. Ik schreef al eerder over mijn voerplekje en hoe fijn het daar is. Het vangen van grote vissen staat daar niet op nummer één, maar hoe mooi al mijn gevangen voorns en brasems van redelijk formaat ook zijn, ik wilde meer... zeelt welteverstaan! En dat is gelukt! Eindelijk...

Ik beschouwde zeelt altijd als een honkvaste vis. Mijn voerplekje heeft zich in voorgaande jaren bewezen als goede zeeltstek. Dit jaar kan ik hier niet over spreken. Ik heb geen idee waar het merendeel van de zeelten op dit moment uithangt. In ieder geval niet bij mijn stek is mij inmiddels duidelijk geworden...

Op mijn gemak - deel 5

Ik sta bij mijn stek. Het water golft. Brasems waarschijnlijk. Ik trek een blik maïs open en strooi de korrels tussen de steeds groter wordende plompen. Terwijl de zon achter de nog kale bomen onderduikt, loop ik vanaf mijn voerplekje door het veld  terug richting auto. Ik voel me rustig. Deze plek heeft iets magisch. Menselijke geluiden zijn verdreven door de dierlijke. Laat de op hol geslagen mensenwereld maar even achter je.  Dit is wat ze me vertelt. Ik luister gehoorzaam…

Op mijn gemak - deel 4

Op mijn voerplekje komt het zeeltvissen niet op gang. Het wemelt er van de brasems, maar de zeelt voelt zich er op de een of andere manier nog niet op zijn gemak. Nog niet! Want ik ben ervan overtuigd dat ik ook daar zeelt ga vangen. Het voeren levert me wel veel plezier op. Naast de vangsten van grote brasems heb ik ook andere mooie momenten beleefd. Een voorbeeld hiervan is het spotten van een uil die geruisloos vlak over mijn hoofd zweefde op zoek naar o.a. muisjes. Maar goed, alle mooie (maar zeeltloze) momenten hebben me ook aan het denken gezet. Een van die gedachtes bracht mij bij een herinnering aan een stek. Een oude stek waar ik jaren geleden vroeg in het voorjaar tijdens het witvissen geregeld zeelt als bijvangst ving. Met de centrepin kon ik daar niet terecht. De werpafstand van zo'n 25 meter is daarvoor te groot. Daarom heb ik mijn oude Ron Thompson wincklepicker (een naam die mij overigens meer doet denken aan een brommer...) van stal gehaald. Hiermee kon ik de 25 meter wel halen...

 

De top, het enige dat ik zie...

Op mijn gemak - deel 3

Om de natuur in actie te zien hoef ik de laatste tijd mijn tuin niet uit. In mijn beukenhaag broedt een merel op vier prachtige eitjes, in mijn nestkastje zijn pimpelmeesjes actief en een reiger staat op het dak van de buurman de situatie te observeren.