De Jacht - Metersnoek 24

De afgelopen sessies doodaasvissen vonden allemaal bij dezelfde zandafgraving plaats. Het is heerlijk vissen daar, maar ik wil niet al mijn pijlen op hetzelfde doel richten. Al maanden heb ik een ander water in gedachten. Een water met een totaal ander karakter. Het water ligt meer in de bewoonde wereld, maar is wel omringd door bomen en geeft daardoor het gevoel alsof je midden in het bos bent. Deze visplas wordt in de zomermaanden fanatiek bevist door voornamelijk karpervissers. Fanatiek bevist, maar ook fanatiek bevoerd. Het bestand aan karper is niet bijzonder groot te noemen, maar er zwemmen wel een paar prachtige exemplaren rond. Het voer belandt natuurlijk niet alleen in de karperbekken. De witvis gedijt er, mede door het voeren, ook prima. En tja, dan kan de snoek niet ver achter blijven! 
 

De Jacht - Metersnoek 23

Het is woensdagavond en ik sta bij de pinautomaat in mijn dorp. Achter me stopt een auto. Als de man uitstapt spreekt hij mij aan. “Ik weet waar jij naartoe gaat!”, zegt hij. “Vispas!”, zeg ik. Allebei moeten we lachen, want er zullen toch niet veel mensen zijn waarvan andere mensen precies weten wat ze gaan doen als ze aan het pinnen zijn. Ik pin dan ook eigenlijk nooit in het dorp, behalve in december. Dan staat er altijd een aankondiging in het plaatselijke krantje, genaamd: Oes eig’n kraantien. Met vetgedrukte letters is te lezen:  Let op “Vissers” Let op – Uitgifte Visvergunningen van de Vrolijke Vissers. Ik houd er wel van. De kneuterigheid van een dorp. Ik sluit aan in de rij van voornamelijk oude mannetjes. Er gebeurt iets in het dorp. We krijgen een nieuwe vispas!

Een dagje freewheelen…

In het vorige verslag, De Jacht – Metersnoek 22, gaf ik aan dat ik behoefte had aan even iets anders. In dat verslag bedoelde ik doodazen bij een nieuw water, maar dat heb ik niet gedaan.
Achterin mijn stationcar legde ik mijn spinhengeltje, één karperhengel voor het statisch vissen en mijn penhengel. Wat was het plan? Dit vraag je je misschien af… nou dat was er dus niet! De hele werkweek had ik lopen nadenken over wat ik zou gaan doen in het aankomende weekend, maar mijn hoofd bleef leeg. Gebrek aan motivatie? Te druk gehad misschien? Het kan ermee te maken hebben. In ieder geval moet de boog niet altijd gespannen zijn. Deze visdag knipte ik het koord door. Het terugveren van de boog voelde goed. Vandaag zou ik gaan freewheelen… een beetje van alles wat… lekker een dagje prutsen…

 

De Jacht - Metersnoek 22

Bijna thuis...

Steeds vaker krijg ik mailtjes met vragen over hoe en waarmee ik vis. Sommige vragen zijn simpel te beantwoorden. Op andere vragen kan ik wel een antwoord bedenken maar weet ik zelf het antwoord (nog) niet. Want tja, we hebben het wel over vissen! Het is heel verleidelijk om veilig thuis achter de computer een technisch verhaal te typen. Zo op papier lijkt het dan allemaal te kloppen, maar in de praktijk zijn de antwoorden die je vindt (als je ze al vindt) vaak net even anders dan verwacht. Wat mij betreft moet je voordat je antwoord geeft eerst de theorie uitgebreid in de praktijk hebben getest. Of als dit niet is gedaan, geef dan aan dat het een theorie is en niet meer dan dat. Overigens zeg ik dit niet door negatieve ervaringen met mailcontacten. Juist niet, want de mensen waarmee ik de afgelopen week heb gemaild waren nuchtere vissers. Ze bleken open te staan voor het toepassen van nieuwe  technieken, maar beseften volgens mij heel goed dat binnen de sportvisserij een pasklaar antwoord bijna nooit gegeven kan worden.