woensdag 24 augustus 2011

La Semois (deel 2)

Twee maanden geleden was ik met Audrey in de Belgische Ardennen. Het was een geweldige belevenis – zie verslag: La Semois - en vooral het wadend vissen in de rivier was erg leuk. Deze keer gingen we met het hele gezin naar dezelfde plek. Met drie kinderen zat onze stationcar behoorlijk vol, maar gelukkig was er nog wat plek voor mijn visspullen.
Het zou geen visvakantie worden, maar iedere dag een paar uurtjes vissen moest gaan lukken. Aangekomen op de camping werd de tent opgezet terwijl mijn oudste dochtertje de omgeving ging ontdekken. Nadat alles stond liep ik naar het bruggetje van een smal riviertje dat uitkomt in de Semois, vlakbij de plek waar ik de vorige keer barbelen had zien zwemmen. Ik was benieuwd of ik ze weer zag. Ik stond op het bruggetje en keek in het water, zoals ik altijd in de buurt van water doe. Een klein, beetje paniekerig, gezichtje keek mij recht in de ogen. Daar stond mijn oudste dochtertje, half verscholen onder het bruggetje. Ze had op een behoorlijk fysieke manier de omgeving ontdekt. Kletsnat was ze. Het mooie touwenparcours over het riviertje had ze niet kunnen weerstaan. In het diepere gedeelte van de rivier bleek dat ze niet genoeg kracht in haar handen had. De touwen glipten uit haar vingers. Kopje-onder was ze gegaan. Toen ze merkte dat ik er heel hard om moest lachen veranderde haar bijeengeknepen kleine mondje langzaam naar de bekende brede lach. “Tijd om je zwembroek aan te doen meisje!”, riep ik. Daar was ze het mee eens en snel rende ze naar de tent. Ik liep verder naar de bewuste barbeelplek. Ze zwommen er nog!


Wadend door de Semois...

De volgende ochtend heel vroeg, het gezin sliep nog, schoof ik in mijn waadpak. Niet om op barbeel te vissen. Dat zou ik later wel een keer proberen. Nu ging ik met een 0,5 grams karperpennetje en mijn matchhengel door de rivier struinen. Doel: alles vangen wat er zwemt! Het pennetje dreef mooi met de stroming mee. Ineens verdween deze in de diepte. Ik sloeg aan en stond voor mijn gevoel een forel te drillen. Uitgedrild was ik verrast. Het was geen forel, maar een snoekje. Leuk, want die had ik nog niet gevangen in de Semois. Het volgende uurtje vissen ving ik nog wat kopvoorns en een forel.

Eén van de vele kopvoorns.
Ik liep in mijn waadpak terug naar de tent. Samen met het gezin at ik een stokbroodje. Nog een hele week te gaan, deze dag zou ik niet meer gaan vissen. Morgen weer een paar uurtjes. Zou ik weer wadend gaan vissen? Het vangen ging op die manier super, maar er knaagde nog iets aan me.
De tweede dag op de camping besloot ik niet wadend te gaan vissen. Er moest een einde komen aan het knagen. Het enige dat zou helpen was het vangen van een barbeel. Zou dit gaan lukken dan was de vakantie, die met het gezin al helemaal geweldig was, qua vissen ook 100% goed. ’s Avonds ging ik vanaf de kant naar ‘mijn’ barbeelplek. Ik viste met een micro leadclip van het merk Guru.
De micro leadclip.
Dit systeem kon ik met de stroming mee over de bodem laten drijven/hobbelen. Net als de vorige keer viel het me op dat de barbelen telkens wegzwommen als ze de maden (of iets anders?) zagen. Ik heb hier al veel mensen zien vissen op de barbelen en blijkbaar kennen ze hier het klappen van de zweep. Overigens zag ik nooit iemand een barbeel vangen. Het werd wat schemerig en dit gaf mij hoop. Misschien zou één van de barbelen zich gaan vergissen. Tot een half uur na zonsondergang mag er gevist worden dus ik had nog even tijd, maar zolang hoefde ik niet te wachten.

Via het kurken handvat voelde ik heftig beuken op de top. Dit moet barbeel zijn! Een sterke vis, die goed gebruik maakte van de stroming, bood dapper weerstand. De dril duurde lang en het werd al donker. Nog steeds in de veronderstelling dat ik een barbeel had gehaakt schepte ik uiteindelijk de vis uit de harde stroming. Ik keek in het net en langzaam zakte mijn mond open. Die neus!! Wat is dat in hemelsnaam? Ik maakte een foto, stopte met vissen en liep naar de receptie. Daar hing een poster met riviervissen. Misschien stond deze er ook bij. Achteraf bleek ik niet een barbeel te hebben gevangen maar een sneep! Erg blij was ik er mee, maar als ik iets in mijn hoofd heb…

Sneep.
De volgende avond, zelfde plek, in mijn hoofd barbeel. Deze keer viste ik niet met de leadclip. Op de hoofdlijn kneep ik alleen een knijploodje. Deze zou de lijn in de stroming over de bodem laten gaan. Op de haak vijf maden. Zou dit subtiel genoeg zijn? Zo wierp ik zeker vijftig keer opnieuw in. Er gebeurde, op wat aanbeten van kopvoorn na, niets en het werd al schemerig. Ik besloot nog vijf keer in te werpen en daarna terug te gaan naar de tent. Een kampvuurtje zou me daar moeten troosten. Aan vijf keer werpen kwam ik niet toe. De derde keer was het raak. De slip gierde het uit! Dit moest een barbeel zijn. Achter mij hoorde ik mensen lachen. Ze zagen mij door de hoge wal niet. Ze zaten om een kampvuur en hadden geen idee wat er zich achter hen afspeelde. Drillend werd het langzaam steeds donkerder. De matchhengel boog zoals deze nog nooit gebogen had. Ik had mijn fleecejack nog aan. Veel te warm. Het zweet drupte van mijn neus. Dan zie ik een goudbruine kleur aan de oppervlakte verschijnen. Rustig trek ik de barbeel naar het net. Bijna kon ik hem scheppen, maar met een laatste krachtinspanning zwom de barbeel nog één keer de stroming in. Mijn hart zat in mijn keel. Het verspelen van deze vis zou mij een slapeloze nacht opleveren. Langzaam trok ik de barbeel weer naar mij toe. Uitgestreden kon ik hem deze keer makkelijk scheppen. Ik riep de mannen bij het kampvuur. Eén van hen wilde wel een foto maken. Hij begreep mij goed. Dirigeerde iedereen achter zichzelf zodat zij niet op de foto zouden komen. Alleen ik, de barbeel en op de achtergrond het kampvuur. Prachtig!


De rest van de week heb ik iedere dag wel eventjes kunnen vissen. Wadend, met de leadclip-montage of met alleen een knijploodje op de lijn. Op alle manieren heb ik gevangen. Wat betreft de kopvoorns en forellen ben ik de tel kwijtgeraakt. In totaal heb ik vijf snepen gevangen en na de grote barbeel ook nog vier kleine barbeeltjes. Dit vergeet ik nooit meer…


9 opmerkingen:

  1. He koen

    Ik zit zoals je weet in france en nu dus met mijn mobiele internet antenne op een gekraakt netwerk jou rubriek weer ff te lezen....altijd leuk omde tijd mee door te komen......groeten art

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hé ouwe piraat!! Geniet van je vakantie. Ik zie je snel weer…

    Gr. Koen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Koen,
    wat een heerlijk verhaal heb je weer gemaakt!!
    Ik had het er vanmorgen nog met Hans over,haha!
    Ik heb weer genoten! Mooi man,die Barbelen...en forellen..en al dat andere "spul".

    Groet,
    Dale

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Je reacties doen me goed Dale! Bedankt! Het was echt fantastisch daar. Relatief zo dicht bij huis, maar toch zo anders :)

    Gr. Koen.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Mooi avontuur weer Koen met fantastische vissen die wij in ons kikkerlandje niet alle dagen vangen.

    Grtx,

    FER

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Leest lekker weg Koen! De Semois is prachtig. Heb het geluk in Maastricht te wonen maar een enkeltje is nog steeds 2 uur rijden. Hoop er ooit mijn eerste vlagzalm te vangen.

    Grtz,

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Hallo Frank,

    Bedankt voor het compliment! En wat zou ik graag een stukje dichter bij de Semois wonen! Maar goed, twee uur rijden is inderdaad nog steeds een heel eind. Mijn interesses zijn breed, maar ik kan niet alles tegelijk. Vooral zeelt, karper en snoek hebben nu mijn aandacht. Toch zou ook ik in de toekomst heel graag een vlagzalm vangen. Wie weet gebeurt dit ook een keer.
    Hé, bedankt voor je reactie en ik hoop voor je dat je droom, het vangen van een vlagzalm in de Semois, uit gaat komen :)

    Groet,

    Koen.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Hoi Koen,

    Wat goed in elkaar zit verdient gewoon een compliment. Mocht ik de succesformule (stek/aas/periode) voor vlagzalm te vangen hebben gevonden dan laat ik je het wel weten. Heb zelf een blog over soortenjagen: http://soortenjager.blogspot.nl. Maar je voelt het al goed aan, de vlagzalm staat erg hoog op mijn verlanglijstje. Wat een prachtvis. En die omgeving maakt het compleet. Kan zo wegdromen bij die gedachten.

    Groet,

    Frank

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Frank, super dat je de succesformule wilt delen als je hem gevonden hebt! Ik ga je blog binnenkort aandachtig bekijken, maar nu droom ik even lekker met je mee als je het goed vindt ;)

    Groet,

    Koen.

    BeantwoordenVerwijderen