De lange adem - deel 2

Normaal gesproken vis ik, buiten de vakantieperiodes, door de week niet vaak een nachtje. ’s Ochtends drie kinderen gereed maken voor een nieuwe schooldag en zelf ook fatsoenlijk op mijn werk verschijnen is niet bepaald relaxed na een nachtje vissen. Soms doe ik het toch en vaak heeft dit met het weer te maken. Ook deze keer. Het is donderdagavond 25 april en deze doordeweekse nacht zal één van de warmere nachten zijn in de aankomende periode. Hèt moment om mijn aangevoerde stek te testen. De afgelopen sessie ving ik er niks, maar toen was het met een oostelijke wind ook erg koud. De blank van toen kan daar het gevolg van zijn. Vang ik deze warmere nacht weer niks, dan is het tijd om te gaan twijfelen over of ik wel moet blijven voeren op deze plek. Het betreffende water is wel een zogenaamd voerwater. Zonder voorvoeren heb ik hier nog nooit succes gehad. Met voeren wel, maar dat was allemaal na de paaiperiode.

 

De blank die je wist dat zou komen...
bron: koningslied ;)

Waar zit de vis nu? Dat is de vraag! Als ik het wist zou het allemaal een stuk makkelijker zijn. En misschien zou ik dan zelfs zonder voeren wel succesvol kunnen zijn. Erachter komen waar de vis zit is eigenlijk geen doen op dit water. Het water heeft een grillige vorm, veel ondiepe inhammen, stranden, eilanden etc. Het is zo groot dat surfers en zeilers er hun hart kunnen ophalen. Het water is troebel. Karpers springen er zelden. Per iedere twee hectare zwemt gemiddeld misschien maar één karper rond. Kortom, geen makkelijk te klaren klus! En dat is nu juist ook meteen de charme van dit water…
 

Het is al donker als ik mijn pluutje openvouw, de stretcher uitklap, en vermoeid maar heerlijk ontspannen neerplof. Een paar meter voor mij liggen twee afstandhengels in de steuntjes. De lampen aan de overkant schijnen over het water en tonen een kalme kabbel. Het voelt allemaal goed. Deze nacht zou het wel eens kunnen gaan gebeuren. Rond elf uur is het tijd voor mijn nachtrust want om zes uur gaat de wekker van mijn telefoon weer, dit zodat ik op tijd thuis ben voor de kinderen. Ik kijk niet uit naar dat moment. Wel kijk ik uit naar het geluid van mijn twee andere wekkers. Die kunnen wat mij betreft niet vroeg genoeg aflopen. In het holst van de nacht gewekt worden door een run. Het contrast tussen rust en actie… wetende dat de rest van Nederland slaapt en ik gewoon een karper sta te drillen. Heerlijk!
 

Het kraaiennest...
Een voorlopig afscheid.

En dan is het zover. De wekker gaat. Een dreun in mijn gezicht, want het is de zes uur wekker! De stek heeft gefaald, of nee, ik heb gefaald. Het voeren heeft geen zin gehad. De karpers zitten niet hier. Verkeerde stekkeuze! Wat nu? Doorvoeren? Tijdens het inpakken denk ik daar over na. En ik denk aan de titel van deze verhalenreeks. De lange adem… doorgaan, doorzetten, maar niet zonder na te denken! Terwijl ik mijn karretje voortduw naar de auto vormt zich een besluit in mijn hoofd. Een paar honderd meter verderop zet ik het karretje neer, graai een zak boilies mee, en loop weer richting water. Een nieuw plekje wordt bevoerd. Overhangende takken, diep water, ondiep water, eilandjes en een doorgang naar een aansluitend groot water. Alles in de buurt. Een nieuwe kans…