De Jacht - Metersnoek 38

Ik zie veel foto’s op het internet van grote snoeken. Vaak gevangen in een niet natuurlijke omgeving zoals bijvoorbeeld havens. Zelf heb ik ook wel eens in havens gevist en met bijvoorbeeld de dobbermontage is het daar vaak relatief makkelijk scoren. Toch heb ik twee redenen om dit soort plekken niet geregeld te bevissen. Reden één is dat het voor mij ver rijden is naar een fatsoenlijke haven. Reden twee, de belangrijkste reden, is dat ik hou van een ruige natuurlijke omgeving waar ik zo min mogelijk mensen tegenkom. Niet dat ik mensenschuw ben, maar in het weekend, na een werkweek waarin ik continu onder de mensen ben, vind ik het fijn om even alleen te zijn. Even een moment van bezinning. Even een moment van reflectie. Dit zorgt ervoor dat ik met mijn beide benen op de grond blijf staan. Vaak beland ik op prachtige stekken waar het goed toeven is. Dat ik dan niet altijd kies voor de bekendere hot spots, en dus per te vangen snoek heel wat uurtjes moet draaien, zie ik niet als een nadeel. Iedere snoek die ik wel vang geeft mij net dat beetje extra voldoening.

 

Aan het kanaal...

Een bos en een open natuurgebied, gescheiden door een breed kanaal. Mijn jachtgebied van deze sessie. Mijn drie doodaasmontages liggen verspreid over het kanaal. Eén onder de eigen kant, één in het midden en één aan de overkant. Iedere passerende snoek moet tegen één van mijn doodaasjes aanzwemmen. Wel dringt zich meteen de vraag op of snoeken in dit seizoen veel zwemmen. Sowieso kan deze vraag ook gesteld worden voor de andere jaargetijden. Ik ken de oude boerenverhalen van vroeger nog wel. “Daar in de bocht van de sloot Koen! Daar moet je gaan vissen! Daar ligt een metersnoek!”. Dat een snoek een territorium had stond buiten kijf. Zwemmen deden ze nauwelijks. Nu denk ik daar toch iets anders over. Alleen al de plekken waar de witvis zich ophoudt in de winter en waar vaak enorm veel snoeken de witvis gevolgd hebben, bewijzen dat snoeken zichzelf niet altijd een begrenzing opleggen.

 

Een 'koude' zon...

De plek waar ik vandaag vis is niet een typische holding area voor witvis. Ik zit ‘gewoon’ midden aan het kanaal. De enige mogelijke hotspot voor snoek zou de plek kunnen zijn waar een gemaal water in het kanaal pompt. De montage onder de eigen kant heb ik vlak voor het gemaal gedropt. Door de heftige stroming die er ontstaat als het gemaal aanslaat is er een kuil ontstaan vlak onder de kant. Een kuil in een verder betrekkelijk saai bodemprofiel wordt vaak gezien als een hotspot, maar wat als om de paar uur het gemaal aangaat en alle vissen ‘weggeblazen’ worden.  Wat heeft witvis, laat staan een snoek, daar dan te zoeken? Uit nieuwsgierigheid bevis ik toch de kuil. Zolang het gemaal niet aanslaat blijft mijn montage wel liggen. Als na een uur mijn beetmelder om aandacht begint te schreeuwen besef ik meteen dat het gemaal aangeslagen is. Ik loop rustig naar de hengel en  verwacht het kolkende water te zien. Niks is minder waar. Het gemaal staat nog uit! Toch een snoek dus! Na aanslaan vecht de snoek voor wat ie waard is, en dat is heel wat! Er wordt lekker lijn van de spoel gerukt en de hengel veert mooi door. De dril verloopt probleemloos en uiteindelijk mag ik dan ook een prachtige snoek op de foto zetten. Wat zou dit nou voor een snoek zijn? Een zwemmer? Of toch een snoek die in de kuil woont en telkens als het gemaal aanslaat even een rustig plekje opzoekt? Dit soort vragen, ook al beweren sommige vissers precies te weten hoe alles zit, zal ik nooit met 100% zekerheid kunnen beantwoorden. Zendertjes leveren tegenwoordig wel leuke wetenswaardigheden op. Een tijdje terug heb ik daar nog iets over gelezen in een roofvisblad. Maar goed, het ene water is het andere niet.  Wat in het ene water geldt, hoeft niet zo te zijn in een ander water… ook niet als het gaat om dezelfde vissoort. Tenminste, ik denk dat dat zo is. Straks ga ik nog doen alsof ik die visser ben die alles weet… zo’n visser ben ik dus niet!

Thuisgekomen bekijk ik de foto’s van deze prachtige snoek. Ook bekijk ik de foto’s van de andere snoeken die ik in dit kanaal heb gevangen. Heel verschillende snoeken, op één snoek na. De snoek uit De Jacht – Metersnoek 34 lijkt op de snoek van deze sessie. Dunner, maar net zulke donkere vinnen! Ik kijk nog iets beter. Ik vergelijk de anaalvinnen van de twee snoeken. Verdomd! Het is dezelfde snoek! Het is niet meer de dunne pier van een paar maanden geleden, want nu zit ze lekker in het wintervet. Wat ook opvallend is is dat ik deze snoek de vorige keer op een andere stek ving. Zeker een kilometer verderop. Hier kan ik natuurlijk weer van alles over zeggen. Bijvoorbeeld dat we hier te maken hebben met een zwemmer, een snoek die geen vast territorium heeft. Maar goed, deze conclusie is ook heel makkelijk te weerleggen. Ik kap nu met deze theoretische prietpraat. Een feit is dat het een mooie snoek is, zeker nu er in vergelijking met een paar maandjes geleden een mooi buikje onder zit…

Check de twee foto’s hieronder. Op het eerste gezicht twee verschillende snoeken, maar als je goed kijkt naar de tekeningen op bijvoorbeeld de anaalvin kun je zien dat het echt om een en dezelfde snoek gaat. Heel bijzonder!

Gevangen in de herfst van 2013



Een paar maandjes later...