De Jacht - Metersnoek 33

Tim vindt het leuk om af en toe met mij te vissen. Ik vind het leuk om af en toe met Tim te vissen. Eén en één is twee… dus, je begrijpt het al, Tim en ik gaan af en toe samen vissen. Deze keer op snoek. Tim mag bij mij aanschuiven. Oftewel, hij mag gebruik maken van mijn doodaasmaterialen. Als hij alleen gaat vissen doet hij dit met de vaste stok en dan is een brasem op zijn tijd al heel wat! Een snoek heeft Tim nog nooit gevangen. Tijd om daar verandering in te brengen…

 

 

We zitten aan een smal kanaal dat toch nog twee en een halve meter diep is. Aan een hengel met bodemmontage knopen we een klein dood voorntje. Aan een andere hengel, ook met bodemmontage,  hangen we een grote haring. Aan de derde hengel maken we een dobbermontage. Als de twee bodemmontages inliggen bekommer ik me om de dobbermontage. Het is de bedoeling een sardine, vlak over de bodem, mee te laten driften op de stroming. Terwijl ik dit doe begint Tim ernstig aan mijn deskundigheid te twijfelen. Blijkt dat ik een sardine heb gekozen die niets anders wil dan drijven. “Het komt door het ijs dat er nog om zit”, is mijn eerste argument. Als het ijs gesmolten is, en de sardine ‘vrolijk’ verder drijft, stap ik over op argument twee. “Er zit lucht in!”. Ik knijp de sardine luchtledig en gooi weer in. Terwijl ik door Tim wordt uitgelachen verschijnt er een groot vraagteken boven mijn hoofd. Nog steeds drijft de sardine! Hoe kan dat? Tijdens dit gehannes krijgen we een aanbeet op de bodemmontage waar het voorntje aan zit. Gelukkig, ik kan mijn deskundigheid gaan bewijzen. Omdat het allemaal nieuw is voor Tim sla ik aan. Meteen voel ik een flinke weerstand en geef de hengel door aan Tim. Er ontstaat een mooi gevecht waarbij de snoek de 2,75 lb hengel tot in het handvat kromtrekt.
Uiteindelijk landen we de vis en blijkt het een flinke te zijn. Daar ligt ie dan… in de mat. Tim bekijkt het monster bedenkelijk. Het zijn de enorme tanden waarover hij zich zorgen maakt. Ik weet hem te overtuigen van het vriendelijke karakter dat deze snoek bezit en voorzichtig tilt Tim de vis op. Op de foto komt de snoek in z’n geheel niet helemaal tot z’n recht, maar op onderstaande foto kun je goed zien dat Tim onder de indruk is van dit prachtbeest!

 

 

Ik besluit de snoek terug te zetten en vlak voordat ik dit doe weet Tim, met mijn camera,  nog een foto te schieten waarop goed te zien is wat voor een prachtige vis Tim heeft gevangen.

 

Terwijl er een regenbui op ons pluutje landt en wij er gebroederlijk onder zitten, maak ik de visspullen weer in orde. Aan de bodemmontage komt een nieuw voorntje te hangen en ook aan de dobbermontage bevestig ik een voorntje. Dit natuurlijk i.v.m. de nog steeds drijvende sardine!?

Als de regenbui voorbij is kom ik in actie met de dobbermontage. Ik laat het voorntje vlak over de bodem driften. Tim kijkt mee. Op het moment dat ik even de andere kant opkijk waarschuwt Tim me. “Ja!!!”, schreeuwt Tim. Ik zoek de dobber en zie deze 20 cm onder de waterspiegel stilstaan. Er zit geen beweging in. Toch maar aanslaan. Dit blijkt de juist beslissing, want ik dril een mooie snoek van zo’n 75 cm waarbij de enkele dreg mooi in het scharnier van de bek zit.

 

  

Zo hebben we binnen een uur allebei een snoek gevangen en kan onze middag niet meer stuk. We vissen nog een paar uur door, maar het is over en uit. De snoeken zijn niet meer actief. Wij vinden dat helemaal niet erg, want het geeft ons de gelegenheid eens even lekker bij te kletsen. Soms praten we serieus, maar meestal komen we niet verder dan een paar woorden, gevolgd door een lachsalvo. Vooral de zware lach van Tim bulderde telkens over het water. Misschien dat de snoeken daarom niet meer beten? Hoe dan ook… Tim, het was weer gezellig. Zeker voor herhaling vatbaar!