De Jacht - Metersnoek 22

Bijna thuis...

Steeds vaker krijg ik mailtjes met vragen over hoe en waarmee ik vis. Sommige vragen zijn simpel te beantwoorden. Op andere vragen kan ik wel een antwoord bedenken maar weet ik zelf het antwoord (nog) niet. Want tja, we hebben het wel over vissen! Het is heel verleidelijk om veilig thuis achter de computer een technisch verhaal te typen. Zo op papier lijkt het dan allemaal te kloppen, maar in de praktijk zijn de antwoorden die je vindt (als je ze al vindt) vaak net even anders dan verwacht. Wat mij betreft moet je voordat je antwoord geeft eerst de theorie uitgebreid in de praktijk hebben getest. Of als dit niet is gedaan, geef dan aan dat het een theorie is en niet meer dan dat. Overigens zeg ik dit niet door negatieve ervaringen met mailcontacten. Juist niet, want de mensen waarmee ik de afgelopen week heb gemaild waren nuchtere vissers. Ze bleken open te staan voor het toepassen van nieuwe  technieken, maar beseften volgens mij heel goed dat binnen de sportvisserij een pasklaar antwoord bijna nooit gegeven kan worden.
 

Eén van de onderwerpen waarover ik gemaild heb is de door mij gebruikte zalmolie. Al jarenlang gebruik ik deze olie. In eerste instantie voor de karpervisserij. Ik verwerkte deze goede olie, op advies van ervaren karpervissers, in mijn zelfgedraaide boilies. Ik leerde toen ook dat zalmolie een olie is die zelfs bij heel koude temperaturen niet stroperig wordt. Binnen het doodaaswereldje las ik vooral over het gebruik van bijvoorbeeld sardineolie. Voor zover ik weet, en dit heb ik dus niet in de praktijk getest, is deze olie bij koudere temperaturen dikker en lekt minder goed uit. Ik gebruikte daarom de zalmolie en deelde deze informatie met bijna niemand. Maar goed, tegenwoordig wordt er meer over zalmolie gesproken en heeft het weinig zin om het te zien als een geheim.  Ik injecteer de olie altijd vlak onder de huid en in de buikholte. Afhankelijk van het soort aasvis zo’n 5 ml. Op deze manier heb ik al heel wat snoeken gevangen, maar in hoeverre de zalmolie hierin een rol heeft gespeeld is lastig te bewijzen. Wat ik wel zeker weet is dat de olie, ook al ligt het water voor de helft dicht met ijs, heel vloeibaar blijft. Met de manier waarop ik injecteer blijf je urenlang oliesporen aan de oppervlakte van het water zien. Dit is mogelijk ook meteen een beperking van het gebruik van olie. Want dat het verticaal goed uitwasemt is duidelijk, maar hoe zit het met de horizontale uitwaseming? Hoe dan ook, ik blijf de olie gebruiken maar zie het niet als wondermiddel. De stek waar gevist wordt is denk ik vele malen belangrijker en de olie helpt een handje mee. Probeer het eens uit zou ik zeggen! En laat gerust een berichtje achter over jouw ervaringen met het gebruik van oliën.

Dat wordt smullen!

Afgelopen zaterdag heb ik weer een ochtend kunnen vissen bij de zandafgraving. Wat kun je snel wennen aan een in eerste instantie overweldigende lap water. Als ik bijna bij mijn stek ben zie ik de vernauwing van de plas. Het voelt als thuiskomen. Routinematig maak ik alles gereed en even later zit ik met een bak koffie in het zonnetje. Ik geniet. Hier blijf ik de rest van de winter terugkomen. Toch schuilt er in het woordje routinematig een gevaar. De uitdaging van het vangen van een grote snoek blijft bestaan, maar de geestelijke uitdaging is een beetje weg. Te lang hetzelfde uitzicht is niet goed voor mij. Ik moet uitstapjes blijven maken. Even een dagje iets anders zal me scherp houden. ‘k  Zal binnenkort eens een ander water bezoeken. Even de spanning van het onbekende zal me goed doen.  En ik weet zeker dat ik daarna extra veel zin heb in het opnieuw bevissen van deze mooie stek. Want een mooie stek is het! Ook al is het water zo diep, zo groot, ik wist er toch weer een snoek te vangen. Niet een metersnoek deze keer, maar de waarde van een snoek zit hem ook in de manier waarop en waar deze gevangen is. Ik kan dan ook niet anders dan blij zijn met deze snoek. Groot of klein… ik vang ze allemaal graag… maar als ik kon kiezen?

...de manier waarop en waar...