De boerenbrug 5 (een muur van graskarpers)

Ik ben klaar met werken. Ik loop naar mijn auto en zie dat deze door meerdere vogels als toilet is gebruikt. Zo te zien hebben ze hun billen afgeveegd met stokjes. Het dak ligt er vol mee. Ik kijk omhoog en zie een slordig nest. De boom waar ik de auto onder heb geparkeerd is het nieuwe huis van een koppeltje houtduiven. Valt me mee dat er geen kapot ei op mijn auto ligt. Ik kan gewoon dwars door het nest naar de helderblauwe lucht kijken. De bouwkunsten van houtduiven zijn echt verschrikkelijk. Dat deze beesten nog niet uitgestorven zijn verbaast me. Thuisgekomen zit bovenin de boom een fatsoenlijk vogeltje te zingen. Het vogeltje wil gebruik gaan maken van mijn nestkastje. Slim, want dat is een stuk prettiger broeden dan op het takkenhuis van die duiven. Het pimpelmeesje maakt me vrolijk. Voorjaar!

De visspullen worden in de auto geladen. Het wordt een avondje boerenbrug. Tijdens het voeren, de afgelopen week, heb ik steeds meer activiteit van vissen kunnen waarnemen. Kringetjes van voorntjes, groepjes baarzen die onder de brug doortrokken en ook behoorlijke deiningen afkomstig van flinke vissen. Misschien wel van karpers! Alles is ingepakt en binnen drink ik nog even een kop koffie voordat ik wegga. Ik hoor getik op het raam. Hagel… veel hagel… noodweer! Ik ren naar boven en moet alle ramen potdicht doen. Het hagelt zowat horizontaal het huis in! Zou dit zodanig van invloed zijn op de watertemperatuur dat de karpers vanavond niet willen eten? Misschien, maar natuurlijk houdt misschien mij niet tegen. Ik ga vissen. Zin in.

Bij de stek aangekomen zijn de meeste hagelstenen weer gesmolten. Het ruikt lekker. Het zonnetje breekt ook weer door. Een klepperende ooievaar brengt het voorjaarsgevoel terug. Ik vis vandaag met vastloodsystemen. Het water wordt steeds helderder en daarom rijg ik bovenop een boilie een roze plastic maïskorrel op de hair. Dit heeft hier in het verleden al vaker goed gewerkt. Het water is ondiep en laat daardoor veel signalen zien van de onderwaterbewoners. Aan de waterkant zitten en observeren is hier echt genieten. Toch weet ik uit ervaring dat flinke karpers zich in ondiep water kunnen verplaatsen zonder het kleinste rimpeltje aan de oppervlakte achter te laten. Het gebeurt hier ook dat er boeggolven voorbij trekken van snel zwemmende vissen. Soms is dit een karper, maar in helder water heb ik ook wel groepjes brasems gezien die golven maken die gezien zouden kunnen worden als karpergolven. En dan heb je ook nog de graskarpers. Schuwe vissen, maar als ze niet doorhebben dat er mensen zijn kunnen ze ook heel lomp tekeer gaan. Vandaag geen boeggolven, maar ineens op 15 meter afstand zie ik iets uit het water komen. Een rat misschien. Die zitten hier wel. Of de rug van een karper? Het laat mijn bloed sneller circuleren. Ik zit op het puntje van mijn stoel. Voor mijn gevoel ontstaat er ieder moment een run.

Mijn gevoel klopt. Er ontstaat een run. Voor een graskarper een keiharde. Voor een karper een rustige. Een sprintje naar de hengel, ondertussen het landingsnet meegraaiend, zorgt voor veel tumult van kleine vis in het water. Naast de golf van de op hol geslagen gehaakte vis verder geen grote golven. Ik verwacht op deze stek ook niet dat de karpers op de voerplek blijven liggen. Als ze er af en toe maar een hapje komen eten, dan is het goed. De graskarpers doen dit in ieder geval wel, want ik ben er namelijk weer één aan het drillen. De derde van de boerenbrug. Het lijkt erop dat ik als het ware door een muur van graskarpers heen moet vissen voordat ik bij de ‘gewone’ karpers kan komen. Doorgaan dus…