De boerenbrug 4 (geen weg terug)

Ik zit aan het water. Mijn laptop op schoot. Gisteren zat ik ook aan het water. Bij de boerenbrug zat ik. Even een paar uurtjes proberen. Nu zit ik bij een ander water. Een gesloten water. Het water is klein maar prachtig en bezit een paar kapitale vissen. Zeker de moeite waard om er een nachtje te zitten. Op dit moment gaat de zon onder. Het water voor me kabbelt een beetje. Kringen van witvis geven me hoop. Ik voel een heerlijke spanning…

Gisteren reed ik naar de boerenbrug. Bij aankomst zag ik een deining in het water. Een deining zoals een karper die maakt. Het voelde dubbel. Aan de ene kant verwachtte ik zo half april wel een keer  wat meer karperactiviteit bij de boerenbrug, aan de andere kant was het nog erg koud. De plompenbladeren bijvoorbeeld reikten daar in het ondiepe water nog niet tot aan de oppervlakte.  In de zomer  is de sloot helemaal dichtgegroeid.

Nu ik hier zit te typen, over de plompenbladeren bij de boerenbrug, zie ik dat op dit kleine gesloten water de waterplanten ook nog niet tot aan het oppervlak reiken. Er springt een klein visje paniekerig uit het water. Wel activiteit van vis. Een goed teken. De lucht is prachtig. Ik zie roze wolken. Voor me ligt een uitgestrekt natuurgebied. Ik hoor het mysterieuze aanzwellende geluid van een wulp.  Het leven is goed.

Bij de boerenbrug maakte ik gisteren snel mijn hengels in orde. Ik had nog maar een half uurtje voordat het donker werd. Ik moest opschieten en liep daardoor iets te luidruchtig langs het ondiepe water. Een boeggolf schoot door het midden van het water. Ik was ervan overtuigd dat dit karper was. Misschien een karper die het hele jaar in de sloot leeft, of toch al een opportunistische karper die als eerste naar de paaigronden is getrokken? Onwaarschijnlijk met deze temperaturen.

Gisteren. Ik denk terug aan de dril. Het was een sterke vis. Wel vier keer probeerde ik de vis te scheppen. Telkens opnieuw een krachtexplosie weg van het net. Ik genoot, maar wat aan de andere kant van de lijn aan het trekken was leek niet op 'gewone' karper. Ik begin zo langzamerhand te hunkeren naar een volle fluiter. Een fluiter zoals alleen een karper die maakt. Daarom zit ik vandaag hier. Hier waar geen graskarper zit. Als ik iets vang is het karper. Of een brasem, maar die gedachte zet ik liever uit mijn hoofd.

De graskarper kan er ook niets aan doen dat hij bij de boerenbrug rondzwemt. Ik had liever een karper gevangen, maar de graskarper leverde wel het nodige spektakel en een fotootje vond ik wel op zijn plaats.

Bij de boerenbrug blijf ik doorvoeren. Er is nu geen weg meer terug. Ik ken alleen maar eenrichtingsverkeer. Vannacht  probeer ik hier bij dit afgesloten watertje mijn karperdrang een beetje te stillen, zodat ik het geduld kan blijven opbrengen om bij de boerenbrug door te gaan. Het uiteindelijke succes gaat mierzoet smaken. Dat kan niet anders…

Ik ben klaar met typen. Het is nu bijna donker. Tijd voor een warm kopje thee. Een uurtje in het donker staren en dan slapen… totdat… pieieieieieiep!!!!!!

Het is ochtend. Koud. Mijn net ziet wit. Geen piepje gehad. Ik pak in en rijd naar de boerenbrug. Even voeren en naar huis. Bij de brug is het mooi. Er hangt een mystieke sfeer. Heb ik toch maar weer even meegemaakt…