maandag 16 mei 2011

Links, Rechts, Blanken, Vangen.

Jens mailde of we weer eens samen konden gaan vissen, want dit was weer een tijdje geleden.  We maakten een paar afspraken over wanneer, hoe laat en of we wel of niet zouden gaan voorvoeren. Jens wilde graag voorvoeren en ik vond het prima. Zo reden we afgelopen woensdag langs het kanaal op zoek naar een interessante stek.  We hadden van tevoren meerdere plekjes in onze gedachten en aangekomen bij het eerste plekje zagen we ontzettend veel aasbellen. Dit zag er goed uit, maar voor de zekerheid, voordat het voer te water gelaten zou worden, reden we nog even naar de andere stekken. De tweede stek zag er niet goed uit. Veel bomen, weinig zon, meer een zomerstek. We reden snel naar de derde stek. Daar aangekomen riep Jens, “Kijk, karper!!”. Vanuit mijn ooghoeken zag ik een karper bijna volledig uit het water springen.  “Hier kunnen de aasbellen van stek één niet tegenop”, zei ik tegen Jens. Jens was het hier natuurlijk mee eens.  We liepen langs de stek en zagen nog wat golven en opspattend water van waarschijnlijk karper. Met een goed gevoel gooiden we het voer mooi verspreid over de stek. Drie dagen voorvoeren was het plan, en de vierde dag oogsten. Spannend! Zoals je kunt zien op de onderstaande foto is er gevangen, maar bleef het bij deze mooie vis?

Op zaterdagavond reden we vrij laat naar de stek. Een paar honderd meter voor aankomst bij de stek probeerden we door de laagstaande zon te kijken of er niet een andere visser op onze stek zat. Wat is het dan altijd weer een opluchting als blijkt dat je stek vrij is. Zonder veel te zeggen maakten we ons kamp in orde. Ik viste links en Jens rechts. Als de karpers niet op de stek liggen, maar aan het zwemmen zijn, kan links of rechts blanken of vangen betekenen. Dit afhankelijk van welke kant de karpers komen. Eindelijk, toen het al schemerig werd, konden Jens en ik relaxed op onze stoeltjes gaan zitten. Eventjes niks,  daar was ik wel aan toe na een behoorlijk hectische week. Daar dachten Jens en een karper anders over, want naast mij stond een piepende receiver en Jens zijn stoeltje was leeg. Ik keek naar rechts en zag Jens met een mooie kromme hengel staan. Blij dat de stek succesvol blijkt te zijn liep ik, met het landingsnet, naar Jens en kon na een mooie dril een prachtige karper scheppen die ruim over de 20 pond zou moeten gaan. Voordat we de vis konden wegen en tijdens het foto’s nemen van deze mooie karper had Jens weer beet. Deze keer op zijn linker hengel. Jens riep, “pak hem!”, tegen mij en ik rende naar zijn hengel.  Jens zette de eerste  karper, zonder te wegen, snel terug. Ik drilde Jens zijn tweede vis een stukje uit het wier. De Polyvilon Fluorocarbon hybrid lijn van Parallelium voelde ik schuren langs de planten. Jens nam vervolgens de hengel over en maakte het klusje vakkundig af. De tweede karper was een feit.


Deze karper was naar schatting een stukje lichter dan de eerste en bleek na wegen precies 20 pond. Mooi, maar wat niet zo leuk was: de lijn van Jens was behoorlijk beschadigd. Dit hadden we allebei niet verwacht, ook omdat deze lijn als schuurvast bekend zou moeten staan! Een deukje in ons vertrouwen dus…
Tevreden over de vangsten zochten we onze stretchers op en zeiden vol zelfvertrouwen tegen elkaar: “Tot zo!”. Wat betekende dat we ervanuit gingen dat de volgende aanbeet niet lang op zich zou laten wachten.  Wel wisten we dat de kans dat de volgende aanbeet weer van rechts zou komen zeer groot zou zijn. Rond 01.00 uur was het raak en wekte Jens  zijn receiver ons. Het leek erop dat mijn hengels deze nacht niet in actie zouden hoeven komen. Jammer, maar niet erg want ik gun Jens deze vissen van harte. De derde vis voor Jens was een prachtige schub van 29 pond 

Op de onthaakmat bleek de schub niet zindelijk te zijn en kwamen we erachter dat deze karper niet alleen onze boilies had gegeten, maar ook mosseltjes die in dit water zeer veel voor komen.  Misschien moet ik toch eens een mosseltje aan de hair doen. Wie weet?

Ook kun je op de foto met de karperkop de korte onderlijn zien i.c.m. een loodje op de haakbocht, het zogenaamde shot-on-the-hook systeempje. De haakpunt draait door het gewicht van het loodje naar beneden en prikt zo snel in de onderlip van de karper. In combinatie met een lange onderlijn kan dit een onverstandige keuze zijn. De karper kan dan te diep, in het zachtere gedeelte van de bek,  gehaakt worden wat kan resulteren in verwondingen in de bek. Bij Jens werkte het systeempje door o.a. de korte onderlijn perfect en was de haak in het voorste, hardere gedeelte van de onderlip geprikt. Overigens is het loodje tijdens de inhaking wat opgeschoven en zat het oorspronkelijk meer richting de haakpunt.

Ik ben van plan om binnenkort een instructievideootje te maken waarin je kunt zien hoe je een shot-on-the-hook plaatst, maar wil je nu al meer weten dan is er ook wel wat te vinden op het internet. Even googlen dus. Maar goed, rustig lieten we de karper terugglijden in het water en babbelden we nog even na. Jens gaf nog aan dat de volgende run op één van zijn hengels voor mij zou zijn. Ik twijfelde, maar in het verleden zijn de rollen meerdere keren omgedraaid geweest en gunde ik Jens de volgende run.  Ik nam zijn aanbod aan. De vierde vis zou mijn vis zijn, maar hopelijk toch op mijn eigen hengel. Zelf je onderlijn knopen, zelf inwerpen op een mooi uitgepeild plekje en dan op je eigen materiaal je vis vangen is, vind ik, leuker. Vlak voor ik in slaap viel zag ik dat de wind gedraaid was. Ik vroeg me af of dit invloed zou hebben op het aasgedrag van de karpers. ’s Morgens werd ik rond 8.00 uur wakker met de volle zon op mijn gezicht. Heerlijk wakker worden, maar meteen kwam ook het besef dat nadat de wind gedraaid was we geen aanbeet hadden gehad. Ook Jens had na de derde vis nog wel wat actie verwacht, maar helaas. Rond 11.00 uur ‘s ochtends gaven we de moed op. Wel zagen we hoog in het water nog een karper zwemmen. Duidelijk niet bezig met azen. Wel een mooi gezicht. Nadat we alles opgeruimd hadden en de auto weer zo vol zat dat iedere passant het idee zou krijgen dat wij minimaal een week weggeweest waren, begonnen we aan de terugweg. Onderweg naar huis zagen we een dode vis liggen in het kanaal. Bij nadere inspectie bleek het te gaan om een gigantische metersnoek die geprobeerd had zijn broertje op te eten. Familie snoek is niet meer, helaas. Het levert een lelijke, maar interessante foto op.

Tevreden reden we, na deze bijzondere waarneming, weer verder. Het was een mooie nacht.  Jens, vanaf hier wil ik je bedanken voor de gezelligheid.  De karpers kwamen van rechts. Een voordeel voor jou, maar ook klasse van je dat je ze wist te vangen! Super man! Het is je gegund. Over niet al te lange tijd doen we het nog eens over. Kijken wie dan voorrang heeft, rechts of links ;)

2 opmerkingen:

  1. Was weer erg gezellig Koen! Volgende keer heb jij weer meer geluk!

    Gr Jens

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Het maakt mij niet zoveel uit wie er geluk heeft, als we samen maar lol hebben. Over het algemeen lukt dat wel hè, haha ;)Spreek je snel weer...

    Gr. Koen.

    BeantwoordenVerwijderen