De Jacht - Metersnoek 45

Ik heb de afgelopen periode veel gevist op grote, maar vooral diepe, zandgaten. De voerboot komt op dit soort wateren volledig tot zijn recht. Voorheen was ik afhankelijk van de werpafstand. Ik moest maar hopen dat de snoeken zich aan de kant ophielden. Nu kan ik vissen waar ik wil. Het water is m.b.v. de dieptemeter in een mum van tijd gepeild en vervolgens kan ik een inschatting maken van waar de snoeken zich zouden kunnen ophouden. Dit is nog knap lastig moet ik jullie zeggen! Een brug of haven biedt veel meer zekerheid dan een zandgat met een overvloed aan taluds aflopend van 1 meter naar 15 meter diepte. Voorheen genoot ik ook volop van het vissen in zandgaten, maar ik miste de grip op succes. Nu kan ik een beperkt visbereik niet meer als excuus gebruiken. Als ik nu niets vang kan ik alleen mijzelf de schuld geven. Dat doe ik op het moment dan ook geregeld, want wat kan het vangen van een snoek op bepaalde wateren moeilijk zijn! Toch is het me wel een aantal keren gelukt. Ik kan jullie nu vertellen dat de bevrediging van het vangen van een snoek uit een lastig water mij een enorme voldoening geeft. Natuurlijk weet ik dat ik ergens anders meer/makkelijker kan vangen, maar daar haal ik op dit moment dus niet de voldoening uit die ik zoek. Bovendien heb ik zittend aan een groot diep zandgat altijd het spannende idee dat er ergens in de diepte een monsterzoetwaterkrokodil leeft. Niet zomaar een metersnoek, maar dé vangst van je leven! De laatste vangsten waren geen meters, maar genoten heb ik zeker en wat niet is kan nog komen…
 

Prachtige dag...

Op een prachtige zonnige dag, het was maar drie graden Celsius maar het voelde comfortabel, viste ik op drie dieptes. Acht meter, vijf meter en één meter. De laatste montage lag op het punt waar het zandgat over gaat in een sloot.

Aan de oppervlakte was deze dag duidelijk vis te zien. Ook zij genoten van het zonnetje en ik besloot op een gegeven moment een bodemmontage om te zetten naar dobbermontage. Ook met de voerboot is zo’n montage prima uit te varen. De beperkende factor is natuurlijk het zicht op de dobber, maar verder uitvaren dan de werpafstand behoort met gemak tot de mogelijkheden. De dobbermontage bracht mij deze dag geen succes. Gelukkig kon een mooie snoek de haring op één meter diepte bij de overgang van zandgat naar sloot niet laten liggen. Top!
 

Van één meter diepte...

Ik ben vervolgens tot de schemering blijven zitten, maar verdere aanbeten bleven uit. Niet dat me dat veel uitmaakte... genieten deed ik toch wel!

Tot het einde...

Op een ander water heb ik ook een heerlijke dag gehad. Door de nachtvorst kreeg ik het doodaasgevoel waar ik het in een ander verslag ook al over had. Het zandgat waar ik viste is groot en heeft een grillige bodemstructuur. Voor karpervissers is dit dé uitdaging hier in het noorden des lands. Ook snoekvissers beschouwen het als een moeilijk water. Ikzelf tot nu toe ook want in de tijd zonder voerboot heb ik hier heel wat geblankt.

Doodaasgevoel!

Deze dag begint met het peilen van een gebied van 200 bij 200 meter. Een maanlandschap is wat ik ontdekte en niet in ieder gat kon ik zomaar mijn montage droppen. De lijn zou te veel over de bulten schuren wat zou zorgen voor te veel weerstand en gevaar op lijnbreuk i.v.m. o.a. mosseltjes. Een dobbermontage op de lijn zou in dit geval nog een optie zijn. Niet met als doel beetregistratie, maar wel met als doel de lijn van de bodem houden. Vandaag paste ik dit systeem niet toe omdat het gebied voor de normale bodemmontage genoeg andere opties biedt. Uiteindelijk lag er een dikke haring op een richel zo’n 5 meter diep, een dikke voorn op een vlak stuk bodem 8 meter diep en op 7 meter diepte, halverwege een talud, een koploze makreel.

Genoeg te zien...

Nadat de lijnen uitlagen had ik er een goed gevoel over. Toch duurde het tot ver in de middag voordat ik een aanbeet kreeg. De aanbeet kwam van acht meter diepte. Helaas sloeg ik mis. Een kwartiertje later mocht ik een nieuwe poging wagen. De 7 meter hengel liep af. Ik sloeg raak en drilde een zeer sterke snoek. Geen metersnoek, maar wat een kracht en pracht!

...niet zomaar de zoveelste...

Dat de hemel daarna openbarstte en ik tijdens het opruimen uitgleed midden in de ontstane modder deed me niets. Stinkend naar vis, modder en zweet stapte ik even later mijn huis binnen. Een brede glimlach op mijn gezicht zei genoeg. Ik had een snoek gevangen. Niet zomaar een snoek, maar een snoek van een bijzonder water. Ik liet de foto zien aan mijn kinderen. “Mooie snoek papa!”. De zoveelste, zullen ze wel gedacht hebben… en ze hebben gelijk, maar niet zomaar de zoveelste natuurlijk!