De Jacht - Metersnoek 36

Ik geniet altijd van de winterperiode. Het koude weer laat de warme koffie nog lekkerder smaken. Het geluid van gakkende ganzen die in v-vorm overvliegen. De intense kleur van een mooie winterzon. Allemaal prachtig, maar waar ik het meest van geniet is de rust aan het water. De mooi weer vissers zijn weg. Het water is weer van ‘mij’ alleen. Na een werkweek, waarin ik ‘s ochtends in het donker wegga en ook weer in het donker terugkom, kan ik in het weekend  tijdens een dagje wintervissen helemaal op adem komen. Ook deze keer is me dat gelukt. Niemand die me heeft gestoord. Nou ja niemand! Oma snoek wel. Neem ik haar dat kwalijk? Natuurlijk niet! Wat ik haar wel kwalijk neem is dat ze wel kwam eten, maar me niet even persoonlijk kwam bedanken… 

Ik zit rustig op mijn stoeltje onder mijn paraplu. Het balletje, dat ik als drop-arm-indicator gebruik, wiegt in de wind heen en weer. De wolken glijden in traag tempo voorbij. Een piep… het balletje gaat een stukje omhoog. De spanning is niet groot genoeg om de lijn uit de klip te trekken. Ik sta op en loop langzaam naar de hengel. Halverwege mijn stoel en hengel ga ik afwachtend stilstaan.  De lijn schiet alsnog uit de klip. De beetmelder piept. Er wordt rustig lijn van de spoel getrokken. Ik pak de hengel op en houd de lijn in de gaten. De snoek moet nu nog geen spanning voelen. De beugel van de molen klap ik dicht en ik check de afstelling van de slip door even aan de lijn te trekken. Iets te los. Ik zie de lijn in het water strak lopen. Op het laatste moment zet ik de slip nog iets strakker. Vervolgens sla ik stevig aan. Ik vis vandaag met een grote haring zonder kop. Bij dit soort  zachte grote aasvissen gebruik ik stevige dreggen maatje vier. Ik voel grote weerstand. De hengel veert lekker door. Ik heb er een goed gevoel over en besluit de dril te gaan filmen. Ik kijk naar links. Daar staat mijn camera op het statief. Op hetzelfde moment valt de spanning weg. De hengel veert terug en ik draai snel binnen. Ondanks mijn stevige aanslag hangt de zachte haring nog aan de twee dreggen. Stoïcijns draai ik om en loop naar mijn visspullen. Opnieuw monteer ik een dode aasvis. Opnieuw werp ik in. De hele middag gebeurt er niets meer. Ook dat is vissen…