De boerenbrug 6

Wie al stiekem naar beneden heeft gescrold heeft gezien dat ik heb gevangen. Het was nog voor Koninginnedag. Bij de boerenbrug. Geen graskarper, maar een schub. Wat was ik gelukkig… toen…
Tja, want nu een paar dagen na Koninginnedag heb ik nog steeds een kater. Niet van de drank, maar van een knal! Een knal van een knappende lijn.

Het is de dag na Koninginnedag. Ik had het plan een nachtje te gaan vissen, maar wilde voordat ik ging inpakken eerst nog even voeren bij de boerenbrug. Het was mooi zonnig weer. Onder een tak zag ik een paar langwerpige schimmen. Graskarpers natuurlijk. Ik deed mijn polaroid bril op om beter in het water te kunnen kijken. Het was niet makkelijk te zien, maar onder de graskarpers lagen zeker drie schubkarpers.

Ik twijfelde over het nachtje. Eigenlijk had ik veel meer zin in pennen bij de boerenbrug. De kans dat ik tijdens het pennen één van de schubkarpers zou haken was niet groot. De kans op een graskarper des te groter. Toch koos ik voor het pennen. Ik weet dat ik ergens anders door nachtjes te draaien meer kans maak op dikke dertigponders, maar inmiddels heb ik zo’n band opgebouwd met alles wat met de boerenbrug te maken heeft dat ik nergens liever zit dan daar. Bij de boerenbrug zwemmen nog niet het aantal karpers dat ik er zo vlak voor de paai had verwacht. Wat dat betreft valt het er tegen, maar ik zit er zo fijn! Het stikt er van de roofvogels, het is er rustig. 'k Heb geen last van concurrerende karpervissers, in de schemering lopen de reeën gewoon tien meter langs mij. Een droomplek die ik ondanks het gebrek aan karpers niet zomaar loslaat. De drie gespotte schubkarpers geven me weer een beetje hoop. Ik voer heel voorzichtig wat rondom de vissen om vanavond met mijn penhengel terug te komen.

Thuis maak ik mijn penhengel klaar met een 35/00 parallelium-lijn. Deze lijn gebruik ik normaal gesproken niet voor het penvissen, maar de overhangende tak is een serieus obstakel waar ik rekening mee moet houden.

Eindelijk is het avond en ik sluip naar de bewuste plek.  Op vier meter afstand van de tak laat ik het pennetje met een onderhands worpje  in het water landen. Het duurt niet lang voordat deze in een vloeiende beweging wegloopt. Ik sla aan op een zware vis. Deze probeert naar de tak te vluchten, maar volgens plan kan ik dit voorkomen door de vis niet op gang te laten komen. Ik heb de volledige controle en zie zelfs even de linkerflank van de vis aan de oppervlakte komen. Het is een flinke schubkarper en ik kan mijn geluk niet op! Plotseling een knal. Een enorme boeggolf verplaatst zich dieper de sloot in. Mijn lijn is gebroken. Niet eens op de knoop! En ik had alles thuis nog wel zo goed gecheckt. Zo hard trok ik toch niet?

Verward sta ik naar het wapperende lijntje te kijken. Ik snap het niet en voel een letterlijke pijn. Ik probeer te relativeren. Er zijn veel ergere dingen in de wereld… het is maar vissen…  Het relativeren lukt totaal niet. Het was echt een grote karper en ook nog eens op de penhengel.

De hengel wordt vloekend weer in orde gemaakt. Ik trek er vervolgens voor de verandering twee enorme brasems uit. Die zitten er dus ook. Een stukje verderop vang ik later ook nog een mooie graskarper op de pen. Deze gaf overigens een fantastische dril, maar echt genieten kon ik er niet meer van.

Terug naar afgelopen vrijdag. Die avond viste ik met twee hengels allebei statisch. Het was een avond met een prachtige zonsondergang. De vogels vloten mij de oren van mijn hoofd, maar dit was niet het enige gefluit! Deze avond kreeg ik de eerste volle fluiter van een prachtige boerenbrug schubkarper. Ik was er dolgelukkig mee, toen nog niet wetend dat ik nu een kater zou hebben…