Dit jaar ben ik lang doorgegaan met mijn najaarsvisserij op
karpers, maar nu is dan toch eindelijk mijn doodaasperiode voor deze winter aangebroken.
Eindelijk kan ik weer een verslag schrijven over deze prachtige tak binnen de
visserij. Als warming-up koos ik een kanaaltje uit en omdat ik mijn doodaasmateriaal
nog niet helemaal tip top in orde had, viste ik met één hengel opgetuigd met
een dobbermontage. Later zou ik het afstandsmateriaal bedoeld voor de grotere
zandgaten wel in orde maken…
Bij de start van de sessie hoorde ik meerdere felle hoge fluittonen achter elkaar. Het teken dat er een ijsvogeltje in de buurt is! Ik heb iets met deze prachtige vogeltjes en wachtte dan ook even met het pakken van mijn visgerei. Eerst een poging wagen dit mooie beestje op de foto te krijgen. Een jacht op zich…
In een oude paraplu maakte ik een kijkgat zodat ik
(verscholen achter de plu) ongezien dichterbij kon komen. Het vogeltje ziet
blijkbaar minder gevaar in een bewegende paraplu dan in een steeds dichterbij
komende mens. Op deze manier lukte het mij meerdere foto’s te maken van dit
prachtige beestje. Nog niet dé droomfoto, maar hij staat op de gevoelige plaat!
Ik had de hele middag door kunnen gaan met het fotograferen
van dit vogeltje, maar wilde toch ook nog even snoeken. Onder de dobbermontage
monteerde ik een aas dat nog altijd een van de beste snoekverleiders is… het
sardientje!
Een uurtje keek ik naar de dobber die ik onder de brug gepositioneerd had. Plotseling een felle tik. Het oranje topje van de dobber schoot voor even onder. Rustig liet ik de aanbeet op gang komen. Voorzichtig werd de dobber voortgetrokken. Met een ferme tik sloeg ik aan. Een felle rakker spartelde richting mijn linkerhand. Middels de kieuwgreep landde ik het mooie snoekje en maakte even snel een foto.
Een uurtje keek ik naar de dobber die ik onder de brug gepositioneerd had. Plotseling een felle tik. Het oranje topje van de dobber schoot voor even onder. Rustig liet ik de aanbeet op gang komen. Voorzichtig werd de dobber voortgetrokken. Met een ferme tik sloeg ik aan. Een felle rakker spartelde richting mijn linkerhand. Middels de kieuwgreep landde ik het mooie snoekje en maakte even snel een foto.
De kop is eraf. Het was tijd om op te ruimen. In de verte
pakten de donkere wolken zich samen. Op het moment dat ik terug wilde rijden
naar huis, aanschouwde ik de eerste sneeuwbui van deze winter. Op naar de
volgende jacht…
Da's lekker, nu alweer de spanning en het gevoel van de bewegende dobber mogen ervaren. Voor de ijsvogel komt er hopelijk lang geen vorst en eigenlijk voor ons vissers ook niet ;-)
BeantwoordenVerwijderenJa, heerlijk gevoel zo'n aanbeet op de dobber, maar inmiddels ook weer op afstand gevist zonder dobber. Ook leuk!
BeantwoordenVerwijderenTja, vorst... altijd een dubbel gevoel bij mij. Ik houd van schaatsen en van winterse wandelingen, maar als al het water dicht ligt wordt het lastig, hoewel jij en ik allebei het wakvissen natuurlijk ook wel kunnen waarderen :)
Mooi ijsvogeltje zeg! Wat zijn naast sardientjes nog meer echte killers voor jou? Ik snoek zelf af en toe met plugjes.
BeantwoordenVerwijderenPrachtig hè! Ik vis met doodaas vooral met sardientjes, haring en makreel. Vooral met grote haringen van zo'n 30 cm heb ik veel metersnoeken gevangen.
VerwijderenGroet,
Koen