Ik had niet veel tijd. Met een paar uurtjes vissen moest ik tevreden zijn. Mijn doodaasmateriaal was weer tip top in orde. De voerboot was gesmeerd, accu's opgeladen, op de molens zat nieuwe lijn en ik had nieuwe takels 'geknoopt'. Met de kruiwagen kon ik alles in een keer vervoeren. Klaar voor de grotere zandgaten! Maar ja, wat zou ik voor effectieve vistijd overhouden na het sjouwen van mijn materiaal naar een stek aan een zandgat? Deze keer besloot ik daarom te gaan vissen bij een stek waar ik de auto aan het water kon parkeren. Ik koos een brug uit waar vanaf (i.v.m. het drukke verkeer) vrijwel nooit gevist wordt. Voor mij geen probleem, want met behulp van mijn voerboot kon ik vanaf een rustigere kant mijn lijn onder de brug uitvaren. Het waaide flink. Voor mijn voerboot zijn dit soort omstandigheden geen probleem en comfortabel verscholen achter mijn paraplu wachtte ik nieuwsgierig af.
 |
| Under the bridge... |
De deining in het water liet mijn beetmelder regelmatig piepen. Zolang de indicator niet losgetrokken werd negeerde ik de signalen. Het uitzicht op het drukke verkeer was een ander uitzicht dan ik normaal gesproken tijdens het vissen heb. Meestal zit ik in een meer natuurlijke omgeving, maar voor een keertje beviel dit ook wel.
