De Jacht - Metersnoek 47

Weekend! Het is weer tijd voor doodazen, maar veel van de wateren in mijn omgeving liggen grotendeels dicht met ijs. Opvallend daarbij is dat juist de diepe zandgaten snel bevriezen. Het gebrek aan wind en stroming zal daar debet aan zijn.

Ik kies daarom voor een kanaal in mijn omgeving. Ik gok erop dat de sluizen genoeg stroming veroorzaken en het water daardoor niet geheel dicht zal liggen. Als ik aan kom rijden is het toch even schrikken! Ook al heeft de dooi zijn intrede gedaan, dit gedeelte is nog niet bevisbaar!

Ik rijd een aantal kilometers door en zie dat het ijs steeds dunner wordt. Ik krijg weer hoop en rijd verwachtingsvol door. Gelukkig, rondom een brug ligt het open. Het is een plek waar ik wel vaker heb gevist, maar nog niet eerder qua snoeken succesvol was. 

Ik bevis de brug van twee kanten. Links de dobbermontage. Dit is ook de plek waar ik zelf ga zitten. Rechts de beetmelderopstelling. Als allebei de hengels inliggen schenk ik een kop koffie in. Ik zit lekker, maar niet met een bijzonder goed vangstgevoel. De wetenschap dat ik hier in het verleden geblankt heb speelt daar een rol in. Nog voordat ik mijn kop koffie op heb hoor ik een piep. Ik loop naar de andere kant van de brug om te kijken. Alles lijkt rustig en ik loop weer terug. Weer een piep! Toch een aanbeet! Ik wacht niet en sla aan. Raak!

Veel weerstand! Heel veel weerstand! Langzaam komt er beweging in iets groots. Als dit geen metersnoek is? Stevig dril ik de vis naar de oppervlakte omdat tot drie meter uit de kant er nog veel wiergroei is. Het soort wier in dit kanaal is van een hardnekkig soort. Over het wier heen dril ik de snoek naar de kant. Ik zie meteen dat er iets mis is met de staart.

Het is een machtige snoek, maar met een verwonding alsof een andere grote snoek een hap heeft willen nemen. Ik kan het niet met zekerheid zeggen, maar besluit na het terugzetten van deze dame opnieuw precies op dezelfde plek in te leggen. Wie weet ligt haar grote zus (die net per ongeluk in haar start heeft gebeten) er ook wel. Ik hoop dat de verwondingen goed zullen genezen want deze koningin verdient het om nog groter te worden!

Ik besluit de vangst te vieren met een bakje erwtensoep. Zo op de foto ziet het er niet uit, maar aan de waterkant smaakt alles goed!

 

Nog voordat ik een kommetje soep kan nuttigen krijg ik weer een aanbeet op de pieperopstelling. Ik sla zonder te wachten aan en voel opnieuw een zeer grote weerstand. Een auto rijdt voorbij over de brug, maar keert weer om. Ze hebben mijn kromme hengel gezien. Met toeschouwers erbij dril ik de snoek af. Ze zijn net als ik onder de indruk. Ik land een wel heel indrukwekkende mooie snoek! Wat een vangst! Mijn dag kan niet meer stuk.
 

De rest van de dag loop ik op wolken. Ik speel de film meerdere malen in mijn hoofd af. Aanbeet, aanslaan, dril, spektakel op de mat! De twee kleinere snoeken die ik deze dag ook nog wist te vangen maken het feestje nog completer dan compleet. En natuurlijk ook van het kleinere formaat snoek een foto op dit blog, want het gaat niet alleen maar om de grootte. Hoewel ik mijn enthousiasme over het vangen van deze twee metersnoeken niet onder stoelen of banken wil steken…

Tot de volgende keer!