De Jacht - Metersnoek 60

Het is weekend en er ligt nog wat sneeuw. Buiten is de temperatuur laag, maar binnenin mij kookt mijn bloed van enthousiasme! Ik heb enorm veel zin om te doodazen en zit deze dag al vroeg aan het water.

Na het optuigen van twee hengels loop ik op mijn gemak, met een warme kop thee in mijn handen, wat heen en weer. Ik geniet van de frisse sneeuwlucht en ben de enige visser in de wijde omtrek. Er springt wat klein grut in het rond. Het gevolg van waarschijnlijk een grote baars die op jacht is. Als er één jager actief is, waarom dan niet nog een? Het liefst natuurlijk oma snoek!

De tijd tikt rustig door, zonder een aanbeet op een van de twee stokken. Ik besluit nog een half uurtje te blijven en dan te verkassen. Vlak na dit besluit wordt de lijn van de spoel gerukt. Ik sla direct aan. Het blijkt best een mooie te zijn, maar een meter haalt deze snoek niet.

Na terugzetten is het tijd om te verkassen. Nieuwe stek, nieuwe kansen en wie weet ligt daar wel een metersnoek. Vrij vlot heb ik alles opnieuw inliggen. Een aanbeet volgt ook vrij vlot. Een klein snoekje biedt dapper weerstand, maar bleek later helemaal niet gehaakt te zijn. De tanden van het snoekje stonden alleen in de kop van het doodaas. Ik legde opnieuw in op dezelfde plek. Wie weet zou het snoekje opnieuw bijten. Het duurde niet lang alvorens opnieuw de beetmelder piepte. Ik sloeg nonchalant aan en dacht weer te maken te hebben met een klein snoekje, misschien wel dezelfde. Met krachtige slagen werd de spoel leeg getrokken! Hier had ik niet op gerekend! Dit was zeker geen kleintje! Het monster bleef lang diep, maar omdat er verder geen obstakels in de buurt waren maakte ik mij weinig zorgen. Ik drilde rustig door en zette niet al te veel druk. Ik heb al vaker dreggen kromgetrokken op metersnoeken en wilde nu totaal geen risico nemen. De tactiek bleek te werken, want zonder problemen kon ik uiteindelijk een enorme bak landen.

Na deze vangst dook ik toch even in mijn fotoarchief op mijn mobiel. De snoek kwam mij ergens bekend voor. Speciale vangsten vergeet je niet zomaar! Het bleek dat ik deze snoek twee jaar geleden ook had gevangen op precies dezelfde plek. Toen al ruim een meter lang, maar nog niet zo stevig als nu. Het is mooi om te zien dat deze vis gedijt, ook al houd ik haar af en toe even vast...

Tijdens het opruimen begon het te sneeuwen en flink ook. Ik houd er van!

Met een goed gevoel reed ik naar huis. Terug naar de warme kachel. Morgen zou het een wandeldag worden. Lekker met het gezin eropuit. Samen buiten zijn en de mooie natuur in onze omgeving ervaren. En wat past daar nu beter bij dan een heel klein vogeltje met een adellijke titel... de winterkoning!