maandag 28 november 2016

De Jacht - Metersnoek 59

Zoals ik in het vorige verslag aangaf wilde ik het deze keer proberen bij een alles of niets water. Een mooie diepe put waar grote snoeken zouden moeten zitten. Het was een koude mistige dag. Prima weer om in de stemming te komen voor een heerlijke doodaasdag.

Onderweg naar de stek kon ik op bepaalde stukken niet harder rijden dan zo'n 60 km/h. De dikke mist maakte dat onmogelijk. Aangekomen bij het water kon ik de eenden horen kwaken, maar ik zag ze niet. In deze kleine wereld maakte ik de visspullen gereed en kon ik de lijnen m.b.v. de voerboot uitvaren. Niet te ver, want dan zou ik de boot uit het oog verliezen en misschien niet meer terug kunnen sturen naar eigen wal.

Tot een uur of twaalf bleef de mist hangen. Een aanbeet bleef tot die tijd uit, maar ik vond het allemaal prima. Eindelijk even helemaal niets aan mijn hoofd, gewoon heerlijk ontspannen. Langzaam begon de mist weg te trekken en kon ik weer iets meer zien van de omgeving.

Plotseling uit het niets kreeg ik een harde agressieve aanbeet. De lijn werd uit de clip getrokken en de top van de hengel stuiterde op en neer. Ik sloeg aan, maar sloeg mis. Geen noemenswaardige weerstand, zelfs niet van het aas. Waarschijnlijk was het een kleinere snoek die het aas zo van de dreggen geplukt had.

Ik beaasde opnieuw en voer de montage naar dezelfde plek uit. Ik wilde het aas laten zakken op het talud van zeven meter diepte. De klep van het bakje klapte open, maar ik zag de lijn niet lopen. Even dacht ik dat de aasvis niet gelost was en op een of andere manier nog aan de boot vastzat, maar toen de beetmelder begon te piepen wist ik wel beter. Vlak na het lossen had een snoek de vis gepakt en deze snoek ging er nu als een speer vandoor. Ik sloeg snel aan en voelde een driftige weerstand. Een klein snoekje, misschien wel dezelfde als bij de eerste aanbeet was het 'slachtoffer'.


Ondertussen dobberde mijn voerboot nog rond. De lampjes op mijn zender gaven bij het uitvaren al aan dat de batterijen hun beste tijd hadden gehad. Ik besloot de snoek in rap tempo te onthaken en terug te zetten. De zender maakte vervolgens gelukkig probleemloos contact en de boot kon ik vlot terug dirigeren naar de kant. De lege batterijen werden vervangen voor nieuwe en even later voer ik de lijn weer uit. Helaas bleef het de rest van de dag stil. Het alles of niets water had zich niet aan zijn woord gehouden. Ik ving niet niets, maar zeker ook niet alles... wie weet vang ik de volgende keer wel alles, oftewel een dikke meter om van te watertanden...

2 opmerkingen:

  1. Iig toch wat leven in de mist. En toch wel verrassend om het aas bijna uit de boot te laten kapen.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Inderdaad, deze snoek was zeker niet bang voor de boot, werd er misschien zelfs wel door aangetrokken.

      Verwijderen