zaterdag 17 september 2016

Karpervissen met mijn dochter

Steeds vaker gaan we samen op pad. Lekker vissen, meestal zonder specifieke targetvis. Voorntjes is dan doorgaans het resultaat en dat is natuurlijk prima. Inmiddels is mijn dochter behoorlijk bedreven geraakt in het witvissen. Het haakje beazen, inwerpen, aanslaan en zelf onthaken... geen enkel probleem. Het was de hoogste tijd voor iets groters en sterkers. Deze middag stond er karper op ons menu...
 
Haar eerste karper ooit...

Bij een klein stadsvijvertje parkeerde ik de auto achter een kantoorgebouw. Niet het visgebied waar ik normaal gesproken vis. Liever zit ik midden in de natuur zonder het geluid van verkeer om me heen. Toch moet ik toegeven dat het rondom de vijver prachtig is en eenmaal aan het vissen het geluid van de auto's en scooters naar de achtergrond verdween.

In de vijver wordt bijna nooit gevist en wij moesten onszelf dan ook een weg banen door het hoge riet. Met een beetje hulp wierp mijn dochter, tussen de wuivende rietstengels door, in. Op de haak had ze twee maiskorrels geprikt. Het water was dieper dan verwacht want de pen kwam niet meer boven. Ze wilde ophalen om het pennetje wat dieper af te stellen, maar dat ging niet. "Ik zit vast!" riep ze. "Nee toch niet!". Een sterke vis trok de hengel helemaal krom. Dit was andere koek dan een voorntje tikken...

Zelf terugzetten...


Even later, met wat assistentie van mij, wist ze haar eerste karpertje te scheppen. Niet alleen voor haar een prachtig moment, maar natuurlijk ook voor mij. Na het schieten van wat foto's zette ze de vis netjes met het landingsnet terug. We wilden verder vissen, maar een flinke regenbui deed ons besluiten toch maar even in de auto te gaan schuilen.
 
Een kwartiertje later stonden we weer bij de stek in de hoop opnieuw een snelle aanbeet te krijgen. Dit viel tegen... ons geduld werd op de proef gesteld. Gelukkig is er leven genoeg in, op en rond de vijver en we vermaakten ons dan ook goed door lekker om ons heen te kijken.

Er was genoeg te zien...


Na een uurtje besloot ik, ook al mopperde mijn dochter totaal niet, dat het tijd was voor actie. Ik stelde het pennetje wat ondieper af en liet haar een vlokje brood aan de haak zetten. Waarschijnlijk haken we dan snel een mooie voorn, was mijn gedachte. En inderdaad, we hadden snel beet. Het pennetje liep rustig weg en mijn dochter sloeg helemaal zelfstandig aan. "Dit is geen voorn", zei ik (behoorlijk opgewonden) tegen haar. De vis dook meteen de planten in. Met wat kunst- en vliegwerk kregen we de vis uit de planten. Een leuke dril volgde. Mijn dochter genoot er zichtbaar van. Alweer een karper in het net, en zelfs iets groter dan de eerste! Ze wilde de vis zelf onthaken. Nog even en ik ben overbodig...

Zelf onthaken... en daar stond ik dan nutteloos te wezen ;)

Even poseren en klik! Een herinnering voor het leven was vastgelegd. Mooi voor op haar kamer boven haar bed. Het was een mooie middag...

Voor boven het bed...

6 opmerkingen:

  1. Ze heeft talent Koen..! Erg leuk dit.. Schitterende foto van de gans overigens..

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat heeft ze zeker (zegt een trotse vader...). Dank voor je reactie!

      Verwijderen
  2. Geweldig Koen, Ze heeft het goed te pakken. Nou nog zo'n roze hengel en ze neemt in een mum van tijd haar vriendinnen mee. Of liever niet. Dan ben jij misschien je dochter - vader momentje kwijt.
    Mooi is het in ieder geval.

    Groeten, Michael

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Met haar vriendinnen gaat ze maar lekker iets anders doen. Ik vind dit zelf veel te leuk :)

      Verwijderen
  3. Mooi Koen :-D!
    En nog bedankt voor je reactie omtrent mijn opleiding ;-).

    BeantwoordenVerwijderen