maandag 11 juli 2016

Mag ik mee?

Tijdens het avondeten vertelde ik dat ik nog even wilde gaan vissen. Mijn kinderen wil ik niks opleggen. Ik wil ze hooguit een beetje stimuleren of motiveren voor de dingen die ik leuk vind. Ik kon dan ook alleen met ja antwoorden toen mijn jongste dochter vervolgens vroeg, "mag ik mee?"
 
Even later rijden we samen naar een smal slootje. Daar is altijd wel iets te vangen. Er zwemmen zelfs mooie karpers! Niet dat mijn dochter zich daar druk om maakt. Gewoon een vis vangen, dat is alles wat ze wil.

We wandelen langs de sloot door het weiland naar de stek. Ik kijk naar het water, mijn dochter naar de grond. Haar passie, veren verzamelen, zit nog steeds dieper dan het vissen. Voorlopig blijft dat ook wel zo vermoed ik. Onvoorstelbaar hoe zij de soort vogel kan herkennen aan één klein donsveertje! Deze keer vindt ze echter geen veer, maar een klavertje vier. Nu gaan we zeker iets vangen!

Ik laat haar voor de zekerheid toch maar met een werphengeltje vissen. Als ze een karper zou haken doet de los afgestelde slip het werk. In de sloot zonder obstakels kan er dan eigenlijk niks mis gaan.

We besluiten eerst een grote kidneyboon aan de haak te doen. Dit omdat ik stiekem toch hoop op een karper en de voorns minder snel grip krijgen op dit grote aas. De dobber stuitert al snel op en neer. Een deining in het water verraadt de aanwezigheid van karper. Mijn dochter ziet het ook en is in opperste concentratie. De pen loopt langzaam weg en we slaan samen aan. Mis!

Ik zie de opwinding in de ogen van mijn dochter. Ze heeft er lol in en wil snel nieuw aas aan de haak doen. Het is nu nog leuk en dit moet het ook blijven, besef ik als verstandige vader. Dit is de reden waarom ik haar i.p.v. een kidneyboon een korrel mais op de haak laat prikken. Makkelijker aas voor een voorn. We werpen samen in en wachten geduldig af tot de volgende aanbeet. De dobber schiet onder en we slaan aan... "jhaaa!", mijn dochter is oprecht blij. We hebben er een!
 
Voorbeeld doet volgen dus wil ze, net als ik altijd doe, maar al te graag op de foto met haar vangst. Ik laat haar eerst haar handen nat maken aan het natte gras voordat ze de vis (niet te hoog boven de grond) vast mag houden. Na het terugzetten van de vis wil ze nog even doorgaan. Ze heeft de smaak te pakken! We vangen nog een voorn en deze is ook nog eens een stuk groter! Opnieuw is ze net zo blij, maar tegelijkertijd zie ik dat ze een geeuw onderdrukt. De hoogste tijd om naar huis te gaan. In de auto is het stil. Op één vraag na: "morgen weer papa?". Ik kijk achterom en lach even...

8 opmerkingen:

  1. Prachtig! Kleintjes worden groot. Je bent gezegend met een dochter die een mooie kijk op de natuur heeft. Heel veel leeftijdsgenootjes denk nog steeds dat melk uit een pak komt:)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat zeg je mooi Andres!

      Hier in Drenthe komt de melk gelukkig nog steeds uit de koe. Bij jou ook toch? ;)

      Verwijderen
    2. Uit een koe?? Echt? Ik dacht altijd uit een grote tankwagen...:)

      Verwijderen
    3. Nou, heb ik je toch wat kunnen leren ;)

      Verwijderen
  2. Altijd leuk om een keer met je kind op stap jou passie te kunnen delen. Top!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. lijkt me een fantastisch iets om met je kleine aan de waterkant te staan.. hoop dat ze net zo vis gek word als jou en samen vele uren mag doorbrengen aan de water kant.. op naar de meter snoek :P

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dat hoop ik ook! Inmiddels heb ik al heel wat uurtjes met haar aan de waterkant gezeten. Tot nu toe is ze dik tevreden met de gevangen voorntjes ;)

      Verwijderen