Natuurbeleving - jonge kieviten en meer...

Een van de mooiste natuurbelevingen van de afgelopen weken was het zien van jonge kieviten. Toch zijn de meer dagelijkse observaties ook zeker de moeite waard geweest.

Bovenstaande vlaamse gaai met de kenmerkende blauwe veertjes, is natuurlijk prachtig.

Zo op de foto kan ik genieten van dit beest, maar vaak zijn ze ook bloedje irritant. De gaai is namelijk een vogel die reageert op indringers door te 'schreeuwen'. Dit werkt als alarmfunctie voor andere dieren... en tja, daar sta ik dan met mijn goede gedrag midden in het bos... geen beest meer te bekennen!

De koekoek hoor ik geregeld, maar boven in de toppen van de bomen laat deze vogel zich moeilijk fotograferen.

Ook een dagelijkse vogel als de meerkoet blijft mooi als je oog hebt voor het 'gewone'. 

Natuurbeleving is niet alleen het zien van dieren, maar ook tijdens het vissen kan ik enorm genieten van de omgeving. Vissen is in dit geval zeker meer dan alleen vangen!

Naast mijn tentje verscholen tussen het riet hoorde ik geritsel. Ik keek achterom, op nog geen vijf meter afstand keek een vos mij recht aan. Helaas had ik geen camera bij de hand en verdween de vos met een grote sprong weer in het riet.

Op een warme voorjaarsdag in de vroege ochtendzon zag ik deze prachtige ree. Door stil te blijven staan werd ik min of meer geaccepteerd.

De ree at rustig door en ik kon op mijn gemak enkele foto's schieten.

Een traag wegvliegende reiger was mooi om te zien, hoewel ik eigenlijk op zoek was naar bevers. Volgende keer beter.

En dan de kievitjongen.

Moederkievit stond op grote afstand toe te kijken. Kieviten leiden vaak de aandacht van hun jongen af als er gevaar dreigt. Op mij werd nauwelijks gereageerd.

Een van de jongen zat heel dichtbij in de pas ingezaaide akker. Rustig blijven zitten dan ziet hij me niet, zou een menselijke gedachte kunnen zijn van dit kuikentje. Natuurlijk is dit gedrag instinctief en is er van onze manier van denken geen sprake... of gaat er meer in dit vogeltje om dan ik vermoed?

Nadat ik iets meer afstand had genomen kwam het beestje voorzichtig in beweging.

Snel terug naar moeder.

Nog een metertje... dan ben ik veilig.

Vader, te herkennen aan de langere kuif, bekeek alles op nog grotere afstand.

Later op de dag ben ik nog een keer gaan kijken. Helaas had een onoplettend honden'baasje' een verkeerde inschatting gemaakt. Een niet aangelijnde hond had het gemunt op de kievitjongen. Vader en moeder kievit kwamen direct in actie. Met duikvluchten en een hoop lawaai wisten ze de hond ver weg van de jongen te lokken. Achteraf, omdat het goed is afgelopen, een mooi gezicht!

Tot de volgende natuurbeleving!