De Jacht - Metersnoek 49

In de schemering sta ik bij het water en tuig mijn doodaashengels op. Het vroeg opstaan kostte mij deze ochtend geen enkele moeite. Ik ben super gemotiveerd na het vangen van de metersnoeken in de vorige sessies en verwacht deze sessie ook wel weer iets te vangen. Zo vlak voor de paai hebben de snoeken namelijk honger en zijn ze makkelijk te vangen. Of ik opnieuw een metersnoek zou gaan vangen is natuurlijk de vraag, maar waarom niet? De hoop hierop geeft me een heerlijk spannend gevoel. Als alle hengels inliggen begint het zonnetje door te breken en licht het water okerkleurig op. Ik geniet...
 

Ik drink een paar bakjes koffie en luister ondertussen naar de vogels. Ze hebben het voorjaar in hun bol. Langzamerhand begin ook ik weer aan het voorjaar te denken. Ik heb nog geen concrete visplannen maar er borrelt wel van alles in mijn altijd aan vissen denkende brein. Het gefluit van de vogels maakt mij vrolijk, maar als mijn beetmelder ook mee begint te fluiten word ik helemaal enthousiast! Het zijn voorzichtige piepjes. Met een rukje wordt de drop-arm-indicator losgetrokken. Er wordt rustig lijn genomen. De kleine haring versierd met twee dreggen zal bij een grote snoek volledig in de bek zitten en ik wacht dan ook niet langer met aanslaan. Ik voel meteen de weerstand die een grote snoek kan leveren. Het zou toch niet weer een metersnoek zijn? De snoek blijft diep en ik dril alsof ik een karper dril. De snoek maakt rustige slagen en ik laat haar gecontroleerd haar gang gaan. Pas als ze mijn gestalte ziet ontwikkelt zich iets wat op een paniekreactie lijkt. De snoek trekt enkele meters lijn door de slip en vecht zich in de bovenste waterlagen van mij af. Daarna is het over en kan ik haar rustig naar de kant begeleiden. Het blijkt een monster te zijn! Deze zoetwaterkrokodil is even van mij totdat ik haar weer terugzet. 

Zittend op mijn stoel drink ik de thermoskan koffie helemaal leeg. De uren vliegen voorbij, maar verdere aanbeten blijven uit. Ik struin wat rond en ondertussen fotografeer ik het een en ander. De fluitende vogels gaven mij al een voorjaarsgevoel. Als ik sneeuwklokjes zie wordt dit gevoel extra versterkt.
 

Inmiddels is de lucht helderblauw. De zon schijnt fel en zo uit de wind voel ik de warmte. Ik vind het wel mooi geweest voor vandaag en ga opruimen. Ik zeg gedag tegen de mus die mij deze ochtend vergezelde en vertel dat ik snel terug zal zijn.

Zou er nog een metersnoek liggen?