De Jacht - Metersnoek 18

Ik laat alle visspullen, op mijn peilhengel na, in de auto liggen. Ik struin door de bosjes richting een oude zandafgraving. Ik ben er nog nooit eerder geweest, maar op google maps zag het er veelbelovend uit.

 

 

Ik wurm mij door de dichte begroeiing die een groot deel van de zandafgraving omsluit. De wind beukt op de kant en laat het water klotsen. Een rilling gaat door mij heen. Niet van de kou maar van opwinding. Het water maakt indruk op mij. Het is groot, ruig en waarschijnlijk ook diep. Ik besluit eerst een wandeling om de  plas te gaan maken. Het water is zo groot dat ik daar zeker een uur mee bezig zal zijn. De peilhengel verstop ik tussen de bosjes, hoewel ik dit waarschijnlijk niet hoef te doen. Veel mensen zullen hier niet komen.

In het begin van de wandeling is er nog sprake van een soort paadje. Waarschijnlijk gemaakt door karpervissers die er deze zomer actief zijn geweest. De paadjes, die als tunneltjes door de bosjes heen lopen, leiden naar kleine gesnoeide stekjes. Aan het gras te zien is er de laatste maand niet meer gevist. Ik vervolg mijn weg om de plas heen en heb steeds meer moeite de paadjes te vinden. Ik probeer de meest logische weg tussen de bomen en struiken door te vinden. Met een karretje is het hier geen doen. Dat wordt sjouwen! Halverwege de plas wordt de begroeiing minder dicht. Er groeit tot aan het water een soort stroachtig gras. De ondergrond is hard. Vanaf hier is het goed vissen. Ik loop door en besef dat dit wel eens het water kan worden van deze winter. Als ik verder loop, door dan weer dichte begroeiing, en dan weer open gebied, zie ik op het water veel verschillende soorten watervogels. Ook eenden waarvan ik de naam niet weet. Leuk om te observeren tijdens de, ben ik bang, lange uren blanken die mij te wachten staan. Tja, want zo realistisch moet ik wel zijn. Hier een hotspot vinden zal niet makkelijk zijn!  Alleen al het volledig en nauwkeurig uitpeilen zou enkele dagen gaan duren. Ik zal het in stapjes moeten gaan doen. Telkens een stukje peilen. Lijkt het wat… dan er vissen… en weer verder als het toch niks blijkt te zijn. Dit net zo lang totdat ik een plek heb gevonden waar de snoek zich in de winter ophoudt.  

 

 

Eindelijk ben ik terug bij mijn peilhengel. De ronde zit erop. Aan één kant van de plas is het water nauwelijks te bereiken. Ik heb het wel geprobeerd. Het heeft me een gescheurde broek opgeleverd en een bezweet warm lichaam dat als ik stil ga zitten snel zal afkoelen. Ik heb nog een paar uur tijd voordat ik naar huis moet. Ik begin meteen met peilen. Over een lengte van tweehonderd meter peil ik een stuk water uit. In de hoek van de plas loopt het talud geleidelijk af naar zo’n vier meter diepte op veertig meter uit de kant. Ik had het er dieper verwacht. Een stuk verderop is het op dertig meter uit de kant al zes meter diep. Tien meter diepte is ook op werpafstand te bereiken. Ik besluit daar een paar uurtjes te vissen. Eén hengel aan de kant relatief ondiep en één hengel op zes meter. Misschien heb ik wel beginnersgeluk. Na het sjouwen van de spullen door de dichte begroeiing en het  optuigen heb ik nog precies een uurtje vistijd over. Het uurtje is zo om. Ik hoor geen piep. Misschien maar goed ook. Ik zoek een uitdaging en die heb ik denk ik gevonden…