zondag 9 oktober 2011

Kiespijn

Na een mislukte wortelkanaalbehandeling liep ik al twee weken rond met een steeds heftiger wordende kiespijn. Afgelopen donderdag had de kaakchirurg eindelijk tijd voor de klus. Waarschijnlijk werkte hij heel precies en nauwkeurig, maar in mijn hoofd klonk het alsof hij met grof geweld aan het hakken en boren was. De verdoving werkte gelukkig goed en ik voelde er dan ook vrijwel niets van. Thuisgekomen merkte ik door een sterk toenemende pijn dat de verdoving langzaam aan het uitwerken was.
Het is zaterdag acht oktober. Nog steeds heb ik een irritante pijn, maar het plan een nachtje te gaan vissen moet doorgaan. Ik rijd rustig naar het water. Bijna bij de stek aangekomen zie ik een zwerm kieviten en een regenboog.


Ik kan er niet echt van genieten. De stekende pijn in mijn kaak is te overheersend. Ik twijfel. Moet ik wel een nachtje gaan vissen. Het hoofddoel van het vissen is dat ik ervan kan genieten, maar kan ik dat wel met deze  pijn. Ik sta aan de waterkant en heb er geen goed gevoel over. Ik pas het plan aan. Nachtvissen doe ik niet, maar morgenochtend vroeg ga ik lekker penvissen. Het staren naar het pennetje en de daarbij behorende spanning van een eventuele aanbeet zal helpen mijn gedachten te verzetten. Ik rijd weer terug naar huis en maak nog een natuurfoto. Ik geniet er al iets meer van…



De volgende ochtend zit ik opgewekt aan één van mijn favoriete penslootjes. De pijn is de afgelopen nacht gelukkig afgenomen. Het is lekker fris weer en ik geniet met volle teugen. Ik vis meerdere aangevoerde stekjes af maar vang, op een vals gehaakte grondel na, niks. Uiteindelijk zie ik dat mijn pennetje wordt weggetrokken. Niet door een vis maar door de stroming. Ik haal mijn hengel even op want het begint wel erg hard te stromen. Er zal wel een gemaaltje aangeslagen zijn, denk ik bij mezelf. Na 10 minuutjes wordt de stroming weer minder. Ik leg opnieuw in en tuur weer naar mijn pennetje. Plotseling zie ik een grote staart vlak naast mijn pennetje omhoog komen. Gespannen kom ik een stukje omhoog en kijk in het water. Twee schubkarpers, een kleintje en een voor dit water behoorlijk grote, zijn aan het azen. Hopende dat de grote karper mijn haakaasje pakt wacht ik af. Weer zie ik een staart. Nu die van de kleine karper. Meteen daarna loopt mijn pennetje weg en sla ik aan. Ik heb de kleine karper gehaakt.

Met een krachtexplosie schiet deze eventjes richting een betonnen buis die de sloot met een zijslootje verbindt. Als de lijn daarlangs schuurt is het meteen over. Met de hengeltop onder water gedrukt weet ik de vis te keren. Hierna is de vechtlust snel over en kan ik het schubje scheppen. Ik maak een paar foto’s en ben, ook al was het de kleinere van de twee, erg blij met het resultaat. Zeker als ik de bek van de vis bekijk besef ik weer wat een prachtige vissen hier zwemmen. Ik bof maar met zo’n mooie stek…

4 opmerkingen:

  1. Hoi Koen,
    toch weer een mooie vis hoor! Wat een staart en wat een gave bek. Zo heb ik ze het liefst ;-)

    Wortelkanaalbehandeling,ik ken een oud-collega die dat eventjes zonder verdoving liet doen.....
    Ik weet genoeg!

    Leuk verhaal man!

    Groet,
    Dale

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hi Koen,

    Prachtige foto's. Heb zelf nu nog een gapend gat, ondanks een wortelkanaal behandeling. Binnenkort krijg ik een bruggetje maar niet om vanaf te vissen.

    Grtx,
    FER

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Koen,

    Inderdaad een stek om te "Koen"steren.
    Ik hoop voor jou dat de pijn wat dragelijker is geworden.

    Groet Hans

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Dale: Ik ken iemand die niet goed verzekerd was. Liet het ook zonder verdoving doen omdat dat goedkoper zou zijn. Gekkenwerk! Bedankt voor je compliment Dale :)

    @FER: Bedankt en wat een humor heb je ook weer, hahaha. Dat gaat me echt een brug te FER…

    @Hans: De kaakchirurg heeft goed werk geleverd. Ik kan weer zonder pijnstillers functioneren :) Leuke woordspeling trouwens!

    BeantwoordenVerwijderen